Στην αέναη διαμάχη Ευρωλίγκας και παγκόσμιας ομοσπονδίας, που ταλανίζει το ευρωπαϊκό μπάσκετ και μόνο συνεχιζόμενη φθορά προκαλεί στο ενδιαφέρον των φιλάθλων και στο «άνοιγμα» νέων χωρών-αγορών της Γηραιάς Ηπείρου, η επόμενη περίοδος μπορεί να είναι κομβική είτε για τη συνεργασία των δύο φορέων είτε για την οριστική διάσπαση της Ευρωλίγκας και των ομάδων-μελών της από τα εθνικά πρωταθλήματα. Η διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ διανύει την τρίτη χρονιά της, αυξάνει συνεχώς την αξιοπιστία, τον ανταγωνισμό και τη δημοτικότητά της, με τη συμμετοχή ευρωπαϊκών ομάδων που αναδεικνύονται από τη θέση κατάταξης που λαμβάνουν στα εγχώρια πρωταθλήματά τους, αλλά νιώθουν… απορριπτέες από το κλειστό κλαμπ των 11 ομάδων-μελών της Ευρωλίγκας.
Η τελευταία, όπως έδειξε και πρόσφατα με την άκαμπτη διαχείριση του θέματος των «παραθύρων» – προκριματικών των εθνικών ομάδων για το παγκόσμιο πρωτάθλημα, δεν είναι διατεθειμένη να ανοίξει νέο κύκλο διαλόγου για το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε επίπεδο συλλόγων με τη FIBA, παρά την αλλαγή προσώπου, με τον Ανδρέα Ζαγκλή στη θέση του γενικού γραμματέα. Ο Ελληνας δικηγόρος τηρεί στάση αναμονής, έχει δεχτεί αρκετές εισηγήσεις από τον συμπατριώτη του και εκτελεστικό διευθυντή του Τσάμπιονς Λιγκ Πατρίκ Κομνηνό για τις πιθανότητες συνεργασίας με την Ευρωλίγκα και αναμένει τη δημιουργία καλύτερων προϋποθέσεων και χρονικής συγκυρίας για να κάνει το πρώτο βήμα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η απέναντι πλευρά του Τζόρντι Μπερτομέου δεν πρόκειται να το πράξει. Η FIBA θα συνεχίσει να τηρεί τρεις κόκκινες γραμμές σε πιθανολογούμενη επανέναρξη διαλόγου: την εκ νέου εισαγωγή του αγωνιστικού κριτηρίου συμμετοχής, τουλάχιστον για τις ομάδες που δεν έχουν δεκαετή συμβόλαια συμμετοχής, την προστασία των εθνικών πρωταθλημάτων από τη σταδιακή απαξίωσή τους με τον τρόπο που επιχειρείται από την Ευρωλίγκα, η οποία έχει σαφή κατεύθυνση για οριστική «κλειστή λίγκα» 18-20 ομάδων στην επόμενη τριετία, και την προστασία των εθνικών ομάδων της Ευρώπης για να μην ασκείται έμμεσο «βέτο» μη συμμετοχής των διεθνών παικτών της Ευρωλίγκας.
Ιδιαίτερα στο θέμα της «κλειστής λίγκας» που έχει ανακύψει προσφάτως με τη διάθεση ομάδων, όπως ο Ολυμπιακός (λόγω εγχώριας διαιτησίας, με το αποτέλεσμα να μην αλλάζει ως προς την αποχώρησή του από το ελληνικό πρωτάθλημα), η παγκόσμια ομοσπονδία θα είναι κάθετη. Αν η Ευρωλίγκα προχωρήσει στο ανεδαφικό πείραμα του… NBA της Ευρώπης, όλες οι ομάδες της θα αποχωρήσουν από τα εθνικά πρωταθλήματα, δεν θα διευθύνουν αγώνες της διοργάνωσης οι διεθνείς διαιτητές, δεν θα αναγνωρίζονται τα συμβόλαια των παικτών σε περίπτωση οικονομικών διαφωνιών, ενώ πιθανότατα θα υπάρξει και προσφυγή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και στην επιτροπή ευρωπαϊκού ανταγωνισμού.
Στη συγκεκριμένη χρονική φάση έχουν ήδη αρχίσει, και αναμένεται να κορυφωθούν το δίμηνο Απριλίου – Μαΐου, οι ζυμώσεις για τον καταρτισμό της Ευρωλίγκας και του Τσάμπιονς Λιγκ, εκτός των βεβαιωμένων και γνωστών συμμετεχόντων.
Η Ευρωλίγκα έχει αυξήσει τις ομάδες για τα δύο επόμενα χρόνια, υπογράφοντας εγγυημένα συμβόλαια με τη γαλλική Βιλερμπάν και την Μπάγερν Μονάχου. Οπερ σημαίνει ότι «απλώνει» το καλεντάρι της, με την αύξηση των αναμετρήσεων κάθε αγωνιστικής από 8 σε 9 και συνολικά σε 270 από 240, ενώ οι «διπλές» εβδομάδες θα είναι 9, αντί για 7. Συνυπολογίζοντας και τους αγώνες των ομάδων της Ευρωλίγκας στα εθνικά πρωταθλήματα και εφόσον συμμετέχουν σε αυτά, οι αγώνες κάθε περιόδου θα ξεπερνούν τους 75 και θα χρειαστούν ρόστερ άνω των 15-16 παικτών για να αντεπεξέλθουν.