ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ

1' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αφορμή έδωσαν οι δηλώσεις του Οτο Ρεχάγκελ περί της ανάγκης να υπάρχουν σχέσεις καρδιάς των παικτών με την Εθνική. Θυμηθήκαμε την περίφημη φανέλα, αυτή για την οποία κάποτε έδιναν οι ποδοσφαιριστές και το αίμα τους.

Σήμερα, στην ισοπεδωτική εποχή που ζούμε, τέτοιες σκέψεις μοιάζουν αστείες και χλευάζονται, αφού ακόμη και στις πιο μικρές ερασιτεχνικές κατηγορίες, το χρήμα κινεί τα πάντα. Ισως, γιατί δεν γίνεται διαφορετικά.

Ασφαλώς είναι ανόητο να ζητάς από τον επαγγελματία παίκτη να έχει άρρηκτο και βαθύ συναισθηματικό σύνδεσμο με τη φανέλα της ομάδας του. Αντίθετα, επιβάλλεται να αγωνίζεται ο ποδοσφαιριστής με τη συνέπεια ενός εργαζομένου υψηλά αμειβομένου.

Βέβαια, δεν μας απαγορεύεται να νοσταλγούμε τις εποχές που αγκαλιάζει η μνήμη μας με αγάπη, τότε που πιτσιρικάδες τρέχαμε στα γήπεδα και βλέπαμε τον Ηλία Ρωσίδη να παίζει τραυματισμένος με δεμένο το κεφάλι του από επιδέσμους ή άλλους παίκτες να αρνούνται να εγκαταλείψουν το γήπεδο, ακόμη και ματωμένοι.

Μάλιστα, προσπαθούσαμε να τους μιμηθούμε στο δίτερμα του Γυμνασίου, όπου η κλωτσιά επέφτε σύννεφο, αλλά έπαιζες ακόμη και κουτσός για να δείξεις ότι είσαι παλικαράκι και ότι αγαπάς την ομάδα σου. Και ας μην είχαμε φανέλες. Πού τέτοια πολυτέλεια.

Τότε οι άσοι των γηπέδων, τους οποίους μαθαίναμε αρχικά στα μικρά χαρτάκια με τις φωτογραφίες τους που αγοράζαμε από το περίπτερο ή το ψιλικατζίδικο, ήσαν το παράδειγμα για όλους, για τους ποδοσφαιριστές των μικρότερων κατηγοριών, αλλά και των παιδιών του σχολείου.

Ημέρα δεν περνούσε που να μη σχολιαζόταν στη γειτονιά το κατόρθωμα ή ο ηρωισμός ενός παίκτη και δεν γινόταν ποτέ συζήτηση για το πόσα κερδίζει από την ομάδα του. Αλλωστε, οι παίκτες τότε, τη δεκαετία του εξήντα, εθεωρούντο προνομιούχοι αν η ομάδα τους τους διόριζε στην Ηλεκτρική, όπως λεγόταν Εταιρεία ή στην Εταιρεία Υδάτων.

Κάτι ψιλά ήταν ο λεγόμενος μισθός και κάτι κατοστάρικα το πριμ. Επαιζαν για τη φανέλα, γιατί έτσι είχαν μάθει. Ηταν μία εποχή εντελώς διαφορετική και παρά τις δυσκολίες της, καλύτερη από τη σημερινή. Ολα αυτά δεν αποτελούν απάντηση στον ομοσπονδιακό τεχνικό.

Απλώς, αγάπη κατά παραγγελία δεν γίνεται. Τον επαγγελματισμό πρέπει να βελτιώνουμε, τη συνέπεια πρέπει να ζητούμε και πού και πού να θυμόμαστε λίγο το ανθρώπινο τότε. Για να στηριζόμαστε λίγο…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή