Για τα αποτελέσματα που έφεραν οι ομάδες στις δύο διοργανώσεις των ευρωπαϊκών κυπέλλων, την εβδομάδα που τελειώνει, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «Εξω πάμε καλά».
Διότι με τα δεδομένα που υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, το να μπορούμε να έχουμε βάσιμες ελπίδες πως τρεις από τις τέσσερις εκπροσώπους μας θα συνεχίσουν το ευρωπαϊκό ταξίδι, έως τον Δεκέμβριο, αποτελεί επιτυχία.
Οχι φυσικά πως πρέπει να πανηγυρίζουμε και να θεωρήσουμε ότι άρχισε η ανάκαμψη. Ομως, αν δεχτούμε πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, η συνέχεια μπορεί να είναι καλύτερη. Αρκεί, όπως συνηθίζουμε να το πράττουμε, να μη δώσουμε κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα.
Και για να μη συμβεί αυτό, είναι απαραίτητο τα αφεντικά να αποφασίσουν να βάλουν το χέρι όχι στην τσέπη τους, αλλά στα ταμεία των ανωνύμων εταιρειών τους. Οι οπαδοί δεν καταλαβαίνουν από… πρωτογενή πλεονάσματα.
Τα κενά όλων είναι δεδομένα και η κάλυψή τους με παίκτες, που θα πάρουν αμέσως τη φανέλα του βασικού, είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητη. Ποδοσφαιριστές, ταλαντούχοι μεν, αλλά που θα χρειαστούν χρόνο προσαρμογής, είναι για την… επόμενη περίοδο.
Τα αποτελέσματα των αγώνων, την εβδομάδα που μας έρχεται, δεν πρέπει να απογοητεύσουν τους φιλάθλους, που έχουν γυρίσει την πλάτη στις εγχώριες διοργανώσεις και θέλουν να βλέπουν τις ομάδες μας να αγωνίζονται στην Ευρώπη. Εκεί όπου κάθε παιχνίδι είναι και μια γιορτή, όπως συμβαίνει σε όλες τις ποδοσφαιρικά ανεπτυγμένες χώρες.