Για να φτάσεις ψηλά στο ποδόσφαιρο υπάρχουν δύο δρόμοι. Τον έναν τον ακολουθούν τα μεγάλα κλαμπ και οι Αραβες που έχουν εισχωρήσει στην Ευρώπη, κρατώντας στα χέρια τους τις τύχες ιστορικών συλλόγων.
Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ αλλάζουν χέρια σε κάθε μεταγραφική περίοδο, διαμορφώνοντας ανάλογα και τον ποδοσφαιρικό χάρτη. Η αλόγιστη σπατάλη, πάντως, δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία, με πιο τρανό παράδειγμα, όσον αφορά τουλάχιστον το Τσάμπιονς Λιγκ, να είναι η Παρί Σ.Ζ. αλλά και η Μάντσεστερ Σίτι.
Υπάρχει και ένας δεύτερος δρόμος, αυτός της παραγωγής. Κατά καιρούς τον έχουν ακολουθήσει, με ρίσκο και υπομονή, αρκετές ομάδες, καταφέρνοντας να φτάσουν εξίσου ψηλά στα πρωταθλήματά τους, αλλά και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ποιος, άλλωστε, δεν θαύμασε πέρυσι τον Αγιαξ, όταν προχώρησε μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, αφήνοντας έξω από τη διοργάνωση, ομάδες με πολύ μεγαλύτερα μπάτζετ, όπως η Ρεάλ και η Γιουβέντους; Ομως οι Ολλανδοί δεν είναι οι μοναδικοί που ξοδεύοντας λίγα ή βασιζόμενοι σε παίκτες που προέρχονται από τις ακαδημίες τους κατάφεραν να κάνουν τον ποδοσφαιρικό κόσμο να παραμιλά.
Το έχουν πράξει με ανάλογη επιτυχία και άλλες ομάδες, με μοναδική διαφορά –αν θέλετε– ότι οι παίκτες δεν προέρχονται στην πλειονότητά τους από τις ακαδημίες, αλλά αποκτήθηκαν με πολύ λίγα χρήματα σε νεαρή ηλικία, σε αυτές ανδρώθηκαν ποδοσφαιρικά και στη συνέχεια πουλήθηκαν ακόμα και στο δεκαπλάσιο της αρχικής τους αξίας.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα η Μπενφίκα, που πούλησε τον Ζοάο Φέλιξ στην Ατλέτικο Μαδρίτης έναντι 126 εκατ. ευρώ. Οι «Αετοί» είχαν πάρει το νέο μεγάλο αστέρι του πορτογαλικού ποδοσφαίρου ελεύθερο από την Πόρτο, κάτι που σημαίνει ότι από την παραχώρησή του στους Μαδριλένους το κέρδος είναι καθαρό. Αλλωστε, τα τελευταία χρόνια η Μπενφίκα έχει μπει και αυτή στη λογική που πρώτη στην Πορτογαλία εφάρμοσαν οι «Δράκοι». Είχαν προηγηθεί ο Εντερσον που πήγε στη Λισσαβώνα για 500.000 και πουλήθηκε στη Μάντσεστερ Σίτι για 40 εκατ. ευρώ, ο Λίντελοφ που αποκτήθηκε για 2,5 εκατ. και έφυγε όταν η Γιουνάιτεντ δαπάνησε 35 εκατ. ευρώ.
Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, θα δούμε ότι ανάλογα έπραττε και η Πόρτο, η οποία είχε καταφέρει για σχεδόν μία οκταετία να πουλά τουλάχιστον έναν παίκτη της πάνω από 30 εκατ. ευρώ, όπως ο Ντανίλο που είχε αποκτηθεί από τη Σάντος με 13 εκατ. και πουλήθηκε το 2015 στη Ρεάλ έναντι 31,5 εκατ. ευρώ. Η λίστα είναι μακρά και περιλαμβάνει ονόματα όπως ο Πέπε, Χουλκ, Ντέκο κ.ά.
Στη Γερμανία το παράδειγμα το δίνει η Ντόρτμουντ, η οποία μόνο από το 2016 και μετά έχει βάλει στα ταμεία της πάνω από 600 εκατ. ευρώ, με τους Χούμελς, Μκιταριάν, Γκουντογκάν, Ντεμπελέ, Ομπαμεγιάνγκ, Πούλισιτς.
Ανάλογα είχε κινηθεί στο παρελθόν και η Λυών, η οποία με πρόεδρο τον Ζαν-Μισέλ Ολάς, έφτασε στην κατάκτηση του πρώτου της τίτλου το 2002 και στη συνέχεια κατέκτησε συνεχόμενα άλλους έξι. Ο Ολάς πήρε την ομάδα από τη 2η κατηγορία και μέσα από τις συνεχείς αγοραπωλησίες κατάφερε να την εδραιώσει στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη.
Στην Ιταλία, ξεχωρίζει η Τζένοα, την οκταετία 2008-16. Σύμφωνα με το «Calcio e Finanza» ο σύλλογος της Γένοβας από τις πωλήσεις του στις ομάδες του Μιλάνου είχε τζίρο 234 εκατ. ευρώ και καθαρό κέρδος 158 εκατ. ευρώ με παίκτες όπως ο Ντιέγκο Μιλίτο, ο Τιάγκο Μότα, ο Μάρκο Μποριέλο και ο Στέφαν Ελ Σαραουί.
Στην Αγγλία, τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς όλες οι ομάδες βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ο Χάρι Μαγκουάιρ πήγε πριν από λίγες μέρες από τη Λέστερ στηνΓιουνάιτεντ, έναντι 87 εκατ. ευρώ, ποσό που καθιστά τη μεταγραφή ως την πιο ακριβή όσον αφορά αμυντικό στον κόσμο. Η Λέστερ ναι μεν είχε ασύλληπτο κέρδος, όμως για να πάρει τον Μαγκουάιρ από τη Χαλ είχε δώσει 21 εκατ. ευρώ, τα οποία δεν θεωρούνται και λίγα.
Στην Ισπανία όλα τα παραπάνω τα έχει πετύχει ένας άνθρωπος! Το όνομά του Ραμόν Ροντρίγκεθ Βερντέχο, ή απλά Μόντσι. Πήγε στη Σεβίλλη το 2000, έφυγε το 2017 για τη Ρόμα και επέστρεψε αυτό το καλοκαίρι για να συνεχίσει ένα έργο που όμοιό του δεν υπάρχει σε άλλο σύλλογο. Παίκτες όπως οι Νεγρέδο, Νάβας, Ράκιτιτς, Μορένο, Βιδάλ, Ζούλιο Μπαπτίστα αποκτήθηκαν δωρεάν ή με… ψίχουλα και απέδωσαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Πιο χαρακτηριστικό deal, αυτό του Ντάνι Αλβες, που πήγε στη Σεβίλλη για 500.000 ευρώ και μετά πέντε χρόνια έφυγε για την Μπαρτσελόνα για 35,5 εκατ. ευρώ. Επίσης, τρεις από τις δέκα μεγαλύτερες πωλήσεις του Μόντσι προέρχονται από τις ακαδημίες της ομάδας. Η Σεβίλλη στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα έφτασε πέντε φορές στην κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ…