Η αποτίμηση του 18ο Παγκοσμίου Κυπέλλου μπάσκετ, το οποίο ολοκληρώνεται σήμερα στο Πεκίνο, με τη διεξαγωγή του τελικού Αργεντινής – Ισπανίας (15.00) και του μικρού τελικού, Γαλλίας – Αυστραλίας (11.00), είναι άκρως διδακτική για το μέλλον του αθλήματος και την εξέλιξή του, ενώ υπάρχει και ένα βασικό σημείο που δεν άλλαξε, ούτε στην Κίνα: στο σπορ των ψηλών, η έκβαση του αγώνα και σε μεγάλο ποσοστό το αποτέλεσμα, εξακολουθούν να κρίνονται από τις αποφάσεις των κοντύτερων συμπαικτών τους στις δύο θέσεις της περιφέρειας και των χαρισματικών σκόρερ.
Ο Ρούμπιο και ο Γιουλ στην Ισπανία, ο Καμπάτσο στην Αργεντινή, ο Μιλς στην Αυστραλία και οι Ντε Κολό, Φουρνιέ στη Γαλλία είναι οι παίκτες που πήραν την πρωτοβουλία των μεγάλων σουτ και της δημιουργίας, απέναντι σε κάθε αμυντικό σχήμα που ήταν προσαρμοσμένο σε αυτούς. Το δεύτερο στοιχείο που δημιουργεί, διαχρονικά, ειδοποιό διαφορά στις μεγάλες διοργανώσεις, όπως και σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, είναι η διεύρυνση των ρόστερ, μέχρι τον δέκατο παίκτη, από τους προπονητές. Το τρίτο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η καταλυτική ομοιογένεια των ομάδων.
Και σε αυτό το στοιχείο, αποδείχθηκε ότι μεγαλύτερη σημασία και από την παρουσία πολλών σταρ του ΝΒΑ (Σερβία,) είχε η παρουσία παικτών που ήταν «εργάτες»… πολυτελείας. Η συναρπαστική εξέλιξη του συγκεκριμένου τουρνουά οφείλει ένα μεγάλο μέρος της στον αποκλεισμό των δύο αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων που με βάση τις προβλέψεις θα συνέθεταν το ζευγάρι του τελικού, αλλά τελικά, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Σερβία έφτασαν μέχρι την προημιτελική φάση και έπαιξαν για τις θέσεις κατάταξης στην πρώτη οκτάδα.
Ανατροπές προβλέψεων έγιναν και για τις ομάδες που είχαν προβάδισμα πρόκρισης στην επόμενη φάση, αλλά έμειναν πρόωρα, μακριά από τα προημιτελικά όπως η Ελλάδα. Μοναδικό όφελος των ΗΠΑ, είναι η απευθείας πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, ενώ οι Σέρβοι θα χρειαστεί να διεκδικήσουν την πρόκριση στο προολυμπιακό τουρνουά. Αναμφισβήτητα, η μεγαλύτερη αποτυχία πιστώνεται στην εθνική Σερβίας. Το ρόστερ της ομάδας είχε όλες τις προδιαγραφές για να ανέβει στο βάθρο των μεταλλίων, ακόμα και στο πρώτο σκαλοπάτι. Και η ευκαιρία που είχε η ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς ήταν ακόμα μεγαλύτερη, λόγω της χαμηλής δυναμικής που είχαν φέτος οι ΗΠΑ.
Αποδείχθηκε, όμως, ότι οι Σέρβοι ίσως υποτίμησαν τις άλλες ομάδες και θεώρησαν ότι μόνο οι Αμερικανοί ήταν κυρίαρχοι συνδιεκδικητές του χρυσού, με αποτέλεσμα η Ισπανία να τιμωρήσει αυτή τη σερβική αλαζονεία στον προημιτελικό.
Οι Αμερικανοί «σκόνταψαν» νωρίτερα από τις προβλέψεις που τους ήθελαν να φτάνουν μέχρι την ημιτελική φάση και να κατακτούσαν ένα μετάλλιο. Οι πρωτοκλασάτοι παίκτες του ΝΒΑ «γύρισαν την πλάτη» στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ και ύστερα από την πρώτη «λαχτάρα» στο παιχνίδι του ομίλου της Σαγκάης από την Τουρκία. O σπουδαίος Γκρεγκ Πόποβιτς, ακόμη κι αν διέθετε «μαγικό ραβδάκι», δεν θα μπορούσε να κάνει τους συγκεκριμένους ρολίστες να παίξουν καλύτερα.
«Ετοιμαζόμαστε από τώρα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και θα έχουμε τελείως διαφορετική ομάδα. Δεν ξεχνάμε ποιοι αρνήθηκαν να παίξουν στην εθνική ομάδα…» δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της αμερικανικής ομοσπονδίας, Τζέρι Κολάντζελο μετά τις δύο ήττες των ΗΠΑ, από τη Γαλλία και τη Σερβία και σίγουρα αναμένονται εξελίξεις.
Διαιτησία για… κλάματα
Η διαιτησία ταλάνισε τους παίκτες και τους προπονητές στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, σε αντίθετη κατεύθυνση με τη συνεχή, τεχνική εξέλιξη του αθλήματος.
Είτε λόγω απειρίας σε αγώνες υψηλού επιπέδου είτε λόγω χαμηλής τεχνικής κατάρτισης και άγνοιας(;) απλών κανονισμών (όπως το σημείο επαναφοράς της μπάλας μετά το τάιμ άουτ, που είδαμε σε αγώνα), οι διαιτητές βρέθηκαν δικαιολογημένα στο στόχαστρο ομάδων που αδικήθηκαν όπως η Λιθουανία, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας για την αντιμετώπιση του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, άρχισε με την αθρόα προσέλευση των Κινέζων φιλάθλων στους αγώνες των δύο πρώτων φάσεων, αλλά στη συνέχεια των προημιτελικών και των ημιτελικών, ειδικά στο Πεκίνο, το ενδιαφέρον ατόνησε και τα κενά καθίσματα, έδειξαν ότι στην πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη, το μπάσκετ δεν έκανε το «άνοιγμα» που επιθυμούσε η FIBA. Oι σέλφι φωτογραφίες, τα αυτόγραφα και τα επιφωνήματα αποθέωσης προς τους πιο αναγνωρίσιμους παίκτες, ήταν ένας σημαντικός παράγοντας απήχησης του Μουντομπάσκετ στην Κίνα, αλλά όχι ο βασικός.