Παρακαταθήκη για το μέλλον αποδεικνύεται το εντυπωσιακό φίνις της εθνικής μας ομάδας στον 10ο προκριματικό όμιλο του Euro 2020, όχι μόνο γιατί απέφερε τρεις συνεχόμενες νίκες για πρώτη φορά μετά τρία ολόκληρα χρόνια, αλλά κυρίως επειδή συνοδεύτηκε με εξαιρετικές εμφανίσεις και πολύ επιθετικό ποδόσφαιρο. Μια ομάδα μαθημένη πρωτίστως να αμύνεται και πολύ λιγότερο να ψάχνει την επιτυχία μέσα από την επίθεση, μεταμορφώθηκε ξαφνικά σε ένα θελκτικό σύνολο, προσφέροντας άρτον και θέαμα σε οπαδούς συνηθισμένους να παίρνουν ζωή από τη δύναμη του αποτελέσματος και όχι από τη χαρά που γεννά το ίδιο το παιχνίδι.
Η συνεισφορά του Τζον Φαν’τ Σιπ σε αυτή τη μεταμόρφωση είναι αδιαμφισβήτητη. Πήρε γενναίες αποφάσεις, έφερε φρεσκάδα στ’ αποδυτήρια και άλλαξε όλη τη λογική μιας ομάδας μαθημένης την τελευταία πενταετία να ζει μονίμως μέσα στην εσωστρέφεια. Ο Ολλανδός τεχνικός άλλαξε θεαματικά και την ποδοσφαιρική συνταγή που είχε φέρει επιτυχίες τα προηγούμενα χρόνια. Αφησε την Εθνική μας να παίξει ελεύθερα και επιθετικά, εντελώς κόντρα στη γνώριμη εικόνα μιας ομάδας που έψαχνε την επιβίωση μέσα από την άμυνα. Επιλέγοντας νέα πρόσωπα, πολλά εκ των οποίων ήταν άγνωστα στην πλατιά μάζα των φιλάθλων, έφερε έναν αέρα ανανέωσης και μια θετική αύρα, με άμεσα αποτελέσματα μετά το πρώτο αναγνωριστικό διάστημα.
Πέρα από την αλήθεια των αριθμών που δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές-ρίσκο του Φαν’τ Σιπ, το πιο σημαντικό είναι ότι η Εθνική μας παίζει πλέον ελκυστικό ποδόσφαιρο και πέρα από το αποτέλεσμα, αναζητεί και την επιβράβευση των φιλάθλων. Η ισχνή παρουσία τους στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι με τη Φινλανδία αδικεί ξεκάθαρα αυτή τη νέα προσπάθεια. Παραμένουν, όμως, ακόμα ανοικτές οι πληγές από τα απανωτά λάθη των τελευταίων χρόνων για να προσδοκά κανείς πιο ζεστή αντίδραση από ένα πληγωμένο κοινό, που θέλει κι αυτό τον χρόνο του για να συντονιστεί και να ακολουθήσει.
Το σίγουρο είναι ότι για να επιστρέψει ο κόσμος στο γήπεδο, πρέπει η καλή αρχή να έχει την ανάλογη συνέχεια. Η επόμενη δοκιμασία έρχεται με το Nation League σε περίπου εννιά μήνες, κόντρα σε αντιπάλους περίπου ίδιας δυναμικότητας. Ο πήχυς θα σηκωθεί πραγματικά πολύ ψηλά στην επόμενη πρόκληση, στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ. Αν κρατήσουν αυτή τη φρεσκάδα οι διεθνείς μας και την μπολιάσουν με ωριμότητα, διόλου απίθανο να γίνει η υπέρβαση και η Εθνική μας να ανέβει σε ψηλότερα επίπεδα απ’ αυτά που την είχαμε συνηθίσει…