Μέσα σε αυτήν τη μάστιγα που απειλεί την παγκόσμια υγεία, την οικονομία και καθιστά αβέβαιη την επόμενη μέρα της ζωής μας, υπάρχουν μυαλά, τα οποία παραμένουν κολλημένα στη μισαλλοδοξία τους. Είτε αυτή πηγάζει από πολιτικά συμφέροντα, είτε οικονομικά, είτε οπαδικά.
Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πώς ένας πολιτικός μπορεί να σκεφθεί αυτές τις ώρες αν θα είναι και την επόμενη τετραετία στη Βουλή. Εναν ζάπλουτο να είναι σίγουρος πως θα μπορέσει να συνεχίσει να χαίρεται τα λεφτά του και να προσπαθεί να αυξήσει την περιουσία του με κάθε τρόπο. Και τέλος, όλους αυτούς που για δικούς τους λόγους ενδιαφέρονται για το ποιος θα αναδειχθεί πρωταθλητής ή θα αλλάξει κατηγορία.
Δεν θα ασχοληθώ με τις δύο πρώτες κατηγορίες, γιατί τα έργα των περισσοτέρων είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως σκοπό είχαν μόνο το δικό τους συμφέρον. Αλλά για την τρίτη, περίμενα πως αυτή η άνευ προηγουμένου δοκιμασία θα τους έδινε να καταλάβουν πόσο ανούσια είναι η κατάκτηση μιας νίκης, ενός τροπαίου, ενός τίτλου.
Δυστυχώς, όμως, παρακολουθώντας τα δημοσιεύματα των αθλητικών ΜΜΕ βγαίνει το συμπέρασμα πως το μόνο ενδιαφέρον τους είναι το πώς και με ποια διαδικασία θα λήξουν τα πρωταθλήματα. Ποια θα είναι η κατάταξη των ομάδων και πώς θα γίνει η εκπροσώπησή μας στις επόμενες ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Και το χειρότερο: Επειδή δεν υπάρχει σε όλο το ρεπορτάζ καμία επίσημη τοποθέτηση, αυτό πηγάζει από κύκλους που θέλουν να φανούν αρεστοί στα «αφεντικά τους». Κι αυτό αποδεικνύει πως όταν με το καλό ο πλανήτης ξεπεράσει αυτή την πανδημία, τίποτα δεν θα έχει αλλάξει προς το καλύτερο στα αθλητικά δρώμενα της χώρας μας.