Η πανδημία του κορωνοϊού θα περάσει. Η ζωή στον πλανήτη θα ομαλοποιηθεί, όμως τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Τα δεδομένα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο θα έχουν αλλάξει. Το άγνωστο είναι αν αυτές οι αλλαγές θα είναι προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Οι πρώτες ενδείξεις τείνουν να δείχνουν προς το δεύτερο.
Από αυτό το απαισιόδοξο σενάριο δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί και ο ελληνικός αθλητισμός και πρωτίστως ο επαγγελματικός. Ειδικά το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Θα πείτε τώρα, πoιο από τα δύο είχε ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια και την ανέκοψε ο ιός; Oμως, δεν θα ελπίζουμε πλέον ούτε σε αυτές τις ελάχιστες αχτίδες στο σκοτάδι.
Οταν, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οικονομικά μεγαθήρια όπως η Μπαρτσελόνα ανακοινώνουν μείωση των αποδοχών των παικτών, σκεφτείτε τι πρόκειται να γίνει στη χώρα μας. Και επειδή σε κάθε παγκόσμια καταστροφή ο φτωχός γίνεται φτωχότερος –και φυσικά πιο αδύναμος–, το να μπορέσουν να ανακάμψουν οι ήδη προβληματικές ανώνυμες αθλητικές εταιρείες φαντάζει ουτοπία.
Σίγουρα, το μόνο που δεν ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι αν οι ομάδες μας θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα την επόμενη περίοδο κι αν θα είναι σε θέση να κρατήσουν το δυναμικό που διαθέτουν τώρα. Ομως, είναι δεδομένο πως όταν ξυπνήσουμε από αυτόν τον εφιάλτη θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η επόμενη μέρα.
Και επειδή οι Ελληνες δεν είμαστε… φρόνιμα παιδιά, για να μαγειρεύουμε πριν πεινάσουμε, είναι σίγουρο ότι τα πάντα θα ξεκινήσουν από μηδενική βάση. Κάτι σαν επιστροφή στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Και ίσως αυτό βγει και σε καλό για τις επόμενες γενιές, σε βάθος πολλών χρόνων βεβαίως…