Η πρόθεση του Γιάννη Σγουρού να θέσει υποψηφιότητα στις επικείμενες εκλογές της ΕΟΚ, ύστερα από αυτή του Παναγιώτη Φασούλα, δείχνει ότι το ελληνικό μπάσκετ «αφύπνισε» την «παλαιά φρουρά» του.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Γιάννη Σγουρό μέσα από κορυφαίες, διοικητικές θέσεις του αθλητισμού (γ.γ. της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αρσης Βαρών, πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας, γ.γ. Αθλητισμού, μέλος της 5μελούς επιτροπής διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004) και της Αυτοδιοίκησης (νομάρχης Αθηνών και περιφερειάρχης Αττικής). Θέσεις που αποτελούν τα «βαριά χαρτιά» στο βιογραφικό του, όμως είναι η μία όψη της υποψηφιότητάς του.
Η άλλη είναι ότι «γεννήθηκε» στο ελληνικό μπάσκετ (Εσπερος Θεσσαλονίκης), το υπηρέτησε ως παίκτης, προπονητής και πρόεδρος του Μίλωνα, που υπήρξε για τον ίδιο πηγή γνώσης και εμπειρίας από την πλευρά του σωματειακού αθλητισμού. Δεν ασχολήθηκε με τη διοίκηση της ΕΟΚ, παρά τη διπλή πρόσκληση που είχε το ’83 και το ’89 και επέλεξε να αναδείξει την άσημη μέχρι τότε άρση βαρών για δέκα χρόνια. Η Αυτοδιοίκηση ήταν ο επόμενος σταθμός στην πορεία του, αξιοποιώντας τα διοικητικά αντανακλαστικά και τη νοοτροπία που είχε αποκτήσει από τον αθλητισμό.
Η δημοσιοποίηση των υποψηφιοτήτων των Παναγιώτη Φασούλα και Βαγγέλη Λιόλιου, προηγήθηκε αυτής του Γιάννη Σγουρού, ο οποίος αποδέχθηκε την προτροπή φίλων και ανθρώπων από τον χώρο του μπάσκετ, προκειμένου να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές της ΕΟΚ.
«Ανοίγει μια νέα εποχή στο μπάσκετ. Προσωπικά, τιμώ τον Γιώργο Βασιλακόπουλο και εκτιμώ το έργο του στα 40 χρόνια διοίκησής του. Τον είχα συμβουλέψει πρόσφατα να προετοιμάσει την ομαλή διαδοχή του και πρέπει να το πράξει, γιατί το άθλημα έχει την υπογραφή του και στα θετικά και στα αρνητικά αυτών των χρόνων» υποστηρίζει στην «Κ», τονίζοντας ότι αποδέχθηκε την προτροπή φίλων και εκπροσώπων σωματείων, επειδή δεν έχει σωματειακή προτίμηση, όπως λέει χαρακτηριστικά. Και προσθέτει: «Δεν με ενδιαφέρει, πρωτίστως η θέση, αλλά με ενδιαφέρει να λειτουργήσω ενωτικά στην επόμενη ημέρα, στη μετά Βασιλακόπουλου εποχή».
Υπάρχει, όμως, ένα «αν» που ενδεχομένως να ματαιώσει την πρόθεση υποψηφιότητας και εξηγείται:
«Εάν ο Φασούλας κατεβεί με τα παιδιά που δόξασαν την Ελλάδα, το ’87, το ‘89, το 2005, το 2006, εγώ θα βοηθήσω και από οποιαδήποτε θέση. Γιατί, φυσικά θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα ενασχόλησης με τα κοινά του μπάσκετ σε αυτούς που δόξασαν το ελληνικό μπάσκετ, έστω και αν υπάρχει και ο αντίλογος όσων υποστηρίζουν ότι ο καλός παίκτης δεν συνεπάγεται να είναι και καλός πρόεδρος στο ίδιο σπορ. Αν, όμως, η ομάδα υποψηφίων του Φασούλα δεν έχει τη μεγαλύτερη δυνατή πληρότητα, θα οριστικοποιήσω την υποψηφιότητά μου» λέει ο κ. Σγουρός και συνεχίζει: «Εχω συζητήσει με στελέχη σωματείων. Το στοίχημα όλων των υποψηφιοτήτων θα πρέπει να είναι η επιτυχία της επόμενης διοίκησης. Να έχει στρατηγικό σχέδιο και ενότητα. Το τονίζω ως συμβουλή και ως βοήθεια για την επόμενη διοίκηση, η οποία, αυτονόητα, επιβάλλεται να προσφέρει ανιδιοτελώς. Χρειάζεται πολιτική συνοχής. Αυτές οι εκλογές θα σηματοδοτήσουν μια νέα εποχή για το άθλημα αν θέλουμε πραγματικά να πάει καλά».
Οι τρεις πυλώνες της στρατηγικής του Γιάννη Σγουρού αφορούν την οικονομική ενίσχυση των σωματείων, την προπονητική αναβάθμιση όλων των εθνικών ομάδων και την παραχώρηση της διαιτησίας για την Α1 κατηγορία, στον ΕΣΑΚΕ.
«Τα σωματεία πρέπει άμεσα να ενισχυθούν οικονομικά και να βοηθήσει και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, γιατί έχουν “γονατίσει”. Ο σωματειακός αθλητισμός είναι το κύτταρο του ελληνικού αθλητισμού. Στις εθνικές ομάδες είναι αναγκαία η πλήρης αναβάθμιση της προπονητικής στελέχωσής τους, ώστε να αποκτήσουμε τη χαμένη μας ομοιογένεια. Θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να συσπειρώσω τους Ελληνες προπονητές εντός και εκτός των τειχών γύρω από τις εθνικές ομάδες. Να έχουμε κι εμείς την αφρόκρεμα των προπονητών μας όπως κάνουν οι Αμερικανοί».