H διγλωσσία των ανθρώπων του Παναθηναϊκού δημιουργεί το ερώτημα αν οφείλεται σε κακό συντονισμό σε θέματα επικοινωνιακής πολιτικής ή στο αλαλούμ που επικρατεί στην Παιανία τον τελευταίο καιρό, μετά τις σαρωτικές αλλαγές σε πρόσωπα και αρμοδιότητες.
Το φαινόμενο αυτό έγινε ορατό στους πάντες στην πρώτη συγκέντρωση της νέας περιόδου, όταν την ίδια ώρα που ο Αργύρης Μήτσου έλεγε πολύ αισιόδοξα ότι επίκειται η απόκτηση ενός παίκτη με ηγετικό ρόλο στο παιχνίδι της ομάδας, οι Ζάετς και Σουμ έκαναν το… κορόιδο, λέγοντας ότι με τις μεταγραφές που έγιναν ή ολοκληρώνονται, ο Παναθηναϊκός είναι πανίσχυρος στο κέντρο και δεν χρειάζεται απαραίτητα έναν ακριβό παίκτη, με τέτοια χαρακτηριστικά. «Αν βρεθεί και έλθει, έχει καλώς, ειδάλλως δεν καιγόμαστε» είναι η συλλογιστική των υπεύθυνων για τα τεχνικά θέματα της ομάδας, χωρίς, προφανώς, να αφουγκράζονται την εξέδρα, που περιμένει διψασμένα ένα σημάδι πως δεν πρόκειται να υποσταλεί η σημαία… Οι μεταγραφές που έχουν γίνει μέχρι τώρα (Επαλέ, Μάριτς, Ζουτάουτας) ή αυτές που ολοκληρώνονται από μέρα σε μέρα (Παπαδόπουλος, Μορίς, Μπουλούτ) δεν έχουν κριθεί εντός αγωνιστικού χώρου για να αποδειχθούν επιτυχημένες ή όχι.
Σίγουρα δεν είναι θεαματικές μεταγραφές και μόνο ο χρόνος θα δείξει αν πρόκειται για κινήσεις ουσίας. Οταν, όμως, έχουν φύγει από την ομάδα παίκτες της κλάσης των Λυμπερόπουλου, Καραγκούνη και Κόλκα, οι φίλαθλοι έχουν μέτρο σύγκρισης και δεν πείθονται τόσο εύκολα ότι οι νεορφερμένοι έχουν την κλάση να τους αντικαταστήσουν επάξια. O κόσμος είναι καχύποπτος και αν δεν συμβεί κάτι θεαματικό για να αλλάξει την ψυχολογία του, όπως συνέβη στην AEK με τον Οκκά, οι συνέπειες θα φανούν πρώτα απ’ όλα στο ταμείο: «Τίποτα έδωσες, τίποτα θα λάβεις» κατά παράφραση της γνωστής ευαγγελικής ρήσης…