H περίπτωση του Παρασκευά Αντζα είναι μοναδική στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας μας. Ή, αν θέλετε, η μοναδική που πήρε τέτοιες διαστάσεις, λόγω και της ομάδας όπου αγωνιζόταν, αλλά και λόγω ότι η καριέρα του μόλις τώρα είχε αρχίσει.
Βασικός στον Ολυμπιακό. Από τις επιλογές του Οτο Ρεχάγκελ στην Εθνική και εκπλήρωση ενός ονείρου που κάθε ποδοσφαιριστής έχει: τη συμμετοχή σε τελική φάση ενός Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Κι όμως ο Δραμινός παίκτης, εκτός αυτών, γύρισε την πλάτη και σε 260 περίπου εκατομμύρια δραχμές, ποσό που πήγαζε από το συμβόλαιό του με τους πρωταθλητές. Το γιατί λίγοι το γνωρίζουν. Ελάχιστα γράφηκαν και πολλά κυκλοφόρησαν στα δημοσιογραφικά γραφεία. Ισως ποτέ το κοινό δεν θα μάθει τους πραγματικούς λόγους της… αυτοεξορίας του στη Δράμα. Δεν θα σταθούμε όμως σ’ αυτό, σεβόμενοι την απόφασή του.
Εκείνο όμως που διαφάνηκε απ’ αυτήν την απόφασή του είναι ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχασε έναν παίκτη που εκτός από ταλέντο απέδειξε ότι διαθέτει και χαρακτήρα. Αυτόν που χαρακτηρίζουμε αδαμάντινο.
Ο Αντζας δεν θυσίασε την προσωπικότητά του, ούτε δέχθηκε συγκαταβατικά ότι κι αν του συνέβη. Δεν συμβιβάστηκε, ούτε έμεινε στην Αθήνα για να γίνει «πρωταγωνιστής» σε κουτσομπολίστικες εκπομπές και εφημερίδες. Ούτε θέλησε να αλλάζουν κουβέντα οι συμπαίκτες του, όταν θα τον έβλεπαν να πλησιάζει στην παρέα τους. Προτίμησε να πάρει μαζί του στη Δράμα το πρόβλημά του, να το μοιραστεί με την οικογένειά του και τους συγγενείς του, τους ανθρώπους που εμπιστεύεται, κλωτσώντας λεφτά και δόξα.
Σίγουρα το προσωπικό πρόβλημα του Παρασκευά Αντζα, όποιο κι αν είναι, το αντιμετώπισαν και θα το αντιμετωπίσουν χιλιάδες ακόμα άνθρωποι. Ομως ο διεθνής ποδοσφαιριστής ίσως παραμείνει ο μόνος που θέλησε να το αντιμετωπίσει με το «κεφάλι ψηλά». Κι αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει.
Το σχόλιο δεν αποτελεί τον «ποδοσφαιρικό επικήδειο» του Παρασκευά Αντζα, διότι όπως πολλοί φίλαθλοι, πιστεύουμε κι εμείς ότι μπορεί μετά το πέρας του εξαμήνου, που θα παίξει στην ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του, ο παίκτης θα μπορέσει να ηρεμήσει και να επιστρέψει στον Πειραιά. Διότι θα είναι κρίμα να χαθεί, έτσι άδοξα, ένας παίκτης της αξίας του και του ήθους του. Το ποδόσφαιρό μας δεν έχει αυτή την πολυτέλεια.