ΔΥΟ γεγονότα σημάδεψαν τη 19η αγωνιστική του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Τα καρφιά που έριξαν οι άγνωστοι, αδυνατούμε να βρούμε λέξη για να τους χαρακτηρίσουμε, στον Πύργο και το αυθόρμητο χειροκρότημα των οπαδών του Παναθηναϊκού, όταν ο Λυμπερόπουλος μείωσε για την AEK σε 2-1.
ENA καρότσι από πρόκες μάζεψαν οι άνθρωποι του Πανηλειακού για να μπορέσει να διεξαχθεί ο αγώνας με τον Ολυμπιακό.
ΚΑΙ καλά, αυτά τα σιχαμένα, άρρωστα μυαλά τα σκόρπισαν για να τραυματίσουν τους φιλοξενούμενους. Τους παίκτες της δικής τους ομάδας δεν τους σκέφτηκαν; Εκτός κι αν ήταν κάποιοι… τρίτοι ενδιαφερόμενοι.
ΟΣΟ για τα επεισόδια στις εξέδρες, πριν και μετά το παιχνίδι, συγκαταλέγονται στα… συνηθισμένα.
Ο ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ήταν το «πρόσωπο» του αγώνα Παναθηναϊκού – AEK. O μη πανηγυρισμός του, έπειτα από το γκολ που πέτυχε κατά της παλαιάς του ομάδας, προκάλεσε το ζεστό χειροκρότημα των φίλων των «πρασίνων» και χαρακτηρίστηκε αναγνώριση στην προσφορά του.
ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ με το τελευταίο, αλλά έχουμε δύο παρατηρήσεις.
ΠΡΩΤΗ: Το χειροκρότημα ήταν κι ένα μήνυμα προς τη διοίκηση της ΠΑΕ ότι η πλειοψηφία των οπαδών δεν συμφώνησε με τον διωγμό του παίκτη.
ΔΕΥΤΕΡΗ: Αυτό το χειροκρότημα θα περνούσε στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ως φερ-πλέι οπαδών, αν αυτό το γκολ έδινε στην AEK τη νίκη ή την ισοπαλία.
ΕΠΕΙΔΗ λοιπόν δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η αντίδραση των οπαδών του ΠΑΟ, αν το γκολ αυτό έκοβε βαθμούς από την ομάδα τους, δεν μπορούμε να τους δώσουμε το βραβείο του «ευ αγωνίζεσθαι».