Από το «καναβάτσο» του πιθανού αποκλεισμού από την πρώτη οκτάδα του ελληνικού πρωταθλήματος και της μη συμμετοχής του για πρώτη φορά, ύστερα από 12 χρόνια, στη διαδικασία των πλέι οφ, η περίπτωση του Ολυμπιακού έρχεται να γελοιοποιήσει την ευρωπαϊκή προοπτική των «ερυθρολεύκων», αλλά κυρίως να αποδείξει την ευκαιριακή αντιμετώπιση της Ευρωλίγκα στην προσέλκυση των μελών-εταίρων της.
Τη μεγαλύτερη διαφημιστική καμπάνια της ULEB για το πρωτάθλημα της Ευρωλίγκα αποτελούσε και αποτελεί η συμμετοχή των πρωτοκλασάτων ομάδων από τα εθνικά πρωταθλήματα και αυτή ήταν η υπενθύμιση προς τη FIBA, ότι το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δικαιώνει τον τίτλο του, γιατί απαρτίζεται από πρωταθλήτριες, δευτεραθλήτριες και τριταθλήτριες. Ομάδες, όμως, που δεν έχουν συμμετάσχει καν στη διαδικασία των πλέι οφ των πρωταθλημάτων τους, θα συμμετάσχουν και θα τιμήσουν με την παρουσία τους το επόμενο πρωτάθλημα της Ευρωλίγκα;
Οι εμπορικές σχέσεις της Ευρωλίγκα λειτουργούν άριστα και η απάντηση στο ερώτημα είναι θετική. Διότι ο Ολυμπιακός έχει υπογράψει συμβόλαιο εξασφαλισμένης συμμετοχής του στην Ευρωλίγκα, μέχρι το 2006. Συνεπώς, «ούτε γάτα ούτε ζημιά», ανεξαρτήτως της καταπάτησης του αγωνιστικού κριτηρίου από τα εθνικά πρωταθλήματα προς την ευρωπαϊκή συμμετοχή. Ασόβαρα πράγματα σ’ εποχές «διχασμού» του ευρωπαϊκού μπάσκετ…
Γιατί η εξασφαλισμένη συμμετοχή «γεννάει» τον απόλυτο εφησυχασμό για τις ομάδες που ξέρουν ότι, ακόμα κι αν… υποβιβαστούν στη χώρα τους, θα συνεχίσουν να αγωνίζονται στην κορυφαία(;) ευρωπαϊκή διοργάνωση, δεν θα χάσουν χρήματα -εφόσον τα εισπράξουν- και ουσιαστικά η εσωτερική αποτυχία της δεν θα γίνει αφορμή για να ανασυνταχθούν και να παρουσιάσουν αξιοπρεπέστερη, ευρωπαϊκή εκπροσώπηση.
Στην προοπτική, ο Ολυμπιακός να μην καταφέρει να παίξει στα πλέι οφ ή, στην καλύτερη περίπτωση, να μην προλάβει το «τρένο» της πρώτης τετράδας, η Ευρωλίγκα θα «κωφεύσει» και θα τηρήσει το εμπορικό συμβόλαιό της με τους «ερυθρόλευκους», εκτός συγκλονιστικού απροόπτου και εφόσον δεν ενδιαφέρεται καν για τα αγωνιστικά κριτήρια.
Με την ευκαιριακή, δηλαδή, πολιτική και τακτική της, όπως αποδείχτηκε στην περίπτωση του Αμαρουσίου, το οποίο «λάμπει» στο εφετινό, ελληνικό πρωτάθλημα και οι ιθύνοντες της ULEB προσπαθούν να το προσελκύσουν στην επόμενη Ευρωλίγκα, έτσι και στην περίπτωση του Ολυμπιακού, καμία σημασία δεν θα έχει η κατάκτηση της τελικής θέσης εντός των συνόρων. Για τη ULEB, μεγαλύτερη σημασία έχουν οι «φρονούντες» και οι «αντιφρονούντες» της Ευρωλίγκα. Το πρόσφατο παράδειγμα της Ρεάλ είναι χαρακτηριστικό. Οι Μαδριλένοι βρέθηκαν μακριά από τις πρώτες θέσεις στο περσινό ισπανικό πρωτάθλημα και προσπάθησαν να απεμπλακούν από την ισπανογενή ULEB, αλλά τελικά η τιμωρία τους ήταν ο «υποβιβασμός» τους στο ULEB Καπ, παρά τα οκτώ πρωταθλήματα Ευρώπης που κοσμούν τα γραφεία του «Μπερναμπέου» και την τεράστια ευρωπαϊκή ιστορία τους…
Σε συγκριτική αντιστοιχία, ο Ολυμπιακός είναι ιδρυτικό μέλος των Ευρωπαίων «επαναστατών» και εκτός του ότι δεν έχουν καταφέρει να συμμετάσχουν τουλάχιστον σ’ ένα εκ των τριών φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα, έδωσαν, πέρυσι, τριετή παράταση συμμετοχής στη διοργάνωση. Γιατί, προφανώς, τα αγωνιστικά κριτήρια δεν είναι δυνατότερα από τις εξωτερικές σχέσεις που μπορεί να αναπτύξει κάθε ευρωπαϊκός σύλλογος, σε μια εποχή πλήρους «σύγχυσης» του ευρωπαϊκού μπάσκετ…
Ακόμα, όμως και στη νέα, εμπορική συνεργασία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπως θέλει να την επιβάλει η ULEB στους εταίρους-μέλη της, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η AEK δυσκολεύονται να ανταποκριθούν.
Κλειστές οθόνες
Η «κλειστή οθόνη» της ελληνικής -κρατικής και ιδιωτικής- τηλεόρασης στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις και των τριών ελληνικών ομάδων είναι το απόλυτο «νοκ άουτ» στην εμπορικότητα των τριών εκπροσώπων μας. Και ίσως είναι το μοναδικό σημείο αδυναμίας των ελληνικών ομάδων στην εμπορική συμφωνία τους με τη ULEB, καθώς μπορεί να διαμαρτύρονται συχνά πυκνά για τις μεγάλες καθυστερήσεις καταβολής των χρημάτων που έχουν συμφωνήσει, αλλά δεν έχουν κανέναν αντίλογο για την άγονη εκμετάλλευση των τηλεοπτικών εσόδων τους. Και σ’ αυτή την πραγματικότητα που βιώνουν οι εκπρόσωποι του ελληνικού πρωταθλήματος στην Ευρωλίγκα, είναι δύσκολο να απαντηθεί με θετική πρόθεση, ότι αν το Μαρούσι συμμετάσχει στην Ευρωλίγκα, θα έχει καλύτερη τηλεοπτική… τύχη από τον Ολυμπιακό των χιλιάδων φιλάθλων και της σαφέστατης, μεγαλύτερης τηλεθέασης που τελικά, όμως, συμβιβάστηκε στο ιδιωτικό -μη πανελλήνιας εμβέλειας- κανάλι του προέδρου του.
Η Ευρωλίγκα στα πρώτα, ασταθή βήματα καθιέρωσής της και αφού έχει περιφρονήσει τα αγωνιστικά κριτήρια κατάταξης, θα επιχειρήσει να εφαρμόσει ανώριμα το μοντέλο του NBA στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Προσφέροντας προσκλήσεις σ’ ομάδες με μικρή ευρωπαϊκή προϊστορία και χωρίς την πλειάδα φιλάθλων, αλλά που θα μπορούν να ανταποκριθούν στα εμπορικά κριτήρια, η ULEB θα προσπαθήσει απέλπιδα να δημιουργήσει νέες «κυψέλες» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, σε πόλεις και χώρες που δεν έχουν παράδοση στο άθλημα. Κι αυτό θα γίνει, γιατί η ULEB δεν θέλει να είναι εσαεί δεσμευμένη με τις ομάδες-«δεινόσαυρους» της Ευρώπης.
Το μάρκετινγκ του NBA, όμως, στη στήριξη μιας νέας ομάδας που καλείται να συμμετάσχει στο αμερικανικό πρωτάθλημα, όπως συνέβη με τους Τoρόντο Ράπτορς, απέχει… έτη φωτός από την αντίστοιχη οργάνωση της μη αναγνωρισμένης αρχής της ULEB από τη ΔΟΕ.