ΠΕΡΑΣΕ απαρατήρητη η διαιτησία του αγώνα Μπάγερν – Ρεάλ Μαδρίτης. Τόσο απαρατήρητη που ούτε το όνομα του διαιτητή δεν θυμόμαστε. Κι όμως ήταν τέτοια, που θα μπορούσαμε να πούμε που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα.
ΑΕΙΧΕ συμβεί αυτό, να γινόταν στο ελληνικό πρωτάθλημα, χθες αντί πολιτικό ντιμπέιτ, θα είχαμε… αθλητικό δικαστήριο στα παράθυρα των τηλεοράσεων. Ας θυμηθούμε τις φάσεις.
Η ΠΡΩΤΗ: Πριν από την ισοφάριση, ο Ρομπέρτο Κάρλος έδειξε ότι διαθέτει και κάτι από το ταλέντο του… Τάισον. Κι όμως, η μπουνιά του ανταμείφθηκε με κίτρινη στον… αντίπαλο που δέχθηκε το «μπουκέτο».
Η ΔΕΥΤΕΡΗ: Το φάουλ από το οποίο προήλθε το γκολ της Ρεάλ. Ούτε που τον ακούμπησε τον Μπέκαμ ο Γερμανός αμυντικός. Κι όμως η μπάλα στήθηκε εκτός περιοχής. Λίγο αργότερα, ο Βραζιλιάνος νικούσε τον Καν, δίνοντας προβάδισμα πρόκρισης στην ομάδα του.
ΟΥΤΕ που ασχολήθηκε ο γερμανικός Τύπος μ’ αυτά τα δύο καθοριστικά λάθη της διαιτησίας. Ούτε ύβρεις ούτε κατάρες ούτε καν μία απλή διαμαρτυρία. Απλώς οι άνθρωποι έχουν καταλάβει πως και ο διαιτητής είναι μέλος του παιχνιδιού, κι όπως μπορεί να κάνει το λάθος ο παίκτης -στον συγκεκριμένο αγώνα ο Καν- έτσι και ο άρχοντας του αγώνα έχει το δικαίωμα να σφάλει.
ΘΑ ισχυριστείτε, πως στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, δεν υπάρχουν «παράγκες», ποδοσφαιροπατέρες και «θείοι». Μην είστε σίγουροι πως δεν υπάρχουν, διότι κατά καιρούς έχουμε δει πολλά περίεργα σφυρίγματα, που κατά σύμπτωση είχαν ευνοήσει τους μεγάλους.
Η ΔΙΑΦΟΡΑ είναι ότι αφενός εκεί υπάρχει πραγματική αθλητική παιδεία και αφετέρου, οι ομάδες, αντί να κάθονται και να κλαίνε τη… μοίρα τους προσπαθούν να γίνουν κι αυτές μεγάλες.