Από τη μυθική Κολχίδα ήρθε στη χώρα μας ο χάλκινος ολυμπιονίκης (με τα χρώματα της Γεωργίας) του τζούντο, Γκεόργκι Βαζαγκασβίλι, αναζητώντας το δικό του… χρυσόμαλλον δέρας, το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Πρόκειται για την τελευταία μεγάλη… μεταγραφή του ελληνικού αθλητισμού πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εναν αθλητή, ο οποίος θεωρείται εκ των κορυφαίων τζουντόκα του κόσμου. Στη συλλογή του, εκτός από το ολυμπιακό μετάλλιο, υπάρχουν ένα ασημένιο και δύο χάλκινα από παγκόσμια, δύο χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο, ενώ είναι ο μοναδικός αθλητής που έχει ανεβεί σε βάθρο παγκοσμίου πρωταθλήματος σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες σωματικού βάρους.
Οι ελληνικές λέξεις που γνωρίζει είναι ελάχιστες, αλλά το χαμόγελο και η ευγένειά του λένε αυτά που δεν μπορούν να πουν τα χείλη. Επαναλαμβάνει συνεχώς ότι η μητέρα του κατάγεται από την Ελλάδα και ότι είναι ευτυχισμένος που βρίσκεται στη χώρα μας. Το τελευταίο, μάλιστα, το λέει… φανατικά. Και γιατί όχι; Αφού η Ελλάδα θα τον βοηθήσει να συνεχίσει τη διεκδίκηση του ονείρου του, το οποίο δεν είναι άλλο από το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, που λείπει από τη συλλογή του.
Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη, έξω από την Τιφλίδα, την Γκόρι. Στο τατάμι βρέθηκε για πρώτη φορά σε ηλικία δέκα ετών αλλά ο χώρος δεν ήταν άγνωστος για τον Γκεόργκι, αφού ο πατέρας του ήταν δάσκαλος του αθλήματος. «Ο,τι έχω κάνει στον αθλητισμό το οφείλω στον πατέρα μου», ομολογεί σήμερα ο τριαντάχρονος αθλητής. Το μεγάλο ταλέντο του φάνηκε από νωρίς. Σε ηλικία μόλις 16 ετών πρώτευσε στο πρωτάθλημα ανδρών των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, ενώ στα 17 ήρθε 3ος στον κόσμο στους άνδρες. H πορεία του ήταν ανοδική μέχρι το 2000, όπου σταμάτησε να παίρνει μέρος σε αγώνες προκειμένου να αποκτήσει το δικαίωμα αλλαγής… σημαίας. «Ηθελα να έρθω εδώ από το 1996 αλλά δεν με άφηναν από τη Γεωργία γιατί ήμουν αθλητής που έφερνε διακρίσεις. Μετά το Σίδνεϊ δεν ξανααγωνίστηκα με τα χρώματα της Γεωργίας. H μητέρα μου είναι Ελληνίδα και ήρθα».
Ποια ήταν τα κίνητρα για να έρθεις στην Ελλάδα;
Το πρώτο κίνητρο ήταν η καταγωγή της μητέρας μου, συνέβαλε όμως και το γεγονός ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται στην Αθήνα κι έτσι ο παράγοντας έδρα θα παίξει μεγάλο ρόλο στην προσπάθειά μου για να πάρω το χρυσό μετάλλιο. Γιατί αυτός είναι ο βασικός στόχος μου.
Η κυβέρνηση της Γεωργίας στηρίζει τα παιδιά που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό;
Μέχρι τώρα ήταν πολύ άσχημη η κατάσταση γιατί δεν υπήρχαν καθόλου οικονομικοί πόροι. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια και θα δώσουν κάποιο πριμ στους αθλητές που θα κατακτήσουν μετάλλια.
Ο «Βάζα», όπως τον αποκαλούν οι συναθλητές του, βρίσκεται ένα χρόνο στην Ελλάδα αλλά ο τρόπος ζωής της χώρας μας τον έχει κερδίσει. «Μου αρέσουν τα πάντα εδώ», τονίζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια και συνεχίζει: «Είχα ξανάρθει. Γνωρίζω την ιστορία και εάν η Γεωργία είναι η πρώτη πατρίδα μου, η Ελλάδα είναι η δεύτερη. Το μέλλον μου βρίσκεται εδώ. Εκτός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα συνεχίσω να ζω εδώ με την οικογένειά μου».
Εάν κατακτήσεις το χρυσό μετάλλιο πώς θα νιώσεις όταν ακούσεις ένα διαφορετικό ύμνο από αυτόν της χώρας που γεννήθηκες;
Το χρέος μου για τη Γεωργία το έχω κάνει και με το παραπάνω. Εχει ακουστεί πολλές φορές ο ύμνος της. Τώρα θα ήθελα να ακουστεί και ο ελληνικός, τον οποίο θα προσπαθήσω να μάθω. H Ελλάδα μού δίνει όλες τις προϋποθέσεις. Μετά τους Ολυμπιακούς θέλω να αγωνιστώ σ’ ένα ακόμη Παγκόσμιο με τα ελληνικά χρώματα και στη συνέχεια θα δω εάν μπορώ να συνεχίσω να παλεύω.
Εχεις μείνει πολλά χρόνια μακριά από μεγάλους αγώνες. Θα είναι εύκολη η επιστροφή;
Δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να προπονούμαι και με την κατάλληλη προετοιμασία δεν φοβάμαι τίποτα. Πιστεύω ότι θα μπορέσω να αντεπεξέλθω στις δυσκολίες.
Ποιο είναι το πρόγραμμά σου μέχρι τους Ολυμπιακούς;
Θα πάρω μέρος σε διάφορα μίτινγκ και θα αγωνιστώ στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Στα μίτινγκ δεν έχω κάποιο στόχο στο ευρωπαϊκό θέλω να ξαναπάρω το χρυσό. Για την Ελλάδα. Στη συνέχεια είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Κι εκεί στοχεύω στην πρώτη θέση.
Σε τι επίπεδο είναι το ελληνικό τζούντο;
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ μεγάλη πρόοδος χάρη στον προπονητή Νίκο Ηλιάδη και στη διοίκηση της ομοσπονδίας. Πιστεύω ότι στο μέλλον θα έρθουν διακρίσεις.
Λέει συνεχώς ότι η μαμά του, Νάνα (από τα πιο συνηθισμένα γυναικεία ονόματα στη Γεωργία), είναι Ελληνίδα και δείχνει περήφανος. Θέλει με πάθος να αγωνιστεί για τα ελληνικά χρώματα, να τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο και να δοξάσει τη νέα πατρίδα του. Στο κάτω κάτω, δεν είναι η πρώτη φορά που ένας αθλητής γεννημένος στη Γεωργία θα χαρίσει διακρίσεις στη χώρα μας…