Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες έχουν δημιουργήσει ανάμικτα συναισθήματα στους Ελληνες, φιλάθλους και μη. Υπάρχουν αυτοί που παρακολουθούν, είτε πηγαίνοντας στα στάδια είτε από την τηλεόραση, τις προσπάθειες των αθλητών, θαυμάζουν το κουράγιο τους και χειροκροτούν τις προσπάθειές τους.
Υπάρχουν όμως και άλλοι που δεν αντέχουν να βλέπουν αυτούς τους αθλητές να υπερβάλλουν εαυτούς και να προσπαθούν, παρά τα προβλήματά τους, να πετύχουν τους στόχους τους. «Δεν μπορώ? κλείνω την τηλεόραση, γιατί σφίγγει το στομάχι μου», μας είπε ένας συνάδελφος, δικαιολογώντας το γιατί δεν παρακολουθεί τους Αγώνες. Και κανείς δεν μπορεί να του αρνηθεί ότι κάπου έχει δίκαιο.
Από την άλλη πλευρά, όσοι έχουμε δει τις εκφράσεις αυτών των αγοριών και κοριτσιών, όχι μόνο όταν έχουν κατακτήσει ένα μετάλλιο, αλλά για τη συμμετοχή, επειδή βρίσκονται στην Αθήνα και λαμβάνουν μέρος στους Αγώνες, πώς μπορούμε να προτείνουμε την κατάργηση των Αγώνων. Ποιος μπορεί να στερήσει σ’ αυτούς τους αθλητές τη συμμετοχή τους στους Αγώνες και κατ’ επέκταση στη ζωή, όταν οι ίδιοι το χαίρονται και νιώθουν ευτυχισμένοι;
Η μόνη ένσταση που θα μπορούσε να υπάρξει, είναι ότι, δυστυχώς και οι Παραολυμπιακοί, έχουν εμπορευματοποιηθεί, με αποτέλεσμα τα προβλήματα υγείας αυτών των αθλητών να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους… ειδικούς. Θα μπορούσε όμως να γίνει διαφορετικά; Επειδή δεν ονειροβατούμε, απαντάμε «όχι».
Γι’ αυτό, όποιες αντιρρήσεις κι αν υπάρχουν -είναι πολλές και δικαιολογημένες- είναι αναγκαίο πρωτίστως να λαμβάνουμε υπ’ όψιν το τι θέλουν αυτοί οι αθλητές. Και απ’ ό,τι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, θα ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να τους συμβεί -ακόμα κι απ’ αυτό το πρόβλημά τους- αν κάποτε καταργούνταν αυτοί οι Αγώνες.
Εκείνο λοιπόν που θα πρέπει να φροντίσουμε όλοι, ειδικά η Πολιτεία, είναι να τους συμπαραστεκόμαστε, όχι από οίκτο, αλλά με τον ίδιο τρόπο, όπως ακριβώς σε οποιονδήποτε πολίτη και συνάνθρωπο. Οχι μόνο τώρα, κατά τη διάρκεια των Παραολυμπιακών Αγώνων, αλλά συνεχώς. Υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία, όταν από τη μία κλείνουμε την τηλεόραση διότι δεν αντέχουμε στο θέαμα ενός ακρωτηριασμένου και από την άλλη, παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας στην ειδική διάβαση, που θα εξυπηρετήσει κάποιον που κινείται με αναπηρικό καροτσάκι;