ΛΟΙΠΟΝ τα βάσανα του ελληνικού ποδοσφαίρου τελείωσαν. Αυτό που χρόνια το κρατούσε στη μιζέρια και την ανυποληψία τελείωσε. Ανήκει στην Ιστορία. Περασμένα ξεχασμένα που λέμε. Τι ήταν αυτό; Μα το είχαμε επισημάνει πολλές φορές. H κόντρα ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Ευτυχώς που ήρθαν οι… σφαλιάρες της Τρίτης και της Τετάρτης για να τα βρουν οι «αιώνιοι». Οχι πλέον εχθροί. Σύμφωνοι, μπορεί να μην έγινε σε επίπεδο Βαρδινογιάννη – Κόκκαλη, αλλά λίγο το έχετε να συμφωνήσουν οι προπονητές τους.
ΚΑΙ πού συμφώνησαν ο Σόλιντ με Μαλεζάνι; Μα πως οι ομάδες τους στα παιχνίδια με Ρόζενμποργκ και Ουντινέζε, αντίστοιχα, είχαν την υπεροχή στα εβδομήντα από τα ενενήντα λεπτά και μόνο λόγω λεπτομερειών έφαγαν από τρία γκολ. Μάλιστα. Αυτή κι αν είναι «ιερή συμμαχία». Ακόμα και οι δύο δήλωσαν έπειτα από τις «τριάρες» πως έμειναν ευχαριστημένοι από την προσφορά των παικτών τους και μάλιστα ο Μαλεζάνι είδε και βελτίωση της απόδοσης της ομάδος του.
ΔΕΝ μπορούμε να ξέρουμε αν αυτά που είπαν τα πίστευαν ή τα ξεφούρνισαν λόγω ζάλης εκ των αποτελεσμάτων. Μπορεί ακόμα και να μας θεωρούν όλους… χαχόλους και να μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Ή, ακόμα, να νομίζουν -μπορεί και να έχουν δίκιο- πως ήρθαν σε μια τριτοκοσμική ποδοσφαιρικά χώρα. Επομένως το να τρως… μόνο τρία γκολ, στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν είναι δα και καταστροφή. Εξάλλου, οι δύο μόνιμοι, τα τελευταία χρόνια, εκπρόσωποί μας έχουν δεχθεί και περισσότερα.
ΕΠΡΕΠΕ όμως οι δύο προπονητές να μας πουν και τι θα κάνουν για να διορθώσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ομάδες τους. Διότι και από τους δύο εκείνο που ακούσαμε, στις συνεντεύξεις Τύπου, ήταν η ανάλυση των παιχνιδιών και το πού κρίθηκαν τα αποτελέσματα. Μα, αυτό το είδε όλη η Ελλάδα. Αυτοί έπρεπε να μας το πουν; Αλλά είπαμε, μπορεί να μας θεωρούν πως δεν το… πιάνουμε με την πρώτη.