Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθείς στην κορυφή. Πιο δύσκολο απ’ ό,τι να φτάσεις. Απόδειξη τρανή το ελληνικό ποδόσφαιρο. H εθνική μας ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο Ευρώπης και αντί να κεφαλαιοποιήσει την επιτυχία, γυρίζει ολοταχώς στην εποχή της ανυποληψίας. Οι ομάδες μας αποκλείονται στα προκριματικά ή στην πρώτη φάση των ομίλων, η συμμετοχή μας με τρεις ομάδες στη μεγάλη ευρωπαϊκή διοργάνωση ξεθώριασε και η συνέχεια κάθε άλλο παρά ευοίωνη φαίνεται. O Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός μετρούν ήδη από μια ήττα (1-3 και 0-3) και 6 γκολ παθητικό. O ΠΑΟΚ απέτυχε να νικήσει (1-1) στην Τούμπα μια μέτρια ουκρανική ομάδα, η AEK πήρε μια ισοπαλία στην Αγία Πετρούπολη και ο Αρης συνετρίβη (1-5), ως ανεμένετο, στη Ρώμη. Μόνο η Ξάνθη έδωσε δείγματα οργανωμένης ομάδας, αλλά έχασε κι αυτή (0-2) στην Αγγλία.
Θέλουν χρόνο
Πού βαδίζουμε, λοιπόν; Χωρίς αμφιβολία οι δύο «μεγάλοι» είναι καινούργιες ομάδες. Αλλαξαν πολλούς παίκτες, άλλαξαν προπονητή, προσπαθούν να αλλάξουν και νοοτροπία. Χρειάζονται, οπωσδήποτε, πίστωση χρόνου. Μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα, οι φίλαθλοι αλλά και οι διοικήσεις δεν έχουν δείξει ότι έχουν τέτοια διάθεση. Ηδη οι νηφάλιες απόψεις που εξέφρασαν μετά τις ήττες οι κ. Σουλίντ και Μαλεζάνι προκάλεσαν ειρωνικά σχόλια παρά κατανόηση. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, το ποδόσφαιρό μας, σε συλλογικό επίπεδο, έχει περάσει σε περίοδο κάμψεως. O Ολυμπιακός, με μία ομάδα κορεσμένη, με αρκετές βεντέτες στη σύνθεσή του, δείχνει κουρασμένος και «ψάχνεται». O Παναθηναϊκός επιχειρεί «στη ζούλα» ανανέωση, χωρίς, όμως, να ξεκαθαρίζει με ειλικρίνεια τη στάση του. Από τη μια η διοίκησή του αναφέρεται σε «προοπτική πενταετίας» και από την άλλη καλεί τους φιλάθλους να «θαυμάσουν» τη νέα ομάδα του. Μέχρι τώρα, ουδείς από τους δύο μεγάλους έχει πείσει για την αξία και την ποιότητά του.
Οι ερυθρόλευκοι στα παιχνίδια με Παναθηναϊκό και Πανιώνιο έδειξαν ότι έχουν σημαντικά και σοβαρά κενά. Οι πράσινοι έχασαν καθαρά από έναν μετριότατο Ολυμπιακό, ίδρωσαν να πάρουν ισοπαλία από τον Ιωνικό και κινδύνεψαν με εξευτελισμό στην Ιταλία. Τι έγινε, λοιπόν; Ξέχασαν το ποδόσφαιρο οι έμπειροι παίκτες; Ασφαλώς όχι. Μόνο που ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί καιρό για να απαλλαγεί από το «σύνδρομο Μπάγεβιτς», ενώ το «τριφύλλι» δεν έχει κορμό, έδιωξε τα «δικά του παιδιά» και προσπαθεί να στηριχθεί σε μισθοφόρους βραχυπρόθεσμων συμβολαίων. Είναι αμφίβολο αν στην Ελλάδα μπορούν να σταθούν «πολυεθνικές» ομάδες. Και δεν είναι βέβαιο ότι οι φίλαθλοι των μεγάλων ομάδων μπορούν να αποδεχθούν μία σύνθεση που αποτελείται κατά τα 2/3 και πλέον από ξένους ποδοσφαιριστές. Και αν αυτοί είναι της κλάσεως ή του ονόματος ενός Ριβάλντο, Κονσεϊσάο ή Εμερσον, πάει καλά. Αν όμως εκδιώκονται παίκτες σαν τον Μπασινά και τον Κυργιάκο προκειμένου να στρατολογηθούν φθηνότεροι και μικρότερης αξίας αλλοδαποί, τότε δύσκολα θα γεμίσουν οι εξέδρες με το ακριβό εισιτήριο. Κρίση, λοιπόν, κορυφής, με εξαίρεση την AEK, που έχει ξεκαθαρίσει ότι προσπαθεί να δημιουργήσει ομάδα μέλλοντος, αφού έχει θέσει άλλες προτεραιότητες, οικονομικές και διοικητικές.
Χάνεται το τρένο
Οπως γίνεται αντιληπτό, για μια ακόμη χρονιά, χάνουμε το τρένο της Ευρώπης αλλά και την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Οι παλαιότεροι θυμούνται, ασφαλώς, την εποχή των Πολέτι, Αλτσιμπαρ, Γκραμάχο και Ιράλα, που κάποιοι επιτήδειοι έφερναν στην Ελλάδα ξένους παίκτες «με το κιλό». Μόνο που τότε, ακόμη και στο άκουσμα ενός ξένου ονόματος, ο φίλαθλος άλλαζε διάθεση. Σήμερα, συμβαίνει το αντίθετο. Οσο κι αν είναι ακόμη νωρίς, ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι κάνουμε βήματα προς τα πίσω. O Ολυμπιακός μπορεί να θεωρείται ήδη «τελειωμένος» από την Ευρώπη, ενώ ο Παναθηναϊκός διαθέτει ελπίδες μόνο θεωρητικά. H AEK προσπαθεί να βρει το δρόμο της μέσα από διοικητικές περιπέτειες, ο ΠΑΟΚ χρειάζεται πολύ χρόνο ακόμη και μόνο η Ξάνθη δείχνει καλύτερη από πέρυσι. Ας ελπίσουμε ότι ο χρόνος θα βελτιώσει την κατάσταση. Είναι όμως πολύ πιθανό η στιγμή που θα παίζουμε στο Champions League με μία μόνο ομάδα και αυτή θα ξεκινάει από τον Αύγουστο, να βρίσκεται ήδη πολύ κοντά.