«Φιλικό διαζύγιο» και ο Σπράι με ΠΑΟ
Αν και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης είναι άνθρωπος που διακρίνεται για τις σταθερές σχέσεις του σε οικογενειακό και φιλικό επίπεδο, στο ποδόσφαιρο αντιδρά με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Απόδειξη δεν είναι μόνο οι σαράντα παίκτες που άλλαξε ο Παναθηναϊκός σε διάστημα τριών χρόνων, ούτε και οι πάμπολλοι προπονητές, με τελευταίο τον Μαλεζάνι, ο οποίος στηρίχθηκε όσο κανείς σε πείσμα των αποτελεσμάτων αλλά στο τέλος της περιόδου πέρασε κι αυτός την πόρτα της εξόδου, αν και τα αποτελέσματα του β΄ γύρου μπορούσαν να δικαιολογήσουν την ανανέωση της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό του. Η νέα απόδειξη ακούει στο όνομα Ρότζερ Σπράι. Ηλθε πολυδιαφημισμένος, με πενταετές (και μυθικό για γυμναστή) συμβόλαιο αλλά να που παίρνει κι αυτός «φιλικό διαζύγιο» με τον Παναθηναϊκό, ενάμιση χρόνο από τον ερχομό του.
Ηταν από άλλη «σχολή»
Ο Μαλεζάνι βρήκε στον Παναθηναϊκό τον Σπράι και εξαρχής τού ξεκαθαρίστηκε ότι θα συνεργαστεί μαζί του και δεν θα μπορούσε να φέρει το δικό του τιμ. Στη μόνη φορά που αναφέρθηκε δημοσίως σε αυτή τη συνεργασία (στη συνέντευξή του στο PAO NEWS), ο Ιταλός μίλησε κολακευτικά για την εμπειρία, την αξία και την προσωπικότητα του Σπράι, αλλά με κάποιο έμμεσο τρόπο έδειξε ότι η προσωπική τους συνεργασία δεν είναι αυτή που θα επιθυμούσε, δεν φάνηκε δηλαδή να «κολλάει» με τον Αγγλο γυμναστή που εκπροσωπούσε μια διαφορετική ποδοσφαιρική σχολή. Ο Μαλεζάνι είχε πολλές φορές τονίσει στον Γιάννη Βαρδινογιάννη ότι δεν είναι καλή σκέψη να δεσμεύει τον εκάστοτε προπονητή με έναν γυμναστή που δεν είναι της επιλογής και απόλυτης εμπιστοσύνης του. Την ίδια άποψη είχε και ο Μπάκε που ήθελε τους δικούς του, έπεσαν μαζεμένοι και κάποιοι μυϊκοί τραυματισμοί στο τέλος και έτσι έληξε άδοξα μια πολυδιαφημισμένη συνεργασία.
Σύγχυση από τις αλλαγές
Οπως και νά ‘χει, αυτές οι πολλές αλλαγές είναι ένα πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό και κάθε ομάδα. Αν αποδεχτεί κανείς ότι οι τομές δεν γίνονται με επιδερμικές επεμβάσεις αλλά το μαχαίρι πρέπει να φτάνει στο κόκαλο, μπορεί να δικαιολογήσει την τεράστια αλλαγή που αποφάσισε να κάνει ο Παναθηναϊκός έπειτα από επτά χρόνια χωρίς ούτε έναν τίτλο. Δεν άλλαξε τότε μόνο πολλούς παίκτες, άλλαξε πρόεδρο, άλλαξε πολλά διοικητικά του στελέχη, άλλαξε δηλαδή τη στελέχωσή του σε όλα τα επίπεδα, όπως και το μοντέλο λειτουργίας του. Από τότε όμως έχουν περάσει τρία χρόνια και έπρεπε να είχε κατασταλάξει. Κι αν σε επίπεδο παικτών είναι φυσιολογικό να έχει κάθε χρόνο μερικές αλλαγές στο ρόστερ ανάλογα με το πώς κύλησε η ομάδα, σε επίπεδο τεχνικής ηγεσίας (προπονητής και άμεσοι συνεργάτες), αυτό το ασταμάτητο «φύγε εσύ – έλα εσύ» μόνο σύγχυση και ανασφάλεια δημιουργεί.
Η έδρα της άρσης
Αριδαία (πανελλήνιοι ανδρών – γυναικών του 2004), Αριδαία (πανελλήνιο πρωτάθλημα επιλέκτων 2005), Γιάννινα (πανελλήνιο σχολικό πρωτάθλημα 2005), Σέρρες (πανελλήνιοι εφήβων – νεανίδων και νέων ανδρών / γυναικών 2005), Αριδαία (ταυτόχρονα, πανελλήνιοι ανδρών – γυναικών και παίδων – κορασίδων, το 2005), Αριδαία (πανελλήνιο σχολικό πρωτάθλημα 2006), Φλώρινα (πανελλήνιοι εφήβων – νεανίδων και νέων ανδρών / γυναικών 2006). Από τον Νοέμβριο του 2004 έως και τον Μάιο του 2006, πανελλήνιο πρωτάθλημα της άρσης βαρών, δεν έχει διεξαχθεί κάτω από τον παράλληλο στον οποίον βρίσκονται τα Γιάννινα. Κι έπειτα μιλούν κάποιοι για το… αθηνοκεντρικό κράτος.
Αξίζει ένα μετάλλιο
Απόρησαν πολλοί με τις εμφανίσεις του Αιμίλιου Παπαθανασίου στους διεθνείς αγώνες, που πήρε μέρος πρόσφατα. Δεν ήταν ανάλογες των προηγούμενων. Την απορία λύνει ο ίδιος. Εκανε δοκιμές με καινούργια πανιά, εν όψει του παγκοσμίου ιστιοπλοϊκού πρωταθλήματος των Φινν, που θα διεξαχθεί σύντομα. «Δεν είχα στόχο τη διάκριση σε αυτούς τους αγώνες, γιατί το παγκόσμιο είναι κοντά και ήθελα να συνηθίσω τα πανιά», μας είπε ο δευτεραθλητής κόσμου του 2005. Ελπίζουμε να τα συνήθισε και να συνεχίσει τις επιτυχίες, γιατί μας έχει συνηθίσει σε αυτές. Αλλωστε, έχει πάρει ένα ασημένιο και τρία χάλκινα μετάλλια σε πρωταθλήματα κόσμου. Και με τέτοια σταθερότητα, του αξίζει και το ολυμπιακό μετάλλιο.
Μόνο ο εγωισμός
Πόσο περισσότερο μπορεί να ενδιαφερθεί ο Γιάννης Φιλίππου για την ΚΑΕ ΑΕΚ και το προϊόν της από την επόμενη περίοδο; Από ελάχιστα μέχρι και πάρα πολύ. Από τι θα εξαρτηθεί; Από τον εγωισμό του και μόνο απ’ αυτόν. Αν, δηλαδή, θα αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας στα γιαούρτια, στα κοτόπουλα και σε οτιδήποτε άλλο, αλλά αποτυχημένος στο μπάσκετ και στον αθλητισμό. Και πλέον, δεν υπάρχει εκείνη η ποιητικής αδείας πρόταση «πουλάω την ΑΕΚ έναντι και ενός ευρώ», γιατί η ΑΕΚ είναι… χαμηλά, θέλει μεταγραφές και μπορεί να μην έχει χρέη, αλλά κέρδος από πιθανή πώληση, δύσκολα θα μπει στην τσέπη του νυν ιδιοκτήτη…
Την πλήρωσαν άσχετοι
Τι έφταιγαν οι επαγγελματίες ναυτικοί να πληρώσουν τη μήνιν των ΑΕΚτζήδων για τα γκολ του Κωνσταντίνου, του Καστίγιο και το αυτογκόλ του Ιβιτς; Απολύτως τίποτα. Στη χώρα της ατιμωρησίας, όμως, ο κάθε μεροκαματιάρης μπορεί να πληρώσει το ξέσπασμα του ανεπάγγελτου, του άνεργου, του αντιδραστικού και του «επαναστάτη» χωρίς… αιτία.
Ευχαριστημένοι
Με την κατάσταση που επικρατεί στην ΠΑΕ ΑΕΚ, εξαιτίας της απώλειας του Κυπέλλου και πάλι ευχαριστημένοι πρέπει να είναι στην ΚΑΕ ΑΕΚ. «Ξεγραμμένους» τους είχαν οι ίδιοι οι οπαδοί τους, απαιτήσεις δεν υπήρχαν και η 7η θέση «ενόχλησε», σχεδόν, ελάχιστους από τις ΑΕΚάρες…
Από θαύμα γλίτωσε ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς
Ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς γλίτωσε τα χειρότερα το ξημέρωμα της Παρασκευής. Ηταν 6.25 το πρωί, όταν το σπορ αυτοκίνητο που οδηγούσε ο αρχηγός του Ολυμπιακού στη λεωφόρο Ποσειδώνος ξέφυγε από την πορεία του και πέρασε στο αντίθετο ρεύμα. Ευτυχώς, δεν διερχόταν άλλο αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο έπεσε πάνω σε μια επιχείρηση με ναυτιλιακά είδη. Και πάλι ευτυχώς που δεν είχε συνοδηγό ο Τζόρτζεβιτς, διότι το αυτοκίνητο σταμάτησε πάνω σε ένα τρέιλερ με κοτσαδόρο, που έσπασε το παρμπρίζ και καρφώθηκε στη θέση του συνοδηγού. Αυτόπτης μάρτυρας του τροχαίου τόνισε: «Οταν είδα από κοντά τι συνέβη, δεν το πίστευα και είναι σίγουρο πως αν υπήρχε συνεπιβάτης στη θέση του συνοδηγού, θα είχε σκοτωθεί. Ηταν σοκαρισμένος, τον βοηθήσαμε να βγει από το κατεστραμμένο αυτοκίνητο και ευτυχώς τη γλίτωσε με λίγες αμυχές».