H διοiκηση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός μπορεί να ψυχαγωγείται διαλύοντας κάθε τόσο τις ποδοσφαιρικές ομάδες της, αλλά το ερώτημα είναι, τι θα μπορούσε να γίνει ώστε να σταματήσει αυτή η κακόγουστη φάρσα. O Παναθηναϊκός έχει αθλητική ιστορία ενός αιώνα, είναι ο σύλλογος που στις μεταπολεμικές δεκαετίες πρωταγωνίστησε σε ρόλο ανανεωτή του ελληνικού ποδοσφαίρου σε αγωνιστικά συστήματα, στην προπονητική και σε υποδομές. Παραλλήλως, με τις υψηλές επιδόσεις του στον ευρωπαϊκό χώρο, ήδη απ’ τη δεκαετία ’60, άνοιξε δρόμους και σε άλλες ελληνικές ομάδες, που με δικά τους καλά αποτελέσματα αξιοποίησαν τις επιτυχίες του Παναθηναϊκού.
Αυτoν τον Παναθηναϊκό, μια περιέργων (πλέον) αντιλήψεων διοίκηση έχει αναλάβει να τον κάνει «ρόμπα» και «ανέκδοτο» στον έτσι κι αλλιώς προβληματικό ποδοσφαιρικό κόσμο της χώρας μας. Αυτή η διοίκηση είτε δεν έχει διαβάσει την ιστορία του συλλόγου είτε τη διάβασε και πολλά δεν κατάλαβε. Ολέθριες οι αποφάσεις της. Αφού σκόρπισε εδώ κι εκεί, εντός και εκτός Ελλάδος, τους καλύτερους (όλους διεθνείς) παίκτες των τελευταίων ετών (μακρύς ο κατάλογος), αφού περιφρόνησε με τη στάση της παίκτες με ιστορία και σπουδαία προσφορά, αφού με τις κωμικοτραγικές μεταγραφικές «πολιτικές» της κατέληξε στον ταλαίπωρο, άκεφο, ισχνό Παναθηναϊκό» που παρακολουθήσαμε εφέτος (όσοι εξ ημών αντέξαμε) με πικρό χαμόγελο στο πρωτάθλημα, τώρα στέλνει η διοίκηση σε άλλη ομάδα τον εξαιρετικό επιθετικό παίκτη Δ. Παπαδόπουλο – τον καλύτερο που διέθετε σ’ αυτή τη θέση. Γνωστά τα δεδομένα της υπόθεσης στους ποδοσφαιρικούς κύκλους. Για την πεφωτισμένη διοίκηση, εννοείται ότι φταίει η «απληστία» του παίκτη (προφανώς όπως συνέβη και με τον «άπληστο» Νικοπολίδη…).
Ομωσ, τα πράγματα μάλλον τείνουν να γίνουν σαφή πλέον: Σ’ αυτόν τον αμήχανο, ασταθή και αγωνιστικά άκεφο Παναθηναϊκό, βαριά είναι η ακεφιά της διοίκησης. Δεν τον κάνουν κέφι πλέον τον Παναθηναϊκό οι της παρούσας διοίκησης. Και ο νυν πρόεδρος δεν φαίνεται να γοητεύεται απ’ το άθλημα του ποδοσφαίρου. Ετσι, τα επιμέρους κακά είναι μόνον οι «λεπτομέρειες» μιας μελαγχολικής ιστορίας.
Ισωσ, λοιπόν, να έφθασε η ώρα της αληθινά μεγάλης μεταγραφής: Ας περάσει ο Παναθηναϊκός στα χέρια μιας άλλης ιδιοκτησίας. Μιας ιδιοκτησίας που θα αναλάμβανε με κέφι, χωρίς μιζέριες, με σωστές παραγωγικές επενδύσεις τη δουλειά της αναμόρφωσης του ΠΑΟ. Συνέβη αυτό με τον Ομιλο Βαρδινογιάννη πριν από κάποια χρόνια – και πλούσια ήταν τα αποτελέσματα. Τώρα όλα δείχνουν ότι ο κύκλος έκλεισε, ότι τον βαρέθηκαν τον Παναθηναϊκό οι Βαρδινογιάννηδες. Ας δοθεί, λοιπόν, ένα αξιοπρεπές τέλος σε τούτη την ιστορία.