Πισω απο τις Καμερες

4' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ρομαντισμός και πραγματικότητα

Οι νεότεροι ακούν τους παλαιότερους να μιλούν για έναν κόσμο τόσο καλό, σχεδόν παραμυθένιο. Από τον κανόνα αυτό, δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε το ποδόσφαιρο. Τα σημερινά παιδιά ακούν παλαίμαχους ποδοσφαιριστές να μιλούν για εκείνα τα ωραία, ρομαντικά χρόνια, με τους μεγάλους παίκτες και τα γνήσια ταλέντα, που αν έπαιζαν σήμερα θα άφηναν εποχή και μπλα, μπλα, μπλα. Είναι ωραίο να τιμάς τις αναμνήσεις σου και να τις μεταφέρεις με γλυκύτητα στη σημερινή γενιά, αλλά καλό θα είναι να μη δημιουργούμε καταστάσεις εικονικής πραγματικότητας, που ανεβάζουν τον πήχυ της σύγκρισης σε επίπεδα που αδικούν τη σημερινή γενιά. Και μπορεί να μοιάζει σκληρό, αλλά η σημερινή πραγματικότητα είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με αυτήν που μεταφέρουν οι ωραίες ιστορίες από το χθες, που είναι πολύ όμορφες για να είναι αληθινές.

Επεισόδια και τότε

Η πιο συνηθισμένη ιστορία εικονικής πραγματικότητας είναι αυτό το περίφημο «παλιά πηγαίναμε αδελφωμένοι στο γήπεδο και καθόμασταν όλοι μαζί στις εξέδρες». Ετσι πίστευα και εγώ, μέχρι που ξεφυλλίζοντας βιβλία με την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, είδα πολλές παύλες δίπλα σε σημαντικά παιχνίδια ή τελικούς, αντί για αποτέλεσμα. Είναι παιχνίδια που είτε δεν έγιναν γιατί το ξύλο ξεκίναγε στις γειτονιές πολλές μέρες πριν από τη σέντρα, είτε γιατί διακόπηκαν λόγω επεισοδίων μέσα ή έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Ισως να μην είχαν την ένταση και τα «μέσα» των σημερινών επεισοδίων, αλλά σε σχέση με τις εποχές, και συχνά γίνονταν επεισόδια και ήταν εκτεταμένα.

Μύθοι και θρύλοι

Το ίδιο ισχύει και στο αγωνιστικό κομμάτι της ιστορίας. Ακούς για μυθικούς παίκτες και θρυλικές ομάδες, μόνο που στις περισσότερες κόντρες με τους ξένους, χάναμε τα αυγά και τα καλάθια μαζί. Τα τελευταία πέντε χρόνια, για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχουν νικήσει μεγαθήρια που τις παλιές, καλές εποχές, ούτε κατά διάνοια δεν θα σκεφτόντουσαν να κοντράρουν σε αντίστοιχο επίπεδο. Μπαρτσελόνα, Αρσεναλ, Λίβερπουλ, Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους και ένα σωρό άλλες σπουδαίες ομάδες, με ευρωπαϊκούς τίτλους «φρέσκους» και όχι πριν από σαράντα χρόνια, έχουν χάσει πρόσφατα από τις δικές μας και έχουν πει και… ευχαριστώ.

Μεγάλες επιτυχίες

Δεν είναι σωστό, ούτε και δίκαιο να απαξιώνουμε τις τωρινές επιτυχίες χάρη των παλιών, καλών ημερών. Ο Ολυμπιακός νίκησε πέρυσι την πρωταθλήτρια Ευρώπης Λίβερπουλ και πριν από τρία χρόνια είχε ρίξει εξάρα στη φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ, Λεβερκούζεν. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε μέσα σε έναν χρόνο τέσσερις φορές με τις φιναλίστ του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ και έχασε μόνο το ένα παιχνίδι από τα τέσσερα. Μάλιστα, σε αυτήν την πενταετία νίκησε και την Μπαρτσελόνα και την Αρσεναλ και τις Πόρτο, Γιουβέντους που στο διάστημα αυτό, έχουν παίξει τελικό, ενώ νίκησε πέρυσι τη Σεβίλλη, που φέτος κατέκτησε το ΟΥΕΦΑ. Δεν είναι μικρές αυτές οι επιτυχίες για να τις απαξιώνουμε. Καλό το Γουέμπλεϊ και ο μύθος του, αλλά ήταν η εξαίρεση σε έναν άσχημο κανόνα. Γιατί μην πει κανείς ότι ήταν αλλιώς ο «Ευρωπαίος» Παναθηναϊκός εκείνων των εποχών. Από το Γουέμπλεϊ μέχρι την πορεία του 1984, σε 13 χρόνια δηλαδή, είχε μόνο μία πρόκριση κι αυτή επί της… Φλοριάνα Μάλτας.

Αργησε αλλά κατάλαβε

Το βράδυ της Τρίτης, στις 17/8/2003, η διοίκηση της Ρεάλ Μαδρίτης ανακοίνωνε επίσημα ότι είχε συμφωνήσει σε όλα με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ. Ενα από τα πολύκροτα μεταγραφικά ποδοσφαιρικά σίριαλ είχε λάβει τέλος. Από τότε μέχρι σήμερα πολλά περιστατικά έχουν στιγματίσει την καριέρα του Μπέκαμ, στην Ισπανία. Και, μάλιστα, τα περισσότερα σε κάνουν να γελάς. Οπως, χθες, όταν ο διεθνής Βρετανός παίκτης αποκάλυψε ότι δεν αισθάνεται, πλέον, αμηχανία όταν ασπάζεται κάποιον φιλώντας τον και στα δύο μάγουλα. Οπως συνηθίζεται, αιώνες τώρα στην Ιβηρική χερσόνησο. Χρειάστηκε, λοιπόν, να περάσουν τρία χρόνια για να το καταλάβει.

Προβληματισμοί

Στο μπάσκετ του Ολυμπιακού αναρωτιούνται, αν οι διαιτητές τους «παίζουν», όπως τους έπαιξαν με το Μαρούσι (ιδιαιτέρως στο πρώτο ημίχρονο), μέσα στο «Ειρήνης και Φιλίας», πώς θα τους αντιμετωπίσουν στους τελικούς (αν προκριθούν, βεβαίως), με τον Παναθηναϊκό, ειδικά δε, μέσα στο ΟΑΚΑ;

Για τη… Χαλυβουργική

Ηταν αληθινή η συνάντηση του Α. Μπέου με κάποιο μέλος της οικογένειας Αγγελόπουλου, στη Νότια Αφρική, όπως τεχνηέντως διοχετεύτηκε, το προηγούμενο Σάββατο, στον Τύπο. Οντως, η ΠΑΕ Νέος Πανιώνιος ενδιαφέρεται να αγοράσει τη Χαλυβουργική!

Τα μπλε σκουφάκια

Ολοκληρώθηκε η σειρά των τελικών του πόλο, και σε όλους νίκησε η «φιλοξενούμενη» ομάδα. Ακριβώς το ίδιο είχε συμβεί και πέρυσι. Η διαφορά ήταν ότι φέτος το «πλεονέκτημα» έδρας (που αποδείχτηκε μειονέκτημα) το είχε ο Ολυμπιακός και τον τίτλο πήρε ο Εθνικός, ενώ πέρυσι έγινε το αντίθετο. Με δεδομένο ότι οι δύο ομάδες έχουν κοινή έδρα, άρα οι παίκτες γνωρίζουν πολύ καλά τους χώρους και κάθε λεπτομέρεια του κολυμβητηρίου, η μόνη εξήγηση, που μπορεί να δοθεί, είναι ότι η πίεση που ασκεί η παρουσία των οπαδών στους πολίστες, τους επηρεάζει. Αυτή είναι η άποψή μας (άποψη μη ειδικού, φυσικά, αφού δεν είμαστε ψυχολόγοι), αυτή είναι και η γνώμη του προπονητή του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Πάτερου. Οσο για του χρόνου, και ο κ. Πάτερος και ο συνάδελφός του του Εθνικού, Μάκης Βολτυράκης, λένε, με χιούμορ, ότι ίσως είναι καλύτερο να μη πάρει η ομάδα τους την 1η θέση στην κανονική περίοδο. «Εκτός κι αν ζητήσουμε να παίζουμε πάντα με τα μπλε σκουφάκια», συμπλήρωσε ο κ. Βολτυράκης. Για όσους δεν ξέρουν, διευκρινίζουμε, ότι με μπλε σκουφάκια αγωνίζονται οι φιλοξενούμενοι.

Από τον Φίγκο έως και τον Ρομπέρτο Κάρλος!

Να ‘μαστε πάλι στο τέλος μιας ακόμη ποδοσφαιρικής σεζόν και όπως κάθε χρόνο, περίπου, τέτοια εποχή αρχίζει η μεταγραφολογία. Ειδικά στις (λεγόμενες) μεγάλες ομάδες. Και φέτος θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε πολλά. Ηδη άρχισαν να τυπώνονται οι πρώτες αφίσες με τα πρόσωπα των Βιλτόρ, Ρομπέρτο Κάρλος, ενώ ετοιμάζονται να πράξουν το ίδιο και οι χορηγοί των ομάδων με τις ανάλογες φανέλες. Οπως αυτή του Λουίς Φίγκο, πέρυσι. Για να σοβαρευτούμε… Η έλευση του Ριβάλντο, δεν σημαίνει ότι άνοιξε τις ελληνικές πόρτες σε πρωτοκλασάτα ονόματα. Οι ομάδες μας τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, δεν μπορούν να στεργιώσουν νίκη. Το πρωτάθλημά μας θεωρείται τριτοκοσμικό. Οι παίκτες ιστορικών σωματείων ακολουθούν τον δρόμο των προσφυγών. Ολα αυτά μαθαίνονται. Και αν έρθει κάποιος «μεγάλος», το κάνει για λόγους συνταξιοδότησης. Εξάλλου, όσοι έφυγαν βρίσκονται χωρίς ομάδα και κρέμασαν τα παπούτσια τους…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή