Μια κίνηση καλής θέλησης
Και προσεκτικά, λέξη λέξη, να διαβάσει κανείς τη δήλωση που έκανε ο Δημήτρης Παπαδόπουλος μέσα από το προσωπικό του σάιτ στο Ιντερνετ, δεν πρόκειται να βρει κάτι που να θεωρηθεί ως «άνοιγμα» του διεθνούς ποδοσφαιριστή προς τον Παναθηναϊκό για επαναπροσέγγιση. Λίγες λέξεις και προσεκτικά διατυπωμένες, για να μην είναι παρεξηγήσιμες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κι όμως, η ίδια η δήλωση στο σύνολό της μπορεί να θεωρηθεί ως κίνηση καλής θέλησης από την πλευρά του παίκτη. Είναι η πρώτη φορά που αντέδρασε από τότε που χρησιμοποιήθηκε το όνομά του από το περιοδικό (ή σάιτ) των οργανωμένων οπαδών του Ολυμπιακού και αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Τις προηγούμενες, μέχρι και με ερυθρόλευκη φανέλα (με φωτομοντάζ) τον εμφάνιζε η Θύρα 7 και δεν αντέδρασε, παρότι έπαιζε συνεχώς η διαφήμιση του περιοδικού στα ραδιόφωνα με το τραγουδάκι «και ο Παπαδόπουλος θα είναι τρέλα με την κόκκινη φανέλα». Αυτή η απαθής στάση του είχε ενοχλήσει σφόδρα τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, ο οποίος περίμενε να βγει και να πει κάτι ο παίκτης και δεν βγήκε. Τώρα όμως αντέδρασε διαψεύδοντας, και αυτό (σε… ελεύθερη μετάφραση) θεωρείται καλή κίνηση από την πλευρά του.
Καλύτερη οργάνωση
Τα «Ζηρίνεια» έχουν μακρά παράδοση -ήδη από τη δεκαετία του ’70- ως ετήσιος αγώνας στίβου. Δυστυχώς, οργανωτικά είναι χειρότεροι τώρα από τότε. Προχθές δεν έφταναν οι στυλοβάτες για το ύψος που ζήτησε ο Κουρουπάκης και το αγώνισμα του άλματος επί κοντώ διακόπηκε έως ότου βρεθεί μια λύση, με αποτέλεσμα ο αθλητής να «κρυώσει» και ν’ αποτύχει στα 5,45 μ., μένοντας στα 5,20 μ. Πριν από λίγα χρόνια είχαν βάλει τους σφαιροβόλους να ρίχνουν σε ανήφορο. Μάλιστα, με τόση κλίση, ώστε, που λέει ο λόγος, οι αθλητές δεν πήγαιναν να πάρουν τη σφαίρα για να ρίξουν, αφού αυτή γύριζε μόνη της…
Πήρε… φωτιά το Μονακό
Το ιστορικό γκραν πρι του Μονακό πήρε φωτιά και μάλιστα μία ημέρα πριν από το σιρκουί. Για όσους δεν παρακολούθησαν τις κατατακτήριες δοκιμές αναφέρουμε πολύ γρήγορα: Ο χρόνος είχε μηδενιστεί, ο Μίχαελ Σουμάχερ και η Ferrari έμειναν στην τελευταία στροφή της πίστας, με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν οι υπόλοιποι πιλότοι να κάνουν τους χρόνους που ήθελαν. Ανάμεσά τους και ο Φερνάντο Αλόνσο, που είχε ήδη τρία δέκατα κερδισμένα έναντι του Γερμανού. Οι αγωνοδίκες αποφάσισαν, ύστερα από οκτώ ώρες, να πάρουν την pole position από τον Σουμάχερ. Αυτό ήταν, η τροφή είχε δοθεί…
Φίλοι και εχθροί
Χρόνια τώρα, ο κόσμος της F1 είναι χωρισμένος στα δύο. Αυτοί που είναι με τον Σουμάχερ και οι εχθροί του. Οπως λέμε ολυμπιακοί και αντιολυμπιακοί. Ο Γερμανός πιλότος θεωρούμε πως δεν είναι και από τα καλύτερα παιδιά. Αλλωστε υπάρχει δεδικασμένο. Ποιος δεν θυμάται στις 13 Νοεμβρίου 1994, στην Αδελαΐδα, τη σύγκρουσή του με τη Williams Renault του Ντέιμον Χιλ, που είχε αποτέλεσμα να του δώσει τον τίτλο, ή το πέσιμο πάνω στον Ζακ Βιλνέβ, στις 26 Οκτωβρίου 1997, στην πίστα της Χερέθ, το οποίο, όμως, λειτούργησε μπούμερανγκ για τον ίδιο. Υστερα από όλα αυτά καταλαβαίνει κανείς ότι μια στραβοτιμονιά του Μίχαελ Σουμάχερ τον κάνει πρωτοσέλιδο και το φέρνει στο επίκεντρο της κριτικής.
Πάθος για τη νίκη
Ωστόσο, ό,τι να λέγεται και να γράφεται, αυτό που δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει κανείς είναι το πάθος για τη νίκη που διακρίνει τον Γερμανό. Αφιερώνει αρκετές ώρες στην προπόνηση και επιζητά την τελειότητα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως… χτυπάει κόκκινα ακόμη και στα εργομετρικά, με αρκετά υψηλότερα ποσοστά, μάλιστα, από τους ποδοσφαιριστές της Μπάγερν Μονάχου! Και γι’ αυτό τον δικαιολογούμε όταν αμέσως μετά το περιστατικό του Μονακό, εκτός από τη συγγνώμη, αποκάλεσε «κότες» τους πιλότους που βρήκαν βήμα στα κανάλια να τον κριτικάρουν και δεν είχαν κουράγιο να του το πουν κατάμουτρα. Αλλωστε και αυτοί γνωρίζουν ότι είναι μεγάλος πιλότος…
Ωρα για παιχνίδι
Τα μεγάλα παιχνίδια των τελικών των πλέι οφ μπάσκετ αρχίζουν αύριο, στο Ολυμπιακό Στάδιο. Το αν θα φτάσει η σειρά στο 3-2 ή στο 2-3 δεν έχει μεγάλη σημασία και θα φανεί από τη δυναμικότητα των δύο φιναλίστ. Η απαίτηση του αθλήματος είναι να μη σημειωθούν προκλήσεις, ακραίες καταστάσεις και ασχήμιες εξωαγωνιστικά, για να επηρεάσουν το αποτέλεσμα κάθε τελικού. Οπως, επίσης, και να υπάρξουν καλές διαιτησίες που δεν θα επηρεάζονται από την έδρα. Τα υπόλοιπα θα τα «βρουν» οι παίκτες και οι προπονητές του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού.
Το φάντασμα του Βέμπερ
Κεραυνό εν αιθρία αποτέλεσε για τους βολεϊμπολίστες του Παναθηναϊκού η απόφαση του Χαβιέ Βέμπερ να φύγει από την ομάδα για οικογενειακούς λόγους. Από τις πρώτες ημέρες της θητείας του στον σύλλογο, ο Αργεντίνος κατάφερε να κερδίσει ακόμα και τους πιο «κλειστούς» και όλοι οι αθλητές μιλούσαν με θαυμασμό για τον προπονητή τους. Ακόμα και σε δύσκολες στιγμές της ομάδας κατάφερε να μη χαλάσει η ομαδικότητα, με αποτέλεσμα στην κρίσιμη στιγμή να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ανακοίνωσε την απόφασή του όλοι προσπάθησαν να τον μεταπείσουν, ενώ κάποιοι έφτασαν μέχρι το σημείο να βουρκώσουν. Οποιος προπονητής και να αναλάβει τώρα τον σύλλογο, όσο καλός και να είναι, το… φάντασμα του Βέμπερ θα είναι πάντα πάνω από τον «πράσινο» πάγκο και δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να το «εξορκίσει», καθώς κάθε στιγμή θα γίνονται συγκρίσεις.
Ο Γούμενος φεύγει, οι επενδυτές όμως δεν έρχονται
Ο στόχος των οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ επιτεύχθηκε. Από την αρχή είχαν ξεκαθαρίσει ότι θα κάνουν επεισόδια, έχουν δεν έχουν αφορμή, για να μπαίνει λουκέτο στην Τούμπα, να οδηγήσουν σε οικονομική αιμορραγία τη διοίκηση Γούμενου και να την αναγκάσουν να πουλήσει. Αμα ψάξει να βρει κανείς πόσες αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών και πόσα πρόστιμα έφαγε ο ΠΑΟΚ τα τελευταία δύο χρόνια, θα χάσει το μέτρημα. Το επιθυμητό αποτέλεσμα ήλθε, καθώς το ταμείο ήταν μονίμως μείον και ο Γούμενος εξαναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να κάνει στην άκρη. Πού είναι οι «σωτήρες» όμως; Εμφανίστηκε κανείς που να έχει πραγματικό ενδιαφέρον και μεράκι να βάλει τα χρήματά του στον ΠΑΟΚ; Κανείς, δυστυχώς, δε φάνηκε γιατί ναι μεν ο ΠΑΟΚ είναι μαγαζί γωνία, αλλά κανείς δεν πάει να γίνει όμηρος των οργανωμένων οπαδών, που τριάντα χρόνια τώρα ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις.