ΤΕΛΙΚΑ ο επαγγελματικός αθλητισμός στη χώρα μας τείνει να γίνει υπόθεση των δύο «αιωνίων» αντιπάλων. Αφού μετά το ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ Παναθηναϊκός -κατά πρώτον λόγο- και Ολυμπιακός δείχνουν να είναι αυτοί που θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον για τον τίτλο και την επόμενη περίοδο.
Η ΑΕΚ αποφάσισε να κάνει κι άλλες περικοπές, ενώ από τη Θεσσαλονίκη, ο μοναδικός που θα μπορούσε να μπει σφήνα στους δύο του κέντρου, ο Αρης, μάλλον θα περιοριστεί στον… τρίτο ρόλο.
ΑΛΛΑ και στο βόλεϊ ο «επαναστάτης» Ηρακλής έδειξε να χάνει τον ενθουσιασμό των πρώτων χρόνων, όταν έσπαγε το κατεστημένο. Ηδη από την προηγούμενη περίοδο έχασε τα πρωτεία και η φετινή του πορεία μάλλον θα είναι πτωτική.
ΜΠΟΡΕΙ όμως μ’ αυτές τις ισορροπίες να αναπτυχθούν και να γίνουν ανταγωνιστικά τα πρωταθλήματα σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ; Και από αυτήν την ανταγωνιστικότητα να δυναμώνουν οι ομάδες που θα μας εκπροσωπούν στην Ευρώπη; Οι απαντήσεις είναι «όχι». Και αυτό το διαπιστώνουμε κάθε χρόνο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις του ποδοσφαίρου.
ΔΙΟΤΙ η μη καλή παρουσία εκεί δεν οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στα οικονομικά μεγέθη. Οφείλεται και στο ότι συνηθισμένοι στα «εύκολα» πελαγοδρομούν όταν αντιμετωπίσουν τα «δύσκολα».
ΤΟ… ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ όμως των «δύο» δημιουργεί κι άλλο πρόβλημα στην ανάπτυξη του επαγγελματικού αθλητισμού, στα ομαδικά σπορ. Απογοητεύει τους υπόλοιπους επενδυτές. Που όχι μόνο δεν έρχονται να επενδύσουν, αλλά αντιθέτως και όσοι είναι στον χορό, προτιμούν να προσκολληθούν σ’ έναν από τους δύο… καβαλιέρους, ώστε να παραμείνουν σ’ αυτόν.
ΟΙ ΚΑΤΑ καιρούς εξαιρέσεις δεν άλλαξαν τον κανόνα. Αντιθέτως, τον ενίσχυσαν. Αφού κάθε φορά που παρουσιάζεται κάποιος να αναλάβει μία άλλη ομάδα, καταλαβαίνει πολύ γρήγορα πως δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τους «αιωνίους». Και σε οικονομικό και σε πολιτικό επίπεδο.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ και όσοι αποφάσισαν τα τελευταία χρόνια να ασχοληθούν με τον επαγγελματικό αθλητισμό, υποσχόμενοι… λαγούς με πετραχήλια, το μόνο που είχαν κατά νου, ήταν το εύκολο και γρήγορο κέρδος. Οχι όμως με σωστό και επενδυτικό σχεδιασμό…