ΚΡΙΜΑ και πάλι κρίμα. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο… πικρός ο τρόπος με τον οποίο αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ η ΑΕΚ. Καλύτερα να είχε χάσει από την Αντερλεχτ… παρά έτσι. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις το 2-0 μέσα στις Βρυξέλλες 2-2, να κυνηγάς το τρίτο γκολ με μανία, να τα δίνεις όλα, να κάνεις τις ευκαιρίες και αντί να σου έρθει το χαρμόσυνο μαντάτο, το 1-1 από το Μιλάνο, να σου φέρνουν τη λυπητερή του 0-2 της Λιλ επί της Μίλαν.
ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ έλεγε, όταν έγινε η κλήρωση, αλλά και μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές, πως η «Ενωση» θα έφτανε στο σημείο να χάσει το εισιτήριο για τους «16» από ήττα της Μίλαν, μέσα στο Μιλάνο, και μάλιστα από ομάδα της δυναμικότητας της Λιλ, θα τον έκλειναν στο… Δαφνί. Κι όμως έτσι έχασε το εισιτήριο… Οχι από δικά της λάθη. Οχι από δική της μη καλή παρουσία στους αγώνες του ομίλου. Αντιθέτως, η ομάδα του Φερέρ ξεπέρασε τον εαυτό της και ο Ισπανός προπονητής τον δικό του. Ομως, αν και έφτασε στην πηγή δεν… δροσίστηκε. Επειδή η αδιάφορη Μίλαν προτίμησε να… κεράσει την πρόκριση στη γαλλική ομάδα.
ΟΜΩΣ αυτός ο τρόπος αποκλεισμού δεν πρέπει να επηρεάσει αρνητικά την ομάδα του «Δικεφάλου». Αντιθέτως, να πείσει τους παίκτες της, πως έχουν τις δυνάμεις να προχωρήσουν στο UEFA. Εκεί όπου μαζί με τον Παναθηναϊκό θα συνεχίσουν την πράγματι πολύ όμορφη περιπέτειά τους στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Μπορεί αυτή η διοργάνωση να μην έχει τη λάμψη του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν παύει όμως να είναι… έπαυλη, συγκρινόμενη με τη δική μας… παράγκα.
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ποδόσφαιρο έχει ανάγκη τις διεθνείς επιτυχίες. Πέρα από τη συγκομιδή βαθμών κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον των φιλάθλων, που έχουν βαρεθεί τη… σούπα του επαγγελματικού μας πρωταθλήματος. Πιθανόν να την έχουν βαρεθεί και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι αποδίδουν πολύ καλύτερα στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, γνωρίζοντας πως μπορεί να τους δει κάποιος και να τους βγάλει από την ποδοσφαιρική… μιζέρια που βιώνουν στη χώρα μας.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ελπίζουμε πως η παρουσία του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ στο κύπελλο UEFA θα μας… ζεστάνει ποδοσφαιρικά στα κρύα βράδια.