Με δυο ομαδεσ στο κύπελλο UEFA από τον ερχόμενο Φεβρουάριο! Μην το πούμε ούτε του παπά! Και μην ακούσω τις σαχλαμάρες περί «άδικου αποκλεισμού» της ΑΕΚ και τα τοιαύτα. Η ΑΕΚ έπαιξε πολύ καλά, αλλά δεν κέρδισε την Αντερλεχτ στην Αθήνα. Εκεί έχασε την πρόκριση. Οσο για τη Λιλ, κέρδισε τη Μίλαν όπως είχε κερδίσει ο πέρυσι Ολυμπιακός τη Ρεάλ. Αυτά συμβαίνουν στα ευρωπαϊκά κύπελλα όταν η μια ομάδα δεν έχει κίνητρο και η άλλη «καίγεται». Με ΑΕΚ, λοιπόν, και Παναθηναϊκό από τον Φεβρουάριο στην Ευρώπη. Δύο ομάδες που μπορούν άνετα να φθάσουν στους «16» και -γιατί όχι;- στους «8» της διοργανώσεως. Ο τρίτος της παρέας, ο Ολυμπιακός, δεν κέρδισε την -πολύ καλύτερή του- Σαχτιάρ, διότι, απλώς, δεν μπορούσε. Κάποια στιγμή η «φούσκα» θα έσπαγε. Διότι ο Ολυμπιακός είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις «φούσκας» στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Μόνιμος πρωταθλητής τα τελευταία 10 χρόνια, ουδέποτε έπεισε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, καθώς δεν είχε διάρκεια και «τσαγανό».
Και, φυσικα, δεν φταίει ούτε ο Μπάγεβιτς ούτε ο Μπιγκόν ούτε ο Ματζουράκης ούτε ο Σόλιντ. Ολοι γνωρίζουν τι και ποιος ευθύνεται για τη «φούσκα». Ο Ολυμπιακός, όπως και ο Παναθηναϊκός, έχουν μείνει στην παλιά ελληνική νοοτροπία του «αφεντικού», που αγοράζει την ομάδα «για την πάρτη του». Αυτά δεν γίνονται στην Ευρώπη, όπου οι ομάδες αποτελούν επιχειρήσεις και λειτουργούν με τους νόμους της αγοράς. Κάτι που έχει αντιληφθεί η ΑΕΚ, η οποία εκμεταλλεύθηκε την ελληνική χαριστική νομοθεσία και χτίζεται τώρα σε ευρωπαϊκά πρότυπα. Ο,τι και να πούμε, οι Νικολαΐδης – Ιβιτς είναι σκάλες καλύτεροι από τους Κόκκαλη – Λούβαρη και Βαρδινογιάννη – Μήτσου.
Κι αν ο Παναθηναϊκός δεν έχει ακόμη γίνει «φούσκα», οφείλεται στη βαριά του ευρωπαϊκή ιστορία. Ισως οι διοικούντες να πρόλαβαν, με τον Μουνιόθ, να σώσουν την παρτίδα στο «παρά πέντε». Αλλά ο Ολυμπιακός δεν σώζεται παρά μόνο με ριζικές αλλαγές, αρχής γενομένης από την κορυφή. Υπάρχει διάδοχος, ας τον αφήσουν να δουλέψει με βάση αυτά που έμαθε στις καλές του σπουδές.