Η Ναταλία Ανθοπούλου, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα συγχρονισμένης κολύμβησης γυναικών, κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο σόλο, αν και είναι νεάνις. Λίγους μήνες μετά, σαν… τορπίλη «έσκασε» η είδηση ότι η 17χρονη πρωταθλήτρια αλλάζει άθλημα. Οι τελευταίες πληροφορίες, μάλιστα, λένε ότι θα «πέσει» σε αγώνες κλασικής κολύμβησης περί τα μέσα Ιανουαρίου. Ο άνθρωπος που δεν μπορεί μέσα του ν’ αποδεχθεί την απόφαση της Ναταλίας είναι η Ελένη Σταυρακοπούλου, πρόεδρος του συλλόγου της (ΑΝΟ Αργυρούπολης) και μέχρι πρότινος υπεύθυνη ανάπτυξης του αθλήματος στην Ελληνική Ομοσπονδία (ΚΟΕ). Την αφήσαμε, χωρίς παρεμβολές, ν’ ανοίξει την καρδιά της:
«Η ιστορία είναι σαν παραμύθι με νεράιδες, μάγισσες και δράκους. Το τέλος ίσως δείξει αν έχασε κάποιος, ποιος και τι. Οταν την πρωτοείδα σε αγώνες στα έξι της, ένιωσα ότι ήταν μια μικρή νεραϊδούλα του νερού. Τέτοια θα είναι για μένα. Η μικρή νεράιδα, που σήκωσε την Ελλάδα στους ώμους της. Σοβαρή, μετρημένη, εργατική. Χωρίς διαμαρτυρίες και βεντετισμούς. Καλλιεργημένη και ευαίσθητη. Δυστυχώς, η ανεπανόρθωτη βλάβη της υγείας του πατέρα της, την έκανε να πρέπει να μάθει να ζει με τον πόνο. Πληγωμένη, συνέχισε να προπονείται σκληρά. Η προσπάθειά μου να πείσω τον προπονητή της στην εθνική ομάδα ότι οι αθλήτριες που κάνουν υψηλό πρωταθλητισμό χρειάζονται και ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς, έπεσε στο κενό. Τον Φεβρουάριο άρχισε η ψυχολογική της εξόντωση. Τραυματίσθηκε και δεν μπορούσε ν’ αγωνισθεί στο μίτινγκ της Βόννης. Ο προπονητής ήθελε να την πάρει μαζί του. Η ΚΟΕ είχε άλλη άποψη. Η μικρή χάρηκε που θα καθόταν έξι μέρες στο σπίτι της. Αυτό ήταν το μεγάλο της «σφάλμα». Αρχισε η αμφισβήτηση από τον προπονητή. Η σύγκριση με τις μεγάλες και η απόρριψη της μικρής. Επειτα από διάφορα περιστατικά, η Ναταλία παίρνει το χάλκινο μετάλλιο στους Ευρωπαϊκούς νεανίδων, ενώ πέρσι ήταν 2η. Και φθάνει ο μεγάλος αγώνας της χρονιάς. Οι Ευρωπαϊκοί γυναικών. Οι προπονητές αποφάσισαν να μην πέσει η Ανθοπούλου στο σόλο, γιατί μπορεί να πάρει την 6η ή 7η θέση και να παρασύρει το ντουέτο (Φτούλη – Μακρυγιάννη). Ευτυχώς ο πρόεδρος της ΚΟΕ, Δημήτρης Διαθεσόπουλος, αποφάσισε διαφορετικά. Αλλά και μετά τους αγώνες, τίποτα δεν άλλαξε με τους προπονητές της. Η αναγνώριση δεν ήλθε. Γιατί, λοιπόν, να παλέψει άλλο; Οταν ήλθε να μου ανακοινώσει την απόφασή της, ήταν ήρεμη και λακωνική: «Αδειασα, κ. Ελένη. Θέλω να προσπαθήσω στο κολύμπι. Ξέρω ότι πονάτε και εσείς και η μητέρα μου. Θα προσπαθήσω να σας κάνω περήφανους πάλι. Θέλω να χαιρετήσω μόνο την Δέσποινα (Σολωμού). Δεν θέλω να κοιτάζω πίσω. Ξέρω ότι ίσως είναι λάθος, αλλά δεν μπορώ. Πνίγομαι». Αναρωτιέμαι τι λάθος έκανε. Δεν ζήτησε ποτέ τίποτα. Πάντα οι άλλοι απαιτούσαν από αυτήν. Δεν την άφησαν να χαρεί την επιτυχία της. Για να «μη καβαλήσει το καλάμι. Είναι μόλις 17 ετών», έλεγαν. Θέλω να πιστεύω, ότι με τη «θυσία» της μιας, θα σώσουμε το άθλημα. Πιστεύω ότι το νυστέρι του προέδρου θα φθάσει στο κόκαλο».