Τι κι αν ο Ολυμπιακός γύρισε ένα ακόμα παιχνίδι, το δεύτερο από 2-0 εις βάρος του, και ξέφυγε πέντε βαθμούς από τους διώκτες του; Τι κι αν οι οργανωμένοι οπαδοί του αποδοκίμασαν για πρώτη φορά τον Σωκράτη Κόκκαλη; Τι κι αν η Ξάνθη σταμάτησε το σερί της ΑΕΚ και ψαλίδισε τον ενθουσιασμό της; Τι κι αν ο Παναθηναϊκός, για άλλη μία φορά, χωρίς να παίξει ούτε ανεκτό ποδόσφαιρο πήρε τους τρεις βαθμούς; Ηταν τόσο κακός ο Παναθηναϊκός, που ανάγκασε τον Γιάννη Βαρδινογιάννη να πάει και να… τραβήξει το αυτί των παικτών του. Τι κι αν ο Ατρόμητος έφερε… Τούμπα τον ΠΑΟΚ και μάλιστα μ’ ένα σκορ που θα το θυμούνται για χρόνια οι οπαδοί του;
ΟΛΑ αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες στα όσα συνέβησαν και τα παρακολούθησε όλη η Ελλάδα στη Νεάπολη. Γιατί γροθιές μεταξύ παικτών, έστω και όπως αυτές μεταξύ Πουλόπουλου και Επαλέ, αν και σπανίζουν τώρα τελευταία, έχουμε δει. Ομως εισβολή οπαδού και επίθεση κατά επόπτη μ’ αυτόν τον τρόπο και με τόση μανία, ομολογουμένως παρά τα τριάντα χρόνια εμπειρίας μας στα ελληνικά γήπεδα, δεν θυμόμαστε να έχει συμβεί.
ΜΟΛΙΣ μία μέρα μετά τις εξαγγελίες της ηγεσίας της Σούπερ Λίγκας για την καταπολέμηση της βίας, βιώσαμε την πιο βίαιη σκηνή σε ελληνικό γήπεδο. Και πιστεύουμε, αν και ποτέ μη λες ποτέ, δεν πρόκειται να την ξαναβιώσουμε. Και σαν να μην έφτανε το γεγονός, ήρθε μετά ο κ. Κανελλάκης να προσπαθεί να πείσει πως το μαύρο είναι άσπρο!
ΒΕΒΑΙΑ, καταδίκασε την επίθεση κατά του επόπτη, αλλά έφτασε στο σημείο να… δικαιολογήσει έμμεσα τον οπαδό του. Ναι, εκεί έφτασε ο κ. Κανελλάκης. Μάλιστα είπε πως σκέφτεται να… χαρίσει και την ομάδα, επειδή δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στο τελευταίο είχε απόλυτο δίκαιο. Γιατί να ασχολούμαστε με το ελληνικό ποδόσφαιρο, όταν ακόμα και επιθέσεις οπαδών κατά διαιτητών δικαιολογούνται από τους παράγοντες; Ή όταν ο Ηρακλής θα ζητήσει να μην τιμωρηθεί ο Επαλέ, επειδή προκλήθηκε;
ΘΕΩΡΟΥΜΕ πως μια τιμωρία του Ιωνικού, βάσει του ΚΑΠ, δεν αρκεί για να ξεχαστούν τα όσα συνέβησαν στη Νεάπολη. Δεν υπάρχουν ποινές για τη… δολοφονία του ποδοσφαίρου!