Η Αρσεναλ έφερε στο γήπεδό της 2-2 με την Πόρτσμουθ. Οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν 0-2 και οι γηπεδούχοι ισοφάρισαν. Οι οπαδοί επευφήμησαν την ομάδα τους και οι παίκτες αντάλλαξαν φανέλες. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε με την Καλαμαριά κι έφερε 0-0. Οι οπαδοί αποδοκίμαζαν τους παίκτες σε όλο τον αγώνα και μετά τη λήξη τους εξύβριζαν! Διαφορά κουλτούρας, αντιλήψεων, ποδοσφαιρικής και κοινωνικής αγωγής. Ουδείς, βέβαια, γνωρίζει τον πρόεδρο της «Αρσεναλ ΠΑΕ» ούτε τον δείχνει η τηλεόραση. Τον Βενγκέρ δείχνουν και τους ποδοσφαιριστές. Ετσι παίζεται το παιχνίδι. Χωρίς «στημένες» οπαδικές αθλητικές εφημερίδες, χωρίς κραυγαλέους και χυδαία αντιαθλητικούς τίτλους. Εδώ, το «πρόσωπο» παίζει ιδιαίτερη σημασία. Γιατί το «πρόσωπο» έχει σχέσεις, έχει φίλους, «έχει» εφημερίδες και «εκλεκτούς».
Αλλα ποδόσφαιρο δεν παίζουν τα «πρόσωπα». Κι εκεί είναι το πρόβλημα του Παναθηναϊκού και θα είναι στο εγγύτατο μέλλον και του Ολυμπιακού. Γιατί στις καθυστερημένες ποδοσφαιρικά χώρες, οι «μεγάλες ομάδες» είναι αλληλένδετα δεμένες με «πρόσωπα», «αφεντικά», «γίγαντες», «μεγάλους» και «άρχοντες». Γιατί στην Ελλάδα, που επιμένει να παραμένει ποδοσφαιρικά υπανάπτυκτη και θεωρεί ακόμη τις επαγγελματικά λειτουργούσες ομάδες «συλλόγους» και όχι «εταιρείες» και τις αντιμετωπίζει ως «ψηφάκια», το ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να αποτελέσει ποτέ «θέαμα» και θα παραμένει «θέμα». Και οι οπαδοί, που έχουν μπολιαστεί με αυτή τη διαστροφή, αντιδρούν σπασμωδικά, υποτάσσονται σε έναν άρρωστο οπαδικό εγωισμό και υποβάλλουν, υβρίζοντες, το κλασικό ερώτημα «γιατί αυτοί κι όχι εμείς;» αντί να το προβάλλουν με επευφημίες και συμπαράσταση στην ομάδα τους, όπως γίνεται σε κάθε ποδοσφαιρικά προηγμένη κοινωνία.
Ο Παναθηναϊκοσ, σήμερα, είναι μια ομάδα που περνά κρίση. Και το «πρόσωπό» του δεν είναι τόσο καπάτσο και ικανό στους ελιγμούς όσο εκείνο του μεγάλου αντιπάλου του. Το θέμα, όμως, δεν βρίσκεται εδώ, αλλά στο πώς θα φερθεί τώρα ο Παναθηναϊκός. Αν λειτουργήσει σαν την Αρσεναλ (football is only a game), θα βοηθήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν λειτουργήσει πάλι ως «πρόσωπο» θα συντηρήσει την ασθένεια. Η επιλογή που θα κάνει το «πρόσωπό» του είναι πλέον κρίσιμη.