Πιο σκληρά είναι τα… «οικογενειακά διπλά» των ομάδων πόλο του Ολυμπιακού και του Εθνικού, από ό,τι οι αγώνες τους με τουλάχιστον τις μισές ομάδες της Α1. Στο εφετινό πρωτάθλημα η «ψαλίδα» μεγάλων – μικρών άνοιξε έτσι περισσότερο και η διοργάνωση δεν είναι καν «τριών ταχυτήτων», όπως λέγαμε παλαιότερα. Αυτό είναι το συμπέρασμα από τον πρώτο γύρο, ο οποίος ολοκληρώνεται σήμερα.
Υπάρχει η «πρώτη ταχύτητα», με την οποία κινούνται οι δύο ομάδες του Πειραιά. Με τη δεύτερη πηγαίνει ο Πανιώνιος, που ακολουθείται από τα Χανιά, τα οποία βρίσκονται μεταξύ δεύτερης και τρίτης και δύσκολα μπορείς να τα εντάξεις κάπου. Οι Χίος, Βουλιαγμένη και ΠΑΟΚ είναι οι ομάδες της τρίτης ταχύτητας. Ο Παναθηναϊκός μοιάζει με τα Χανιά. Δεν μπορείς να τον βάλεις στην τρίτη αλλά δείχνει να ξεφεύγει από την τέταρτη, στην οποία εντάσσονται οι Γλυφάδα, ΑΟ Π. Φαλήρου, Ηρακλής και Νηρέας Χαλανδρίου. Οι ομάδες των νότιων προαστίων, πάντως, φαίνονται πιο ποιοτικές, από τις άλλες δύο, αλλά οι διαφορές δεν είναι σημαντικές. Τι σημαίνουν όλα αυτά; «Απλώς», πως επιβεβαιώνονται οι φόβοι όλων των εχεφρόνων και όσων δεν είχαν συλλογικά συμφέροντα, για τις επιπτώσεις της «εισβολής» των κοινοτικών παικτών.
Υπάρχουν ομάδες, όπως ο ΑΟΠΦ και η Γλυφάδα, που δεν διαθέτουν καν ξένο παίκτη, αν και η Γλυφάδα ετοιμάζεται να πάρει. Υπάρχουν άλλες, που έχουν ώς και τρεις μη Ελληνες, η αξία των οποίων, όμως, υπολείπεται, όπως είναι φυσικό, αυτών του Ολυμπιακού και του Εθνικού. Μοιραία, λοιπόν, υπάρχει αυτό το «αδύναμο» πρωτάθλημα, που δεν βοηθάει και τους Ελληνες διεθνείς, για να έχουν στα χέρια τους δυνατούς αγώνες και να είναι έτοιμοι ν’ αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις με τις εθνικές ομάδες.