Ο άδοξος τρόπος με τον οποίο έχασε τελικά το τρόπαιο η εθνική μας ομάδα των Νέων δεν αλλοιώνει τις εξαιρετικές εντυπώσεις που άφησε σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης. Για να φτάσει μέχρι τον κρίσιμο «νοκ άουτ» ημιτελικό με τη Γερμανία, χρειάστηκε να περάσει «διά πυρός και σιδήρου» από τρεις προκριματικούς ομίλους, όπου τα παιδιά του Νίκου Νιόπλια έδειξαν ότι έχουν νοοτροπία νικητή και καρδιά πρωταθλητή. Το τελικό αποτέλεσμα ελάχιστη σημασία έχει. Ούτως ή άλλως η πρόκριση στον τελικό είναι μια μεγάλη επιτυχία και, παρά την πίκρα για τη χαμένη ευκαιρία, η γεύση που μένει στα χείλη είναι γλυκιά. Η νέα γενιά του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει λαμπρό μέλλον μπροστά της και αξίζει την εμπιστοσύνη μας. Αυτά τα παιδιά που ευτύχησαν να «δέσουν» το ξεκίνημα της καριέρας τους με μια μεγάλη επιτυχία και μια συγκλονιστική εμπειρία δεν αρκεί να διαχειριστούν από μόνα τους την κατάσταση για να προχωρήσουν. Χρειάζεται να πάρουν περισσότερο «αέρα» απ’ όσο οι ομάδες μας συνηθίζουν να τους δίνουν, θυσιάζοντάς τα στον βωμό της σκοπιμότητας, χάριν ξένων ποδοσφαιριστών που τις περισσότερες φορές είναι αμφίβολης ποιότητας και αξίας.
Είναι κοινό μυστικό ότι πάρα πολλοί ξένοι σκάουτερ και μάνατζερ βρέθηκαν στα γήπεδα της Αυστρίας και σημείωσαν στο μπλοκάκι τους τα ονόματα αυτών των παιδιών. Αύριο – μεθαύριο, αρκετά από αυτά θα κληθούν να περάσουν τα σύνορα και να ωριμάσουν ποδοσφαιρικά σε ξένες ομάδες. Ακόμα και αυτό κέρδος θα είναι για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αρκεί να μπορέσει να τα αξιοποιήσει σωστά σε κάθε φάση της καριέρας τους. Αυτή τη στιγμή προέχει να αφήσουμε τα παιδιά να απολαύσουν με τα μάτια… ανοικτά το όνειρο που έζησαν. Είναι μεγάλη υποθήκη για την καριέρα τους αυτή η εμπειρία, όπως σπουδαία υπόθεση είναι και η αύρα αισιοδοξίας που έφεραν στο ποδόσφαιρό μας, σε μια στιγμή που η πίστη στις δυνατότητές του είχε αρχίσει να κλονίζεται πάλι, παρά τον άθλο του Euro 2004.