Η πρεμιερα κάθε πρωταθλήματος έχει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ειδικά όταν το άνοιγμα της αυλαίας αποκαλύπτει ένα ντέρμπι «αιωνίων». Οχι πως η έκβασή του θα κρίνει και τον… τιτλούχο. Απλά θα δώσει στον νικητή την αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια του μαραθωνίου. Αυτό θα είναι και το όφελος για όποιον επικρατήσει απόψε στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Για τον Παναθηναϊκό η νίκη εκτός από τους τρεις βαθμούς θα σημαίνει πως έχει πάρει για τα καλά τον… αέρα του Ολυμπιακού. Τρίτη νίκη σε τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι, δεν είναι και λίγο. Αλλά θα αποτελέσει και το τέλος σε ένα σερί αποτυχιών, που είχαν αρχίσει, από την περυσινή του επικράτηση επί των «ερυθρολεύκων» στο «Γ. Καραϊσκάκης». Από τότε έχουν να γευτούν τη χαρά της νίκης οι «πράσινοι».
Ακομα όμως μία ήττα για τον Παναθηναϊκό, για τους λογικά σκεπτόμενους δεν θα είναι… καταστροφή. Βεβαίως, θα έχουν χαθεί τρεις βαθμοί στην έδρα, αλλά αυτοί θα βρεθούν κάπου αλλού αν δεν επικρατήσει πανικός. Κάτι που συχνά συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.
Για τον Ολυμπιακό το αποψινό ματς είναι μια δοκιμασία. Οχι τόσο αγωνιστική, αλλά ψυχολογική, αφού η πλειοψηφία των παικτών του θα πάρουν για πρώτη φορά γεύση το τι σημαίνει να αντιμετωπίζεις τον Παναθηναϊκό και μάλιστα στο ιστορικό γήπεδο της Λεωφόρου. Σε μία από τις πιο καυτές έδρες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οταν μάλιστα δεν θα έχουν δίπλα τους τον φυσικό τους αρχηγό και ηγέτη, τον Πέντραγκ Τζόρτζεβιτς, η αποστολή τους γίνεται ακόμα δυσκολότερη.
Ομωσ οι πρωταθλητές έχουν ένα πλεονέκτημα. Αν χάσουν μπορούν να υπολογίσουν τους τρεις χαμένους πόντους, μέσα στις αναμενόμενες απώλειες, των εκτός έδρας ντέρμπι. Και θα προσπαθήσουν να τους ισοφαρίσουν στη ρεβάνς. Δεν θα υπάρχει λόγος να τα… βάψουν μαύρα. Το ζητούμενο λοιπόν γι’ αυτούς είναι κατά πόσο θα παρουσιαστούν ως ομάδα και αν πρόφτασε ο Τάκης Λεμονής να περάσει στους ποδοσφαιριστές του κάτι από αυτά που όπως ο ίδιος υποστηρίζει θέλει να περάσει.
Εκτοσ του αγωνιστικού, που θεωρούμε πως δεν θα μας προσφέρει τίποτα το εξαιρετικό, αλλά και το νεώτερο, περιμένουμε να δούμε, αν κάτι έχει αλλάξει στη νοοτροπία των παραγόντων σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Αν θα δεχτεί ο ηττημένος την ανωτερότητα του νικητή. Αν δεν θα υπάρξουν παράπονα κατά της διαιτησίας κι αν δεν θα αναζητηθούν φτηνές δικαιολογίες από τον χαμένο για να δικαιολογήσει την αποτυχία του.
Επιπλεον, αν θα υπάρξει παρότρυνση από τη διοίκηση του Παναθηναϊκού, προς τους οπαδούς της, να μην ακουστούν τα χυδαία σεξουαλικού περιεχομένου συνθήματα. Τα εισιτήρια είναι ονομαστικά. Οι κάμερες θα λειτουργούν. Ομως δεν αρκούν μόνο αυτά για να μην υπάρξει η… ηχορύπανση. Διότι είναι υποκρισία, να ντρεπόμαστε γι’ αυτά που ακούμε από τις εξέδρες και μετά, αν δεν έχει ανοίξει κανένα κεφάλι, να δίνουμε συγχαρητήρια στους οπαδούς για την… κοσμιοτάτη συμπεριφορά τους.
