ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ. Η παλιά γενιά συναντάει τη νέα γενιά του ελληνικού βόλεϊ στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ο ομοσπονδιακός προπονητής, Αλέκος Λεώνης, προσπαθεί να «παντρέψει» το παρελθόν και το παρόν του ελληνικού βόλεϊ με το μέλλον. Οι ελλείψεις είναι πάρα πολλές, αφού η… κατάρα των τραυματισμών χτύπησε τους τελευταίους μήνες πολλές φορές το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Με το εθνόσημο δεν θα αγωνιστούν πολλοί από τους αθλητές που έδιναν το «παρών» τα τελευταία χρόνια στις διεθνείς διοργανώσεις. Αλλοι για λόγους υγείας και άλλοι γιατί έφτασε η ώρα της… αποστρατείας. «Βετεράνος» στην εθνική ομάδα είναι ο Ακης Χατζηαντωνίου. Ο 33χρονος κεντρικός φτάνει τις έξι συμμετοχές σ’ ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (1991, 1995, 1997, 2003, 2005, 2007) και ισοφαρίζει το ρεκόρ των Αντώνη Τσακιρόπουλου και Μιχάλη Τριανταφυλλίδη. Το δικό του ρεκόρ στη διοργάνωση έχει ο Αντρέι Κράβαρικ. Είναι ο μοναδικός αθλητής στη διοργάνωση που έχει αγωνιστεί με τρεις διαφορετικές ομάδες. Το 1993 με την Τσεχοσλαβακία, το 1997 και το 2001 με τη Σλοβακία, το 2005 και το 2007 με την Ελλάδα. Πέντε συμμετοχές έχει και ο Μάριος Γκιούρδας, όπως στο παρελθόν οι Σάκης Μουστακίδης, Γιώργος Ντράγκοβιτς και Στέλιος Καζάζης. Τις τέσσερις διοργανώσεις φτάνει ο Βασίλης Κουρνέτας, τις τρεις οι Νίκος Ρουμελιώτης και Κώστας Προύσαλης και τις δύο ο Γιώργος Στεφάνου.
Οι πρωτάρηδες
Το βάπτισμα του πυρός στη Ρωσία παίρνουν οι Νίκος Σμαραγδής, Θεόκλητος Καρυπίδης, Νίκος Καραγιάννης και Αχιλλέας Παπαδημητρίου. «Πρωτάρης» είναι και ο Α. Λεώνης, που οδηγεί για πρώτη φορά εθνική ομάδα σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αλλά η εμπειρία του με τον Ηρακλή αναμένεται να τον βοηθήσει στο έργο του.
Για πρώτη φορά θα φορέσει το εθνόσημο σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ο Παπαδημητρίου. «Για κάθε αθλητή είναι ιδιαίτερη στιγμή να παίρνει μέρος σε τέτοιες διοργανώσεις. Τα παιχνίδια σε αυτό το επίπεδο είναι δύσκολα και πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μπορέσουμε να ελπίζουμε σε κάτι καλό. Δεν υπάρχουν περιθώρια λαθών και όλα κρίνονται στον πόντο και στις λεπτομέρειες», τόνισε ο λίμπερο, το σώμα του οποίου βρίσκεται στη Ρωσία αλλά το μυαλό του είναι στην Ελλάδα. Κατάγεται από την Ηλεία και από την καταστροφική πυρκαγιά δεν γλίτωσε η περιοχή του. Ετσι, ακόμα και όταν χαμογελάει στα αστεία των συμπαικτών του, το χαμόγελο δεν φτάνει μέχρι τα μάτια του, αφού η ψυχή του έχει γίνει μαύρη, όπως η γη της ιδιαίτερης πατρίδας του.