Ασημενιο μετάλλιο κατέκτησαν οι Βασίλης Πολύμερος – Δημήτρης Μούγιος στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κωπηλασίας ανδρών. Ηταν η τρίτη συνεχής χρονιά που η Ελλάς πήρε μετάλλιο στην κορυφαία διοργάνωση του αθλήματος. Το εφετινό πρωτάθλημα μας πρόσφερε κι άλλη χαρά. Για πρώτη φορά τρία ελληνικά πληρώματα προκρίθηκαν στον μεγάλο τελικό. Δηλαδή, στα έξι καλύτερα. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε τα τρία χρυσά μετάλλια που κατέκτησαν Ελληνες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων και το ένα χάλκινο (συν δύο θέσεις στην εξάδα) στο παγκόσμιο εφήβων – νεανίδων. Η ελληνική κωπηλασία διανύει τις καλύτερες ημέρες της ιστορίας της.
Ενα χρυσο κι ένα ασημένιο μετάλλια πρόσθεσε στη μεγάλη συλλογή της η Αγγελική Ανδριοπούλου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα θαλάσσιου σκι ανδρών – γυναικών. Ετσι έφθασε τα 10 μετάλλια σε διοργανώσεις παγκόσμιων πρωταθλημάτων ανδρών – γυναικών. Για πρώτη φορά δε, σε τέτοιο πρωτάθλημα κόσμου η Ελλάς είχε δυο αθλήτριες στην εξάδα.
δυο μικρα κορίτσια, η Βικτωρία Μαυρίδου και η Κωνσταντίνα Λάπου, επανέφεραν τα χαμόγελα αισιοδοξίας στους ανθρώπους της άρσης βαρών. Στους Ευρωπαϊκούς κορασίδων, η Μαυρίδου πήρε δύο χρυσά κι ένα χάλκινο μετάλλια και η Λάπου δύο χάλκινα.
Πρωταθλητησ Ευρώπης νέων στο κανό σλάλομ αναδείχθηκε ο Χρήστος Τσακμάκης. Χρυσό μετάλλιο κατέκτησε πριν από λίγο καιρό, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κορασίδων, η Μαρία Πρεβολαράκη. Για την ελληνική πάλη ήταν το πρώτο μετάλλιο στην ιστορία της στην κατηγορία των κορασίδων.
Αυτεσ και άλλες, λίγο παλαιότερες, διακρίσεις αθλητών και αθλητριών των λεγόμενων «μικρών» αθλημάτων καταδεικνύουν τη δυναμική του ελληνικού αθλητισμού. Μια δυναμική, που δείχνει ότι, υπό προϋποθέσεις, οι επιτυχίες στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορούν να συνεχισθούν.
Πρεπει, όμως, να επισημάνουμε κάτι, που θεωρούμε ότι είναι θεμελιώδες. Εξαιρουμένης της διάκρισης των Πολύμερου – Μούγιου, οι άλλες ήλθαν από αθλητές κατηγοριών ηλικίας (παίδες – κορασίδες, έφηβοι – νεάνιδες, νέοι – νέες). Οσον αφορά την Ανδριοπούλου, υπενθυμίζουμε ότι το θαλάσσιο σκι δεν περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Συνεπώς, δεν πρέπει να «δέσουμε κόμπο», ότι σε λίγα χρόνια -πιθανόν στη διοργάνωση του 2012 για κάποιους ή σ’ εκείνη του 2016 για άλλους- όσοι μικροί διακρίθηκαν εφέτος ή στο πρόσφατο παρελθόν ή θα διακριθούν τ’ αμέσως επόμενα χρόνια, θ’ ανεβούν και στο ολυμπιακό βάθρο των νικητών.
Θα χρειαστουν πολλά για να συμβεί κάτι τέτοιο. Τόσα και τέτοια, που ίσως ουδέποτε να γίνουν. Δεν θα είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που ο ελληνικός αθλητισμός θα έχει αναδείξει ταλέντα, που δεν έφτασαν στην κορυφή.
υποχρεωση των διοικήσεων των ομοσπονδιών, αλλά και της Πολιτείας, είναι να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις εκείνες που θα συμβάλουν στην ανάδειξη και ανάπτυξη του ταλέντου και αυτών και άλλων παιδιών.
Οσο για εμασ, τους δημοσιογράφους, καλό είναι να ξεχνάμε μερικές φορές τον Λούα Λούα, τον Αρουαμπαρένα, τον Ενακαρίρε και να θυμόμαστε πως υπάρχουν και κάποια αθλήματα…