Απο τον τελικό της μπασκετικής Ευρολίγκα που είχε γίνει τον Απρίλιο στην Αθήνα ανάμεσα στον ΠΑΟ και την Τσε Σε Κα Μόσχας είχε προκύψει ένας μεγάλος νικητής, ο Ελληνας πρωταθλητής Παναθηναϊκός κι ένα μεγάλο δίλημμα: «ποιος ανάμεσα στο Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Θοδωρή Παπαλουκά είναι καλύτερος παίκτης;». Αυτή την ερώτηση που ακούγονταν παντού εκείνο το βράδυ, καθώς οι δύο είχαν κάνει ο καθένας με τον τρόπο του ένα σπουδαίο ματς.
Στην τελικη ετυμηγορία των διαπιστευμένων συντακτών, Ελλήνων και ξένων, είχε προκύψει ως πολυτιμότερος ο Διαμαντίδης -στην υπερψήφιση όμως του άσου του ΠΑΟ είχε παίξει ρόλο το τελικό αποτέλεσμα. Ολοι παραδέχονταν ότι αν η ομάδα της Μόσχας είχε κατακτήσει το τρόπαιο στη θέση του πλέι μέικερ του ΠΑΟ θα βρίσκονταν ο ξενιτεμένος πρώην άσος του Ολυμπιακού και του Πανιωνίου, ο οποίος σημειωτέον ήταν και ο πρώτος σκόρερ του αγώνα.
Στο κεφαλι των φανατικών του μπάσκετ το δίλημμα υπήρχε εδώ και αρκετό καιρό. Το μπάσκετ είναι ένα ομαδικό σπορ στο οποίο τα περιθώρια για ατομική διάκριση είναι τεράστια: η ικανότητα και η προσφορά δεν μετριούνται με χαιλάιτς όπως στο ποδόσφαιρο όπου κάποιος μπορεί να αναδειχτεί ως ΜVΡ της βραδιάς με μια μόνο ενέργεια φτάνει αυτή να ξεπερνά τα συνηθισμένα.
Στο μπασκετ είναι η συνέχεια αυτό που σε κάνει να ξεχωρίζεις. Ο Διαμαντίδης και ο Παπαλουκάς είναι παίκτες προσφοράς κι αυτό κάνει την αξιολόγηση δυσκολότερη. Και οι δύο παίζουν πολύ και δεν περιμένουν τα τελευταία δευτερόλεπτα για να δείξουν την κλάση τους: διαφέροντας μοιάζουν και για αυτό άλλωστε σε μπερδεύουν. Η απάντηση στο «ποιος είναι καλύτερος;» εν προκειμένω αγγίζει τα όρια της δημοσιογραφικής διαστροφής -ειδικά στις νίκες είναι αδύνατο να το καταλάβεις και μάλλον ανόητο να το σκέφτεσαι.
Για να εβγαινε ένα συμπέρασμα χρειάζονταν παραδόξως η Εθνική ομάδα να κάνει ένα τουρνουά έχοντας μέτρια ή και κακή απόδοση, σαν αυτό που κάνει τώρα στην Ισπανία. Σε ένα τέτοιο τουρνουά, όπου σχεδόν τίποτα δεν πάει καλά, θα βλέπαμε ποιος από τους δύο έχει το σθένος να πάρει προσπάθειες, όταν τα χέρια όλων είναι βαριά κι ασήκωτα. Και το είδαμε στο ματς με την Κροατία.
Ο καλυτεροσ Ελληνας μπασκετμπολίστας του καιρού μας είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Γιατί στη θύελλα στάθηκε όρθιος, γιατί ακόμα κι όταν έσπαγε τα στεφάνια δεν κρύφτηκε, γιατί όταν η ομάδα βρέθηκε να χάνει με 13 πόντους και οι Κροάτες έμοιαζαν πέντε μικροί σούπερμαν αποφάσισε να πέσει μαχόμενος, όπως άλλωστε έκανε και στα ματς με τη Ρωσία και την Ισπανία.
Ο Παπαλουκασ, μπορεί να είναι ο καλύτερος γκαρντ στην Ευρώπη, αλλά το τσαγανό του συμπαίκτη του δεν το έχει: ομορφαίνει το ματς, όταν όλα πάνε καλά, μπορεί να δώσει την τελευταία μαχαιριά στον αντίπαλο, έχει την ικανότητα να συμπαρασύρει τους συμπαίκτες του όσο κανείς. Αλλά για τα δύσκολα υπάρχει σε αυτή την ομάδα ο Διαμαντίδης. Και ίσως μάλιστα μόνο αυτός.