ΑΚΟΜΑ δεν ξεκίνησε το πρωτάθλημα και άρχισαν τα όργανα. Ενα ντέρμπι, το οποίο κανείς δεν θα το θυμάται από το θέαμα που προσέφεραν οι «αιώνιοι», θα περάσει στην ιστορία από το «ξύσιμο» ή ξύσιμο του Παρασκευά Αντζα.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ, γνωστή. Ο παίκτης των πρωταθλητών, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, αποχωρώντας μετά την αποβολή του χαιρέτησε τους οπαδούς των «πρασίνων», με το μεσαίο του δάκτυλο να «ξύνει» ή να ξύνει το κεφάλι του. Η υπόθεσή του εκδικάστηκε την Τρίτη και κρίθηκε αθώος.
Η ΟΥΣΙΑ, όμως, δεν είναι ότι αθωώθηκε και διαμαρτύρονται τα φίλα στον Παναθηναϊκό προσκείμενα έντυπα. Διότι, αν είχε καταδικαστεί, θα ούρλιαζαν αυτά που συμπλέουν με τον Ολυμπιακό. Είναι λογικό μία απόφαση να δυσαρεστεί τους μεν και να ευχαριστεί τους δε.
ΕΚΕΙΝΟ το οποίο θα πρέπει όλοι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο να δηλώσουν, είναι αν έχουν ή όχι εμπιστοσύνη στην αθλητική δικαιοσύνη. Αν θα δέχονται αδιαμαρτύρητα τις όποιες αποφάσεις της. Είτε τους ευνοούν είτε όχι.
ΦΥΣΙΚΑ δεν θα μπορούσαν να βγουν και να καταδικάσουν όσους χθες ειρωνεύονταν ή καταδίκαζαν την αθωωτική απόφαση για τον Αντζα. Αλλά αν υπήρχε από την έναρξη ή αν υπάρξει τουλάχιστον τώρα, μία κοινή δήλωση των προέδρων που απαρτίζουν τη Σούπερ Λίγκα, τότε κανείς δεν θα έφτανε στο σημείο να βάλει τους τίτλους και τις φωτογραφίες, που είδαμε χθες σε κάποια έντυπα.
ΟΤΑΝ ακόμα και σε αποφάσεις που αφορούν την ελευθερία ή όχι ενός ανθρώπου, οι ενδιαφερόμενοι δηλώνουν «έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη», είναι τουλάχιστον αστείο να μην υπάρχει κάτι ανάλογο και για την αθλητική.
ΔΙΟΤΙ θεωρούμε υποκρισία απ’ όλους, αφενός να υπάρχει ο θεσμός και από την άλλη να βγαίνουν όσοι θεωρούν εαυτόν αδικημένο, να φωνάζουν. Και ας μην βιαστούν κάποιοι να μας πουν πως ο επίσημος Παναθηναϊκός δεν είπε κουβέντα. Δεν θα μπορούσε, εξάλλου, να πει. Οπως και ο Ολυμπιακός, αν η απόφαση ήταν καταδικαστική. Απλά χθες κάποιες άλλες εφημερίδες θα μίλαγαν για «κατεστημένο», ενώ οι υπόλοιπες θα εξυμνούσαν την αμείλικτη ελληνική αθλητική δικαιοσύνη.
ΕΜΕΙΣ οι… παλαιότεροι το έχουμε ζήσει και θα το ζήσουν πάλι οι νεώτεροι. Ποτέ μία απόφαση δεν αφήνει ευχαριστημένους όλους. Και θα υπάρξουν κι άλλες περιπτώσεις που οι «αιώνιοι» θα κοντραριστούν έμμεσα στις δικαστικές αίθουσες. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά, που συνέβη αυτό.
ΑΠΛΑ θα πρέπει να αποφασίσουν όλοι. Παράγοντες, προπονητές και παίκτες, αν τελικά θα αφήσουν πίσω τους την εποχή του «ψυχρού πολέμου». Αν ναι, τότε να βρουν τρόπο να περιορίσουν τις «κραυγές» των ωρυομένων για την απόδοση ή όχι της δικαιοσύνης σε κάθε περίπτωση.
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ δε, πέρα από το αν ο κατηγορούμενος προκλήθηκε ή όχι, να λαμβάνει υπ’ όψη της πως στην εποχή μας πλέον, υπάρχουν η κάμερα, η φωτογραφία, και, μέσω αυτών, οι φίλαθλοι έχουν τη δική τους πραγματική άποψη για οτιδήποτε συμβαίνει εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Ας μην υποτιμά, λοιπόν, με τις αποφάσεις της τη νοημοσύνη τους.