Στη συντομη προεκλογική περίοδο ένα από τα θέματα που δεν μπήκαν καθόλου στην πολιτική αντζέντα των συζητήσεων ήταν αυτό του αθλητισμού. Από όσο γνωρίζω, δεν διοργανώθηκε καμία απολύτως πολιτική συζήτηση μεταξύ εκπροσώπων κομμάτων για τα ζητήματα του επαγγελματικού αθλητισμού και του αθλητισμού γενικότερα – αν κάποια εκδήλωση έγινε, η προβολή της υπήρξε τόσο μικρή που δεν την αντιλήφθηκε κανείς πέραν των διοργανωτών της.
Το βεβαιο είναι ότι στις λίγες τηλεοπτικές του παρουσίες ο υφυπουργός Αθλητισμού της κυβέρνησης, Γιώργος Ορφανός, έπαιξε χωρίς αντίπαλο: κανείς από την αντιπολίτευση δεν έκανε κριτική στο έργο του και οι αντιπαραθέσεις που είχαν μαζί του οι πολιτικοί αντίπαλοί του, περιορίστηκαν σε ένα γενικολογικό προεκλογικό μπλα-μπλα. Το ΠΑΣΟΚ, που στο πρόγραμμά του σημειώνει ότι ως κυβέρνηση θα αναλάβει την οικονομική στήριξη των ομοσπονδιών, δεν τόλμησε ποτέ να βάλει τέτοια ζητήματα δημόσια, οι δε εκπρόσωποι των κομμάτων της Αριστεράς, αν και αρκετές φορές πετούσαν μπηχτές περί χαρισματικών ρυθμίσεων των χρεών των ΠΑΕ, εν τούτοις ποτέ δεν τόλμησαν να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση κατά των διευκολύνσεων που η Πολιτεία παρείχε αυτή την τριετία στον ΠΑΟΚ, τον Αρη, τον Ηρακλή, την ΑΕΚ κτλ.
Ειδικα στη Θεσσαλονίκη οι πολιτευτές έτρεχαν να φωτογραφηθούν με τους παράγοντες των ομάδων (κυρίως με τον Θοδωρή Ζαγοράκη και τον Αντώνη Ρέμο) και αντί κριτικής πρόσφεραν αφειδώς νέες υποσχέσεις για βοήθειες.
Πεδιο αντιπαράθεσης υπήρχε, όμως για να μπορείς να ασκήσεις κριτική, πρέπει ή να έχεις κάτι να προτείνεις ή να έχεις φερθεί ο ίδιος τόσο σωστά προηγουμένως ώστε να έχεις ένα πρότερο έντιμο έργο να επιδείξεις επιδιώκοντας συγκρίσεις. Δεν υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Στη διαρκεια της τριετίας που προηγήθηκε, το ΠΑΣΟΚ πρόσφερε ουκ ολίγες φορές πολιτικό καταφύγιο σε προέδρους ομοσπονδιών που είχαν προβλήματα με τους ελέγχους του κράτους. Το έκανε γιατί αρκετοί από αυτούς ήταν και είναι δικά του παιδιά, δικά του κομματικά στελέχη.
Μονο που αυτή η κάλυψη έγινε κυρίως για αντιπολιτευτικούς λόγους κι έγινε τελείως ανόρεχτα: στα ψηφοδέλτια του κόμματος της αντιπολίτευσης δεν υπάρχει κανένα από τα «μπουμπούκια» που το ΠΑΣΟΚ υπερασπίστηκε από πατριωτικό καθήκον, προφανώς γιατί στη Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζουν ότι τα πρόσωπα αυτά έξω από το θερμοκήπιο της ομοσπονδίας την οποία διοικούν δεν έχουν την παραμικρή συμπάθεια.
Με τις εξαγγελιεσ περί χρηματοδότησης των ομοσπονδιών κ.λπ. το ΠΑΣΟΚ θέλησε να θυμίσει σε κάποιους δικούς του ανθρώπους πόσο τους στήριξε και πόσο ανάγκη τούς έχει τη στιγμή που προσπαθεί να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση. Μόνο που οι εξαγγελίες αυτές έγιναν στα μουγκά για να μην τις πάρει είδηση κανένας: στην πραγματικότητα αφαιρούν ψήφους και δεν προσθέτουν.
Το οτι ζητήματα του αθλητισμού δεν υπήρξαν στην πολιτική αντζέντα των ημερών είναι εν τέλει παρήγορο: ζούμε το τέλος του «κομματικού» αθλητισμού που χαρακτήρισε τις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Οι παραγοντίσκοι – σταρ διαχειριστές του δημόσιου χρήματος αρχίζουν να γίνονται είδος προς εξαφάνιση, και μάλιστα καθόλου προστατευόμενο…