Ο κανόνας της επιβίωσης

2' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πριν από λίγες μέρες στα ψιλά των εφημερίδων δημοσιεύθηκε η είδηση ότι η UEFA σκοπεύει να καλέσει στην έδρα της, στη Νιόν της χιονισμένης Ελβετίας, τους μεγαλύτερους ευρωπαϊκούς συλλόγους για να τους προτείνει την εφαρμογή ενός ιδιότυπου «ορίου μεταγραφικών εξόδων». Πρόκειται για μια παραλλαγή του αμερικανικού «σάλαρι καπ». Στον αμερικανικό επαγγελματικό αθλητισμό κάθε ομάδα σε όποια λίγκα κι αν συμμετέχει είναι υποχρεωμένη να κινείται οικονομικά μέσα σε κάποια προδιαγεγραμμένα όρια: οι πολύ πλούσιοι επιβάλλεται να χρησιμοποιούν τα χρήματά τους με μέτρο ώστε οι πιο φτωχοί να αντέχουν τον ανταγωνισμό. Η UEFA, βλέποντας τις δυσκολίες που προκύπτουν εξαιτίας της κρίσης, θα ζητήσει απλά από τις ομάδες να δεσμευθούν ότι τα χρήματα για μεταγραφές δεν θα ξεπερνούν το 51% των εσόδων τους. Η ευρωπαϊκή ομοσπονδία προσπαθεί να ελέγξει τις δαπάνες, ώστε να μην υπάρχουν ομάδες που καταλήγουν πιστωμένες στους ιδιοκτήτες τους και κατ’ επέκταση στις τράπεζες με τις οποίες ο ιδιοκτήτης συνεργαζόταν.

Γιατί το κάνει αυτό η UEFA; Γιατί αντίθετα από αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, η ευρωπαϊκή ομοσπονδία θέλει να υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα όρια επιχειρηματικής δράσης ώστε να μην καταρρεύσει πρώτα απ’ όλα η αξιοπιστία των δικών της διοργανώσεων. Σήμερα παραδείγματος χάριν έχει σημαντικές δυσκολίες επιβίωσης η Γουέστ Χαμ που ανήκει σε ένα Ισλανδό τραπεζίτη που πτώχευσε. Η UEFA για να δίνει πιστοποιητικά συμμετοχής στις διοργανώσεις της απαιτεί οι ομάδες που παίρνουν μέρος σε αυτές να μην εμφανίζουν παθητικούς ισολογισμούς. Μέχρι σήμερα, αυτό συνέβαινε γιατί οι ιδιοκτήτες κάλυπταν την παθητικότητα με αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου. Τι θα γίνει, όμως, αν αύριο οι ίδιοι ιδιοκτήτες δεν έχουν την πίστωση για να το κάνουν; Αντίθετα από αυτό που συχνά νομίζουμε, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία δεν είναι ο Κέρβερος που θα αρχίσει να αφαιρεί πιστοποιητικά συμμετοχής και να αποκλείει ομάδες. Κι επειδή θέλει οι τίτλοι να κρίνονται από ποδοσφαιριστές και όχι από λογιστές, αποφασίζει να παρέμβει ώστε το πράγμα αν μην ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Τι θα φέρει αυτού του είδους η παρέμβαση αν κι εφόσον επιτευχθεί; Μεγαλύτερη στασιμότητα. Οι πιο μικροί σύλλογοι ζούσαν με το όραμα του «μεσσία – λεφτά» που θα επενδύσει για να τις κάνει μεγάλες – τώρα αυτό σχεδόν αποκλείεται. Οι μεγάλοι έχουν έτσι κι αλλιώς μεγάλα έσοδα: απλά ίσως περιορίσουν λίγο το μπάτζετ τους. Η πιθανότητα να προκύψουν στο άμεσο μέλλον νέες δυνάμεις στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο -γιατί θα εμφανιστεί κάποιος Αμπράμοβιτς να τις βγάλει από τη ναφθαλίνη- είναι μικρή. Ομως, εδώ και καιρό, κανόνας έχει γίνει η επιβίωση του συστήματος κι αυτό στην UEFA το γνωρίζουν…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή