Ο Χαριστέας δεν μίλησε για τους παράγοντες

Ο Χαριστέας δεν μίλησε για τους παράγοντες

2' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα μικρό μέρος της αλήθειας γύρω από την Εθνική προ Ρεχάγκελ είπε μόνο ο Αγγελος Χαριστέας στη συνέντευξή του σε Ελβετούς, όπου τόνισε ότι η ομάδα πριν από τον Γερμανό τεχνικό είχε παίκτες που ενδιαφέρονταν μόνο για τον εαυτό τους. Κι αυτό γιατί μέσα από τη δική του οπτική, που δεν περιλαμβάνει μια σφαιρική κρίση για τα τεκταινόμενα στην αλήστου μνήμης ΕΠΟ -προ Ρεχάγκελ-, ο Χαριστέας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τις χειρότερες πλευρές αυτής της περιόδου. Κι αυτές είχαν ως συστατικό τις παραγοντικές παρεμβάσεις από τους συλλόγους για να παίζουν αυτοί που συνέφερε να παίζουν.

Ο Χαριστέας, αγαπημένο παιδί του Ρεχάγκελ και ήρωας της Πορτογαλίας το 2004, είχε την τύχη να ζήσει ιδανικές καταστάσεις στο στρατόπεδο της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Και είχε και την εύνοια, φυσικά, του Γερμανού προπονητή όταν στον Αγιαξ ή στη Νυρεμβέργη ή στη Λεβερκούζεν δεν είχε συμμετοχές, αλλά παρέμενε βασικότατος στις επιλογές για την ενδεκάδα. Υπ’ αυτήν την έννοια, οι δηλώσεις του σε μερικούς φάνηκαν και μια τοποθέτηση του… ίδιου του Ρεχάγκελ, όπου ο Χαριστέας μίλησε σαν άτυπος εκπρόσωπός του.

Αλλά ποιος θα ξεχάσει τη μεγαλύτερη γάγγραινα που πλήγωνε την εθνική ομάδα επί δεκαετίες, που κυρίως ήταν οι άγαρμπες, αδίστακτες παρεμβάσεις των μεγάλων συλλόγων -κυρίως του παλαιού περιβόητου ΠΟΚ- αλλά και οι διαμάχες μεταξύ τους, για να παίζουν οι ημέτεροι; Αυτή την εποχή ο Χαριστέας, ευτυχώς γι’ αυτόν και για τους συμπαίκτες του, δεν την πρόλαβε. Και δεν είναι σε θέση να την αξιολογήσει. Δεν πρόλαβε π. χ. το σκοτεινό διάστημα Ιορντανέσκου, αλλά και την ευλυγισία πολλών Ελλήνων προπονητών που δεν αντιστέκονταν στις διεργασίες των προέδρων της ΕΠΟ που εξυπηρετούσαν τις φιλίες τους με το κατεστημένο, για να παρεμβαίνουν χωρίς αιδώ στο έργο -ποιο έργο; – του προπονητή.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ρεχάγκελ. Οτι δεν επέτρεψε σε κανένα να παρέμβει στη δουλειά του. Γι’ αυτόν δεν υπήρξαν ποτέ λόγοι που θα του επέτασσαν την κλήση ενός ποδοσφαιριστή ανεξάρτητα από τη θέλησή του. Αγνοεί την ελληνική πραγματικότητα περίπου συνειδητά – κι έχει το κεφάλι του ήσυχο. Για την ακρίβεια, το ξερό του κεφάλι. Αλλά αυτό εκτίμησαν και οι παίκτες και οι φίλαθλοι. Οτι ακόμη και τις περιβόητες ενοχλητικές εμμονές του και τις -πολλές- αδυναμίες του τις χρέωνες αποκλειστικά σ’ εκείνον. Και όχι σε κάποιον που θα του «περνούσε το μήνυμα» ότι οι επιλογές του πρέπει να γείρουν προς τα κάπου…

Μετά το Μουντιάλ του 2010, είναι νομοτελειακό η «εποχή Ρεχάγκελ» να αποτελέσει ένα συγκινητικό παρελθόν. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε αναφορά πιθανού διαδόχου του Γερμανού στον πάγκο, αν δεν επικαλεστεί κανείς ένα μεγάλο όνομα ξένου, που θα ήταν ευλογία για το ελληνικό ποδόσφαιρο να αναλάβει την Εθνική, η μόνη σκέψη για το θέμα από την ελληνική αγορά έχει σημείο αναφοράς τον Μπάγεβιτς. Θεωρούν πολλοί ότι θα ήταν ο μόνος που θα συντηρούσε τουλάχιστον αυτή την αρετή του Οτο. Να μην έχει «ευαίσθητα αυτιά» στα παραγοντικά συμφέροντα. Και απ’ αυτήν την άποψη, η παρακαταθήκη που θα αφήσει ο θριαμβευτής του 2004 είναι εξόχως σημαντική. Στην καχύποπτη ελληνική ποδοσφαιρική αγορά, ο προπονητής είναι συχνά υποχείριο. Αυτό δεν το είπε ο Χαριστέας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή