Η Ισπανία είναι ξανά το αδιαφιλονίκητο φαβορί, με την Ιταλία να αποτελεί την ηχηρότερη απούσα

Η Ισπανία είναι ξανά το αδιαφιλονίκητο φαβορί, με την Ιταλία να αποτελεί την ηχηρότερη απούσα

3' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στη θεωρία των προβλέψεων που γίνονται πριν από την έναρξη κάθε μεγάλης διοργάνωσης, όπως το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το κριτήριο της πληρότητας είναι το μεγαλύτερο για να μετρηθεί η δυναμικότητα κάθε Εθνικής ομάδας και να διαπιστωθεί το επίπεδο του ανταγωνισμού.

Στην Πολωνία, όπου η διοργάνωση του «Ευρωμπάσκετ» επιστρέφει ύστερα από 46 χρόνια, οι απουσίες παικτών, που ήταν στελέχη των Εθνικών ομάδων τους στις διοργανώσεις των προηγούμενων ετών, είναι πολλές, με ηχηρότερη την παραδοσιακή δύναμη και πρωταθλήτρια του ’99, Ιταλία.

Αυτή η διαπίστωση δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι έλειπε και ο ανταγωνισμός, έστω και χαμηλότερου επιπέδου, από το «Ευρωμπάσκετ» της Ισπανίας, πριν από δύο χρόνια.

Αν, όμως, η πληρότητα καθεμίας από τις 16 ομάδες που θα παραταχθούν από αύριο στην αφετηρία του 36ου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος αποτελέσει και το ισχυρότερο κριτήριο για τις Εθνικές ομάδες που θα ξεχωρίσουν στα πολωνικά γήπεδα, η Ισπανία έχει σαφώς μια δεύτερη ευκαιρία για να διορθώσει την αποτυχία που γνώρισε στη Μαδρίτη.

Το ταλέντο, η ποιότητα και η εμπειρία είναι τα μεγάλα «όπλα» των «φούριας ρόχας». Το κίνητρο μεγάλο, αφού η Ρωσία τους «πλήγωσε» στον τελικό του «Ευρωμπάσκετ» του 2007 και αντί στέψης, η Ισπανία έδωσε… παράταση στο μεγάλο απωθημένο της ιστορίας της στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, στο οποίο δεν έχει κατακτήσει τίτλο! Μπορεί το 2006 να στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια, στο Τόκιο, μπορεί στον τελικό του περσινού Ολυμπιακού τουρνουά  του Πεκίνου να κοίταξε στα μάτια τούς σταρ του ΝΒΑ και δίκαια να πήρε το ασημένιο μετάλλιο, αλλά οι Ισπανοί δεν έχουν χρυσό μετάλλιο στη «δική» τους ήπειρο. Κι ας έχουν το καλύτερο πρωτάθλημα συλλογικού επιπέδου και δύο παίκτες στο ΝΒΑ (Γκασόλ και Φερνάντεζ).

Η Ισπανία θα παρατάξει στα πολωνικά γήπεδα την καλύτερη Εθνική ομάδα όλων των εποχών που έχει να επιδείξει. Η πρώτη εμφάνιση της έγινε στο Παγκόσμιο του 2006 και έκτοτε, η παρέα των Γκασόλ, Ναβάρο, Μούμπρου, Ρέγες και του εσχάτως πιο νέου ακριβοπληρωμένου, Ευρωπαίου παίκτη, Ρίκι Ρούμπιο, έχει παίξει σε όλους τους τελικούς των μεγάλων διοργανώσεων που συμμετείχε. Κι αν η ισπανική ομάδα έχει σταθερά ποιοτικό «κορμό», τον οποίο εμπλουτίζει κάθε χρόνο, στον πάγκο της, ο Σέρτζιο Σκαριόλο (προηγήθηκαν Πέπου Φερνάντεζ και Αϊτο Ρενέσες), θα είναι ο τρίτος προπονητής των 4 τελευταίων χρόνων που θα επιχειρήσει να συνεχίσει το σερί της παρουσίας σε τελικούς, αλλά και την κατάκτηση της πρώτης θέσης.

Οι Ισπανοί, λόγω των απουσιών που έχουν οι βασικότεροι συνδιεκδικητές των τριών μεταλλίων, δείχνουν ότι βρίσκονται ένα επίπεδο υψηλότερα απ’ όλους τους αντιπάλους τους. Ακόμα, ίσως και από τον μέσο όρο των καλύτερων παικτών που μπορούν να συγκροτήσουν -θεωρητικά- τη μεικτή ομάδα αυτού του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, όταν ολοκληρωθεί στις 20 του μηνός, στο Κατοβίτσε.

Κι όμως, η πρώτη θέση δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί κατοχυρωμένη από την Ισπανία, γιατί πάντα το αδιαφιλονίκητο φαβορί αμφισβητείται σφόδρα και το ζητούμενο είναι αν αντέξει την ψυχολογική πίεση της «καταδίκης» που κουβαλά για την απαιτούμενη επιτυχία…

Ομως, έστω κι αν θεωρηθεί ότι η πρώτη θέση έχει «αγκαλιαστεί» από την Ισπανία, από τη δεύτερη έως την πέμπτη θέση, που οδηγούν στο Παγκόσμιο του 2010, υπάρχουν οκτώ Εθνικές ομάδες (συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής) για να φτάσουν στα μετάλλια και να πάρουν την πρόκριση για την Τουρκία.

Εθνικές ομάδες, οι οποίες είχαν αρχίσει με υψηλούς στόχους, είχαν «φλερτάρει» ακόμα και με το μετάλλιο στα δύο προηγούμενα «Ευρωμπάσκετ», αλλά «ξεφούσκωσαν», ηττήθηκαν στο καθοριστικό νοκ άουτ παιχνίδι και αποδείχτηκαν κατώτερες των ίδιων των προσδοκιών τους.

Γι’ αυτόν τον λόγο και η ανελλιπής παρουσία της Εθνικής Ελλάδας στην πρώτη πεντάδα των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, τα 22 τελευταία χρόνια και με μοναδικές εξαιρέσεις το ’99 και το 2001, έχει σημαντικότατη βαρύτητα  αγωνιστικής συνέπειας και στόχων.

Ποιες είναι οι Εθνικές ομάδες που βάζουν ψηλά τον πήχυ των βάσιμων φιλοδοξιών διάκρισής τους; Η Σλοβενία έχει δείξει ότι διαθέτει την καλύτερη και εμπειρότερη ομάδα στη δεκαετία του 2000, η Σερβία επιχειρεί την εντυπωσιακή επιστροφή, έχοντας φτάσει στο ναδίρ της δόξας που είχε μέχρι το 2002, η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2003, Λιθουανία, βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση, αν και έχει σημαντικές απουσίες και κανέναν αξιόλογο γκαρντ, ενώ η Ρωσία καλείται να μην αποδειχτεί «φωτοβολίδα» και κουβαλώντας στην Πολωνία το στέμμα της πρωταθλήτριας Ευρώπης να κρατήσει τα προσχήματα, γιατί στα φιλικά προετοιμασίας άφησε πολύ ανησυχητικά σημάδια.

Από τις Εθνικές ομάδες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η Κροατία θα είναι και πάλι μια υπολογίσιμη δύναμη, ενώ η Γαλλία, έστω κι αν έφτασε στην τελική φάση από τον προκριματικό γύρο, δεν παύει να είναι αξιόλογος αντίπαλος που αναζητεί τον δρόμο προς το βάθρο, με τρεις παίκτες από το ΝΒΑ.

Τον κύκλο των 8 υποψηφίων για την πρώτη πεντάδα συμπληρώνει η Τουρκία, αν παραμείνει ενωμένη μέχρι τέλους, μαζί με τους σταρ της ομάδας, όπως ο Τούρκογλου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή