«Ούνα φάτσα ούνα ράτσα» και στον αθλητισμό

«Ούνα φάτσα ούνα ράτσα» και στον αθλητισμό

2' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στην Ιταλία μεγάλη συζήτηση έχει αρχίσει με αφορμή τις αποτυχίες των εθνικών ομάδων ανδρών των ομαδικών αθλημάτων, εκτός του ποδοσφαίρου. Του βόλεϊ (πριν από 14-18 χρόνια, η χώρα κυριαρχούσε παγκοσμίως) κατετάγη 10η στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, του μπάσκετ (με ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο το 2004 και πάμπολλες επιτυχίες στο παρελθόν) δεν προκρίθηκε καν στο αντίστοιχο, του πόλο, στο οποίο στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η εθνική Ιταλίας εθεωρείτο για το άθλημα ό, τι η ομάδα – όνειρο των ΗΠΑ στο μπάσκετ, έμεινε στην 11η θέση του πρωταθλήματος κόσμου, που έγινε στη Ρώμη. Να προχωρήσουμε; Στο ράγκμπι πήρε την 6η θέση (τελευταία) στο τουρνουά των Εξι Εθνών (κάτι σαν πρωτάθλημα Ευρώπης), στο μπέιζμπολ την 7η στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, τη χειρότερη όλων των εποχών, και στο χόκεϊ σε πάγο την 7η στο παγκόσμιο, την πιο χαμηλή της ιστορίας της.

Ο προβληματισμός τους είναι μεγάλος. Φαινομενικά το θέμα δεν μας ενδιαφέρει. Αφορά τους γείτονες. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Πολλές και διάφορες είναι οι αιτίες, κατά τους Ιταλούς. Ως βασική αναφέρουν αρκετοί διεθνείς αθλητές το ότι πολλοί από τους νέους παίκτες δεν έχουν αντιληφθεί πόσο σημαντικό είναι να αγωνίζεσαι στην Εθνική και ότι πρέπει να δίνεις το μέγιστο για να τιμήσεις τη φανέλα. Βλέπετε ομοιότητες με την Ελλάδα; Για να πούμε την αλήθεια, όχι πολλές. Αν μη τι άλλο, οι περισσότεροι Ελληνες αθλητές επιθυμούν να αγωνίζονται με την εθνική ομάδα. Εχουν υπάρξει εξαιρέσεις, αλλά είναι αυτές που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ας προχωρήσουμε, όμως. «Πληρώνουμε τη νοοτροπία της μονόπλευρης ποδοσφαιροποίησης», απάντησε παίκτης του ράγκμπι. «Στην Ιταλία αγωνίζονται πολλοί ξένοι», είπε ο προπονητής της εθνικής βόλεϊ, Αντρέα Αναστάζι. Κι έθεσε ένα σημαντικό ζήτημα. «Πόσοι εικοσάρηδες παίζουν στους συλλόγους; Ο Βετόρι, ο κορυφαίος παίκτης του παγκόσμιου πρωταθλήματος παίδων, στην επόμενη περίοδο θα αγωνίζεται στη Β΄ Εθνική (σ. σ.: δηλαδή, στην τρίτη κατηγορία)».

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Ή, μήπως «πάσα ομοιότητα προς την πραγματικότητα (της Ελλάδος) είναι συμπτωματική»; Σ’ εμάς, πάντως, όταν διαβάζαμε τις απαντήσεις, θύμισαν πολλά. Και τα δύο ζητήματα που εθίγησαν.

Εφημερίδες αθλητικές, που θεωρούν πιο σημαντική είδηση ένα ήσσονος σημασίας θέμα από ομάδα του περιφερειακού πρωταθλήματος ή, ακόμη, και από τα τοπικά πρωταθλήματα απ’ ό, τι τα παγκόσμια μετάλλια, ας πούμε της κωπηλασίας. Ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, που απαξιούν να κάνουν αναφορά σε άλλα αθλήματα από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ – εκτός κι αν ξεσπάσει θέμα ντόπινγκ ή κάποιο «σκάνδαλο». Πολιτικές εφημερίδες, που έχουν εξαφανίσει από τις αθλητικές σελίδες τους σχεδόν όλα τ’ αθλήματα πέραν των δύο προβεβλημένων και ασχολούνται με τα υπόλοιπα μόνο στις πολύ μεγάλες διοργανώσεις. Και τη δημόσια τηλεόραση, που δεν εκπληρώνει πάντα την αποστολή της και δεν δικαιώνει τον χαρακτηρισμό «δημόσια».

Ας δούμε και το άλλο ζήτημα. Η εθνική του βόλεϊ πήρε την 8η θέση στο πρωτάθλημα Ευρώπης, έχοντας στη σύνθεσή της παίκτες που ή αγωνίζονται ελάχιστα στους συλλόγους τους ή δεν «έχουν» καν ομάδα! Γι’ αυτό γράψαμε ότι επρόκειτο περί επιτυχίας. Ανάλογα συμβαίνουν και σε άλλα αθλήματα. Ακόμη και στο μπάσκετ.

Οσο αυτά δεν αλλάζουν, ουδείς θα δικαιούται να ζητάει πολλά από τις εθνικές ομάδες και τους παίκτες. Και κυρίως, τα μέσα ενημέρωσης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή