Η Κιμ Κλάιστερς δεν είναι μία συνηθισμένη αθλήτρια. Ξέρετε πολλές που να εγκαταλείπουν την ενεργό δράση, να παντρεύονται, να κάνουν παιδί και ύστερα από δύο χρόνια να επιστρέφουν για να κυριαρχήσουν σαν να μην πέρασε μία μέρα; Το κατάφερε η τρομερή Βελγίδα, η οποία έως και τις αρχές του 2007 ήταν μία απ’ τις κορυφαίες τενίστριες στον κόσμο. Τότε, ήταν που ταλαιπωρημένη απ’ τους αλλεπάλληλους τραυματισμούς, αποφάσισε να «κρεμάσει» τη ρακέτα της και να καθίσει σπίτι.
Μακριά απ’ τα κορτς άντεξε κάτι παραπάνω από δύο χρόνια. Ετσι, γύρισε για να κατακτήσει τον κόσμο όλον, αφού μόλις στην τρίτη της παρουσία σε τουρνουά μέσα στο έτος, νικούσε τη μια μετά την άλλη τις τενίστριες που έβρισκε απέναντί της. Ηταν στο αμερικανικό όπεν, όπου πανηγύρισε το δεύτερο γκραν σλαμ της καριέρας της. Το πρώτο το είχε κατακτήσει εκεί, το 2005. Δεν είναι εντυπωσιακό; Τόσα χρόνια καριέρας και είχε πάρει μόλις ένα γκραν σλαμ. Και στην επιστροφή της παίρνει το δεύτερο. Μοιάζει με σενάριο ταινίας, που όμως είναι πέρα για πέρα πραγματικότητα.
Η ιστορία της Κιμ Κλάιστερς αρχίζει στις 8 Ιουνίου του 1983, όταν και γεννήθηκε στο Μπίλζεν του Βελγίου. Ο πατέρας της, Λέο Κλάιστερς, ήταν στα νιάτα του σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Τη δεκαετία του ’80 θεωρείτο εκ των κορυφαίων αμυντικών του Βελγίου (είχε τη φήμη του πολύ σκληρού ποδοσφαιριστή). Γι’ αυτό άλλωστε φόρεσε 40 φορές τη φανέλα της Εθνικής ομάδας της χώρας. Το 1993 σταμάτησε το ποδόσφαιρο και αφοσιώθηκε στην κόρη του, προκειμένου να κάνει επαγγελματική καριέρα στο τένις. Και ήταν δίπλα της έως το 2007. Ωστόσο, φέτος στις 5 Ιανουαρίου άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 52 ετών.
Το «μικρόβιο» για το τένις τής το έβαλε η μητέρα της, η Ελς Φαντεκαετσμπέεκ, η οποία είχε κατακτήσει τον τίτλο του Βελγίου στην κατηγορία των γυναικών. Η περιπέτειά της στα επαγγελματικά τουρνουά άρχισε το 1997, ενώ καλά – καλά δεν είχε κλείσει τα 14 χρόνια ζωής. Επαιξε σε τουρνουά της ΙΤF στο Βέλγιο, όπου έφθασε έως τον προημιτελικό γύρο. Ενα χρόνο μετά, στον χορό των επαγγελματικών τουρνουά μπήκε η συμπατριώτισσά της, Ζουστίν Ενάν, η οποία ήταν η μεγάλη της αντίπαλος επί σειρά ετών.
Το 2001 έγινε η πρώτη Βελγίδα τενίστρια που έφθασε σε τελικό γκραν σλαμ. Ηταν στο Ρολάν Γκαρός όπου «λύγισε» στο τρίτο σετ με 12-10 απ’ την Αμερικανίδα Τζένιφερ Καπριάτι. Είναι το σετ με τα περισσότερα γκέιμ στην ιστορία του παρισινού γκραν σλαμ. Εκείνη τη χρονιά, πήρε στις πλάτες της την Εθνική ομάδα του Βελγίου και την οδήγησε στην κατάκτηση του Φεντερέισον Καπ (είναι το παγκόσμιο κύπελλο γυναικών στο τένις). Δύο χρόνια μετά, ήταν παρούσα και πάλι στον τελικό του Ρολάν Γκαρός. Αλλά έχασε ξανά, αυτή τη φορά απ’ τη συμπατριώτισσά της Ζουστίν Ενάν. Σε εκείνη τη διοργάνωση πήρε τον πρώτο της τίτλο σε γκραν σλαμ, καθώς μαζί με την Γιαπωνέζα Αΐ Σουγκιγιάμα κατέκτησαν το διπλό στο Παρίσι. Η Βελγίδα με την Γιαπωνέζα κυριάρχησαν λίγους μήνες μετά και στο διπλό του Γουΐμπλεντον. Χωρίς να έχει κατακτήσει γκραν σλαμ, το 2003 ανέβηκε στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Ποτέ κατά το παρελθόν μία Βελγίδα δεν είχε βρεθεί στην κορυφή. Κάτι ανάλογο που κατάφερε στις μέρες μας η Ρωσίδα Ντινάρα Σαφίνα. Τελικώς, ο πολυπόθητος τίτλος σε γκραν σλαμ ήρθε το 2005, όταν και νίκησε στον τελικό του αμερικανικού όπεν τη Γαλλίδα Μαρί Πιρς με 6-3, 6-1.
Στο διάστημα της απουσίας της (απ’ τον Μάιο του 2007 έως στα μέσα του 2009) παντρεύτηκε και γέννησε ένα κοριτσάκι. Το γεγονός πως μπόρεσε να ξαναπαίξει τένις υψηλού επιπέδου, είναι ένα θέμα που θα πρέπει να απασχολήσει άμεσα τους «επιστήμονες» του τένις. Διότι υπάρχει και το ενδεχόμενο όλη αυτή η ιστορία να είναι ένα θαύμα του αθλητισμού.
Ο 20χρονος Αργεντινός Ντελ Πότρο
Τώρα που η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής δεν είναι στα καλύτερά της, ένας ψηλόλιγνος 20χρονος τενίστας τόνωσε το ηθικό της χώρας και έδωσε ένα καλό λόγο για να χαμογελούν οι κάτοικοί της. Η νίκη του Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο στον τελικό του αμερικανικού όπεν επί του Ρότζερ Φέντερερ, με 3-2 σετ, πανηγυρίστηκε απ’ τους Αργεντινούς φίλους του τένις (και όχι μόνο) σαν να είχε κερδίσει η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Ο Ντελ Πότρο από πέρυσι είχε δείξει τις μεγάλες του δυνατότητες, κατακτώντας τέσσερις τίτλους (Στουτγκάρδη, Κίτζμπουελ, Λος Αντζελες και Ουάσιγκτον) και τερματίζοντας στην 8η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Τότε, πολλοί είχαν κάνει λόγο για έναν τενίστα που θα μπορέσει να «φλερτάρει» στο μέλλον την κορυφή του παγκοσμίου τένις. Αν και οπαδός της Μπόκα Τζούνιορς, ο Ντελ Πότρο δεν μεγάλωσε έχοντας ως πρότυπό του τον Μαραντόνα, αλλά τον Πιτ Σάμπρας. Αν θα τον ξεπεράσει; Με γκραν σλαμ στα 20 του χρόνια, όλα είναι πιθανά.