Χθες, χάρη στην έφεση που κατέθεσε ο Παναθηναϊκός, η ποινή των τριών αγωνιστικών με την οποία ο Ζιμπρίλ Σισέ είχε τιμωρηθεί πρωτοδίκως από την UΕFΑ μειώθηκε σε δύο: αυτή η είδηση πρέπει να είναι η πρώτη καλή για τον Γάλλο από τη στιγμή που ήρθε στην Ελλάδα.
Οταν στον ΠΑΟ το περασμένο καλοκαίρι πλήρωναν δέκα εκατομμύρια ευρώ για τον Σισέ, φοβούνταν κάποια πράγματα και δεν το έκρυβαν. Οι παλιοί τραυματισμοί στα δύο φορές χειρουργημένα του πόδια επέβαλαν κάποιες αμφιβολίες για την αντοχή του και την ανθεκτικότητά του. Κανείς, ωστόσο, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Σισέ θα είχε προβλήματα απόδοσης: «Αν είναι καλά», έλεγαν όλοι, «θα πετύχει πάνω από είκοσι γκολ στο πρωτάθλημα». Η εκτίμηση δεν ήταν υπερβολική: ο Γάλλος είχε σημειώσει μια ντουζίνα πέρυσι στην Πρέμιερ Λιγκ παίζοντας στη μικρομεσαία Σάντερλαντ.
Δύο μήνες μετά την έναρξη των αγωνιστικών του υποχρεώσεων με τον ΠΑΟ, ο Σισέ μοιάζει από σίδερο, καθώς δεν είχε την παραμικρή ενόχληση στα γόνατά του και κανενός είδους μυϊκό πόνο ή τραυματισμό. Και την ίδια στιγμή, αρχίζει να προκαλεί απορίες για την αποδοτικότητά του: ένα γκολ με τον Εργοτέλη δεν είναι σοβαρή προσφορά έπειτα από πέντε αγωνιστικές. Ακόμη πιο πολύ προβληματίζουν το χαμένο του πέναλτι στην Πράγα με τη Σπάρτα, που ευτυχώς δεν στοίχισε, η αποβολή του στη Μαδρίτη στο ματς με την Ατλέτικο, ο καβγάς του στον Βόλο με μια εξέδρα που τον αντιμετώπιζε ρατσιστικά και ο αποκλεισμός του από την αρχική ενδεκάδα του ΠΑΟ στο ντέρμπι με την ΑΕΚ – κυρίως γιατί αποδείχθηκε δίκαιος: ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης έκανε τη δουλειά και με το παραπάνω.
Τι του συμβαίνει; Οσοι τον συναναστρέφονται λένε ότι ακόμη δεν έχει προσαρμοστεί: η Αθήνα τού φαίνεται γρίφος. Επίσης, μιλούν για έναν άνθρωπο που έχοντας ζήσει πολλά και απίστευτα (οι τραυματισμοί του υπήρξαν από τους πιο οδυνηρούς), έχει μάθει να φιλοσοφεί τη ζωή του και να μην πιέζει τον εαυτό του: ο ίδιος πιστεύει ότι διανύει μια περίοδο γκίνιας και όλα θα αλλάξουν. Πιστεύει επίσης ότι ο τρόπος που αναπτύσσεται ο ΠΑΟ δεν τον βοηθάει ιδιαίτερα, αλλά αυτό ειδικά δεν θέλει ούτε να το σκέφτεται, πόσω μάλλον να το συζητάει.
Αρκούν αυτά για να εξηγήσουν το κακό του ξεκίνημα; Φυσικά και όχι. Ενας παίκτης που έχει περάσει από την Ολυμπίκ Μαρσέιγ και τη Λίβερπουλ γνωρίζει τι θα πει πίεση και σίγουρα έχει συνεργαστεί με σκληρούς προπονητές. Αν κάποιος θέλει να βρει τα αίτια της μέτριας απόδοσης του Σισέ θα πρέπει να σταθεί πιο πολύ στον ποδοσφαιριστή και λιγότερο στον άνθρωπο: ο άνθρωπος, αν κρίνω από τα γέλια στο ζέσταμα του κυριακάτικου ντέρμπι και από τα καλαμπούρια με τον Χριστοδουλόπουλο, δεν έχει κανένα πρόβλημα!
Ο ποδοσφαιριστής όμως έχει. Γιατί; Προφανώς γιατί είχε μετρήσει λάθος όχι τόσο τις απαιτήσεις του Παναθηναϊκού, όσο κυρίως τις δυσκολίες του ελληνικού πρωταθλήματος. Οποιος δεν έχει παίξει στην Ελλάδα νομίζει ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι εύκολο. Δεν είναι. Είναι ένα πρωτάθλημα χαμηλού επιπέδου και μεγάλης δυσκολίας. Εδώ στα ματς δεν υπάρχουν οι χώροι που υπάρχουν στην Αγγλία ούτε η μεθοδικότητα που χαρακτηρίζει τους Γάλλους. Ολοι παίζουν κλειστά, όλοι ξέρουν να αμύνονται, όλοι εστιάζουν στο πώς θα περιορίσουν τον καλύτερο των αντιπάλων. Ο Σισέ προφανώς πίστευε ότι εδώ θα πετύχει 30 γκολ για πλάκα. Ως καλύτερος, έμπλεξε. Μαζί μας…