Οδηγώντας προς το Μέγαρο Μουσικής για την εκδήλωση της Σούπερ Λίγκα και του ΣΚΑΪ για τα 50 χρόνια Α΄ Εθνικής, κάτι η κούραση της μέρας, κάτι η κίνηση στη Β. Σοφίας, δεν άφηναν τον νου να αντιληφθεί τι θα επακολουθούσε. Σχεδόν βαριεστημένα μπήκαμε στο υπόγειο πάρκινγκ και αφήνοντας τα αυτοκίνητα φθάσαμε στο αυτόματο μηχάνημα πληρωμής. Ο ήχος της απόδειξης που εμφανιζόταν «συνοδεύτηκε» από μία γνώριμη φωνή που πλησίαζε. «Οχι, δεν είναι δυνατόν», σκεφτήκαμε. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής ήταν ακριβώς μπροστά μας και μας χαμογελούσε ντροπαλά. Ποιος, ο «Βάσια». Μέχρι να ξεπεράσουμε το πρώτο «σοκ» (ναι, ήμασταν στο ασανσέρ με τον γητευτή της μπάλας), η συρόμενη πόρτα άνοιξε κι εκεί μείναμε με ανοικτό το στόμα.
Στην αίθουσα αναμονής του Μεγάρου, μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα, βρίσκονταν οι μεγαλύτερες μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου μαζί, σαν να είχαν ξεπηδήσει από μουσείο της Μαντάμ Τισό· αλλά δεν ήταν από κερί, είχαν σάρκα και οστά. «Μπήκαμε στη μηχανή του χρόνου» ψελλίσαμε, χαζεύοντας τους Λουκανίδη, Καμάρα, Πολυχρονίου, Δομάζο, Κούδα, Κελεσίδη, Μπάγεβιτς, Μαύρο, Σαργκάνη, Αναστόπουλο, Μανωλά, Βαζέχα, Χένρικσεν, Ριβάλντο, Τζόρτζεβιτς, Νικολαΐδη και τόσους άλλους σαν μικρά παιδιά.
Η ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας ολοζώντανη μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας. Σπουδαία ιστορία.
Η «αίθουσα φίλων της μουσικής» του Μεγάρου «μετονομάστηκε» για μια βραδιά σε «αίθουσα φίλων του ποδοσφαίρου». Και στη σκηνή, αντί για συμφωνική ορχήστρα, ανέβηκαν οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της μπάλας που πέρασαν από τα ελληνικά γήπεδα.
Διαφορετικές γενιές ποδοσφαιριστών βρέθηκαν στον ίδιο χώρο ανταποκρινόμενοι με την παρουσία τους στην πιο λαμπερή και πλήρη εκδήλωση που έγινε ποτέ. Είχε προηγηθεί η διαδικτυακή ψηφοφορία για τη «χρυσή ενδεκάδα» ανά δεκαετία στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 40 χιλιάδες φίλαθλοι.
Μεγάλες στιγμές
Η σκηνή του Μεγάρου είχε μετατραπεί σε γήπεδο έτοιμο να υποδεχτεί τους κορυφαίους. Ο Θοδωρής Αθερίδης, παρουσιαστής της εκδήλωσης μαζί με τη Σία Κοσιώνη, πραγματοποίησε ένα απωθημένο του τραγουδώντας το τραγούδι-σήμα κατατεθέν της ποδοσφαιρικής μας κουλτούρας, «Αρχίζει το ματς» του Λουκιανού Κηλαηδόνη, η φωνή του οποίου ακουγόταν από τα μεγάφωνα. «Πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί του Διακογιάννη η φωνή» και να, ο Γιάννης Διακογιάννης μαζί με τον Βαγγέλη Φουντουκίδη εμφανίστηκαν. Δύο εμβληματικές φυσιογνωμίες τις αθλητικής δημοσιογραφίας για τη «χρυσή ενδεκάδα» της δεκαετίας του ’60 που άρχισε να βγαίνει από την ειδικά διαμορφωμένη φυσούνα. Οχι, βέβαια, με αθλητική περιβολή και ποδοσφαιρικά παπούτσια. Η ήρωες του τότε έχουν πια μεγαλώσει. Είναι όμως έτοιμοι για να δεχθούν ένα ακόμα χειροκρότημα που τους χρωστά η Ιστορία.
Ο Μίμης Δομάζος, ο «στρατηγός», θυμήθηκε ότι μεταγράφηκε από την Αμυνα Αμπελοκήπων στον Παναθηναϊκό «για μια φανέλα και μια λεμονάδα» και συγκρίνοντας τις συνθήκες και τις ανέσεις που είχαν οι ποδοσφαιριστές της εποχής του με αυτές που υπάρχουν σήμερα είπε: «Τώρα οι παίκτες είναι σαν μανεκέν», για να ξεσπάσει σε γέλια το κοινό.
Η δεκαετία του ’70 επιφύλασσε τη μεγαλύτερη για πολλούς έκπληξη όσον αφορά την ψηφοφορία. Ο Αντώνης Αντωνιάδης δεν… χώρεσε. Ψηφίστηκαν ο Θωμάς Μαύρος και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, οι οποίοι έλαβαν και ειδικές βραβεύσεις.
Πάντως, αν καλούνταν να ψηφίσουν όσοι έδωσαν το «παρών» στην εκδήλωση, την πρώτη θέση θα έπαιρνε μακράν ο Βασίλης Χατζηπαναγής. Το παρατεταμένο και έντονο χειροκρότημα που ακούστηκε κατά την εκφώνηση του ονόματος και την εμφάνισή του στη «χρυσή ενδεκάδα» της δεκαετίας του ’80 με το ανάλογο βίντεο, πρόδιδε την προτίμηση των περισσότερων. Εξέφρασε και το παράπονό του: «Ημουν καθαρός Ελληνας και δεν έπαιξα στην εθνική ομάδα», είπε.
Λίγο πιο δίπλα ο Γιάτσεκ Γκμοχ, ψηφίστηκε ως καλύτερος προπονητής, θυμήθηκε τον Καραβίδα και τον Κάβουρα που τους είχε παίκτες στον Παναθηναϊκό, τονίζοντας: «Μας φώναζαν μεζέ για ούζο».
Οι κορυφαίοι της δεκαετίας του ’90 ήταν σε όλους πιο οικείοι. Ενας εξ αυτών, ο Γρηγόρης Γεωργάτος, δήλωσε έτοιμος ν’ αγωνιστεί ακόμη και τώρα, κάτι που δεν ενστερνίστηκαν οι υπόλοιποι.
Τα πρόσωπα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα ήταν οι πρωταγωνιστές τού σήμερα, που βέβαια κάποια στιγμή θα αποσυρθούν. Πάντως ο Νίκος Νταμπίζας πρότεινε δημοσίως στον Αντώνη Νικοπολίδη να σταματήσει την καριέρα του το καλοκαίρι γιατί τότε θα είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής του πρωταθλήματος.
Θετική εντύπωση προκάλεσε η παρουσία του Ρενέ Χένρικσεν που ζει στη Δανία και του Ριβάλντο που συνεχίζει την καριέρα του στο Ουζμπεκιστάν. Σημαντική και η βράβευση των πατέρα και υιού Καψή.
Οταν τα φώτα της εκδήλωσης έσβησαν, έμεινε η λάμψη από τους αστέρες τους ποδοσφαίρου και η ικανοποίηση μιας απόλυτα επιτυχημένης και άκρως μοναδικής εκδήλωσης.
Η Σούπερ Λίγκα και ο ΣΚΑΪ είχαν χαρίσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο το δικό του «hall of fame».