Η εφετινή χρονιά, μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι η χειρότερη του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη. Δεν είναι μόνο η γενική συγκομιδή των βαθμών, που τον έβγαλε από τη δεύτερη θέση δυναμικότητας και τον έφερε στην τριακοστή θέση της κατάταξης. Αυτοί είναι αριθμοί, και πολλές φορές δεν συμβαδίζουν με την εικόνα μιας ομάδας.
Περισσότερο «μετράει», πως η απόδοση και η παρουσία και στα τέσσερα παιχνίδια του Champions League, ήταν τέτοια, που δεν θύμισε σε τίποτα, τον «Ευρωπαίο» Παναθηναϊκό.
Ο οποίος, πέρα από την όποια πορεία είχε στο ελληνικό πρωτάθλημα, αγωνιζόμενος στην Ευρώπη, μεταμορφωνόταν πάντα προς το καλύτερο. Και τα αποτελέσματά του γνωστά.
Εφέτος, όχι μόνο δεν συνέβη αυτό, αλλά αντιθέτως στα δύο παιχνίδια με τη Ρούμπιν, απεδείχθη, πως και ο Νίκος Νιόπλιας, αλλά και κάποιοι παίκτες του, δεν πίστεψαν στις δικές τους δυνατότητες. Διότι, ο σχεδόν σίγουρος αποκλεισμός από το Cha-mpions League, θα οφείλεται στις δύο ισοπαλίες με τη ρωσική ομάδα.
Κι αυτό, όχι επειδή αυτή είναι ανώτερη από τον Παναθηναϊκό, αλλά επειδή, αυτός τη «φοβήθηκε» και της έδωσε μεγαλύτερη αξία.
Και στο παιχνίδι της Αθήνας, αλλά και σ’ αυτό του Καζάν, όταν αποφάσισαν οι «πράσινοι» να διεκδικήσουν με αξιώσεις, τους τρεις βαθμούς, η ρωσική ομάδα, έδειξε πως όχι μόνο δεν έπρεπε να είναι φόβητρο, αλλά πολύ «λίγη».
Κι αν στον πρώτο αγώνα, υπήρχε το προηγούμενο του 1-1 με την Μπαρτσελόνα, που είχε φέρει στην έδρα της και το «άγνωστο», στον δεύτερο δεν υπάρχει δικαιολογία για να παρατάξει ο Νιόπλιας, οκτώ αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές.
Παρόλο αυτά δεν συμφωνώ, μ’ αυτούς που ισχυρίζονται πως δεν κινδύνεψε με ήττα. Απλά οι παίκτες της ρωσικής ομάδας ήταν πολύ κακοί στην τελική προσπάθεια.
Και επιπλέον ο Αλέξης Τζόρβας, τρεις φορές, κατέβασε τα ρολά. Για την επιθετική παραγωγή, ας μη μιλάμε καλύτερα.
Ο Ελληνας προπονητής, βασιζόμενος στην ικανότητα του Τζιμπρίλ Σισέ, να αξιοποιεί και τη… μισή ευκαιρία, πίστεψε πως θα μπορούσε από μία μπαλιά γιόμα, να πετύχει το γκολ και να δραπετεύσει με τους τρεις βαθμούς.
Αυτό όμως προϋποθέτει, να έχει τον παίκτη που θα του την κάνει. Και επειδή δεν υπήρξε, κάτι τέτοιο, δεν συνέβη.
Οταν το κατάλαβε, όπως κατάλαβε και πού έφτανε η δυναμικότητα της Ρούμπιν και έριξε στον αγώνα, τον Χριστοδουλόπουλο με τον Γκοβού, είχε πετάξει… η πρόκριση πολύ μακριά.
Και όπως παραδέχονται και οι ίδιοι πλέον οι παίκτες του, τα θαύματα δεν επαναλαμβάνονται συχνά στο ποδόσφαιρο.