Η άνοδος και η κάθοδος στη διάθεση των εισιτηρίων του πρωταθλήματος μπάσκετ, την τελευταία 20ετία, εξαρτήθηκε από την πορεία που είχαν οι παραδοσιακές δυνάμεις του αθλήματος και τον κόσμο που τις ακολουθεί διαχρονικά, από τη χρήση ή όχι μεγάλων γηπέδων και το «βάθος» του ανταγωνισμού από τις περισσότερες ομάδες.
Η έλλειψη σταδίων μεγάλης χωρητικότητας, μετά την «έκρηξη» του ελληνικού μπάσκετ με τον θρίαμβο της Εθνικής ομάδας του ’87, περιόρισε δραστικά την προσέλευση των χιλιάδων φίλων που απέκτησε το άθλημα.
Το ΣΕΦ στο Νέο Φάληρο και το Αλεξάνδρειο στη Θεσσαλονίκη, αποτελούσαν τις δύο φωτεινές εξαιρέσεις. Το ΣΕΦ, όμως, έμενε αναξιοποίητο από τον Ολυμπιακό που «στριμωχνόταν» στο ιστορικό Παπαστράτειο, το ίδιο συνέβαινε με τον Παναθηναϊκό και το κλειστό γήπεδο της Λεωφόρου, τον γνώριμο «Τάφο του Ινδού».
Ασφυκτικά γεμάτες ήταν και οι έδρες και των άλλων ομάδων του πρωταθλήματος της Α1 κατηγορίας, αλλά η χωρητικότητά τους, επίσης, δεν ξεπερνούσε τους 2.000 θεατές. Οι 5.000 θέσεις στο Παλέ της Θεσσαλονίκης ήταν ασφυκτικά γεμάτες σε κάθε εντός έδρας αγώνα του Αρη και του ΠΑΟΚ.
Η επαγγελματοποίηση του μπάσκετ, το ’91, η αφύπνιση του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, που δημιούργησαν ανταγωνιστικές ομάδες και σε συνδυασμό με τη μετακόμιση των «κόκκινων» στο Παλέ του Νέου Φαλήρου και των «πράσινων» στο Ολυμπιακό Στάδιο (το ’95), «εκτόξευσε» τη ζήτηση των εισιτηρίων σε πενταψήφιους και εξαψήφιους αριθμούς.
Η χρονιά-ρεκόρ και για τις δύο ομάδες της Αθήνας και του Πειραιά, ήταν η περίοδος 1995-96, με τον Παναθηναϊκό να «κόβει» 125.000 εισιτήρια και ο Ολυμπιακός να ακολουθεί με 120.000, ενώ το «τριφύλλι» κατέχει και το ακατάρριπτο ρεκόρ των 132.000 εισιτηρίων, την περίοδο 1997-98, όταν και κατέκτησε τον τίτλο, ύστερα από 14 χρόνια.
Σημαντική μείωση εισιτηρίων σημειώθηκε στα τρία χρόνια της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς ο Παναθηναϊκός μετακόμισε στο κλειστό του Σπόρτινγκ και ο Ολυμπιακός σ’ αυτό του Κορυδαλλού. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με τον ανταγωνισμό Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού να έχει κορυφωθεί, οι «πράσινοι» διατήρησαν τα πρωτεία, λόγω της μεγαλύτερης χωρητικότητας του ΟΑΚΑ συγκριτικά με το ΣΕΦ.
Στην περίοδο που ολοκληρώθηκε, τα έξι ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού διατήρησαν σε ικανοποιητικά επίπεδα τον συνολικό μέσο όρο των εισιτηρίων, ενώ η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μειωμένη.
Οι δύο κύριοι εκπρόσωποι της Θεσσαλονίκης, ο Αρης και ο ΠΑΟΚ, που απώλεσαν τα πρωτεία του ελληνικού πρωταθλήματος, κατάφεραν να συγκρατήσουν την προσέλευση των φιλάθλων τους, παρά τη σταδιακή απομάκρυνση του κόσμου τους, από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και έπειτα. Οι οπαδοί του Αρη και του ΠΑΟΚ, παρά το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη είχε καταστεί μια από τις «μητροπόλεις» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αντιλήφθηκαν ότι οι ομάδες τους είχαν ρόλο κομπάρσου στο πρωτάθλημα και μετατράπηκαν από θεατές σε… τηλεθεατές, ή αδιαφόρησαν παντελώς.