Η πανάκριβη μη παραγωγή

2' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

O Παναθηναϊκός πούλησε το Σισέ παίρνοντας τα μισά χρήματα που αυτός του στοίχισε. Η ΑΕΚ πήρε για τον Σκόκο πολύ λιγότερα από όσα περίμενε, ο Ολυμπιακός για τον Ντουντού δεν πήρε τίποτα κι απλώς έσβησε το χρέος του υπόλοιπου συμβολαίου του, ο ΠΑΟΚ με το Βιτόλο έκανε περίπου το ίδιο.

Οι ελληνικές ομάδες ξεπουλάνε τους ακριβότερους για να ρίξουν το κόστος τους. Ομως είναι αμφίβολο αν αυτή η πρακτική θα τις βοηθήσει να αποφύγουν τα χειρότερα: ακόμα δεν έχουν καταλάβει πως το πρόβλημά τους είναι η έλλειψη στρατηγικής. Τα έσοδα δεν έρχονται μόνα τους: τα δημιουργείς.

Η Πορτογαλία έχει κρίση ανάλογη με τη δική μας, αλλά το ποδόσφαιρό της ανθεί. Παρά την πτώση των εισιτηρίων (αναπόφευκτη αφού όλοι περιορίζουν το κόστος της ζωής τους κόβοντας λατρεμένες πολυτέλειες), οι πορτογαλικές ομάδες εξακολουθούν να βγάζουν χρήματα πουλώντας ποδοσφαιριστές: αυτή είναι η στρατηγική τους. Η Μπενφίκα πήρε από τη Ρεάλ Μαδρίτης για τον Φάμπιο Κοεντράο χρήματα που θα ξοδέψει σε δύο καλοκαίρια, η Πόρτο θα πουλήσει το Χουλκ για ένα ποσό που ξεπερνά τα 30 εκατ. ευρώ: θα το κάνει στο τέλος του καλοκαιριού. Οι δικές μας ομάδες δεν έχουν στρατηγική πώλησης ποδοσφαιριστών για τον απλούστατο λόγο ότι δεν παράγουν ποδοσφαιριστές!

Το χειρότερο είναι ότι αυτή η μη παραγωγή πληρώνεται και πανάκριβα. Η ομάδα Νέων του Παναθηναϊκού (που κάπως υπερφίαλα ονομάστηκε goldenteam) είχε το 2009-10 κόστος που έφτανε τα 3 εκατ. ευρώ, το ρόστερ της κόστιζε σχεδόν όσο το ρόστερ του Εργοτέλη ή της Κέρκυρας! Από αυτή την ομάδα δεν βγήκε ούτε ένας ποδοσφαιριστής ικανός να στελεχώσει την πρώτη ομάδα.

Ο Ολυμπιακός από την άλλη ανέβασε τα δύο τελευταία χρόνια από την ομάδα Νέων του στην πρώτη του ομάδα πάνω από δέκα ποδοσφαιριστές: πλην του Φετφατζίδη κανείς δεν συγκαταλέγεται στα πλάνα του Βαλβέρδε, όμως όλοι έγιναν επαγγελματίες και πληρώνονται. Το κόστος των συμβολαίων των επαγγελματιών που ψάχνουν ομάδα ξεπερνά τα 3 εκατ. ευρώ. Οι πιο πολλοί από αυτούς είναι στου Ρέντη. Ούτε καν στην προετοιμασία.

Οι ελληνικές ομάδες είχαν τα τελευταία χρόνια σταθερά έσοδα από τα εισιτήρια διαρκείας, τους χορηγούς, τον κουμπαρά ΟΠΑΠ και τα τηλεοπτικά: όλα αυτά εξαιτίας της ύφεσης μειώθηκαν.

Η μόνη πηγή εσόδων που μπορούσε να τους φέρει χρήματα είναι οι ακαδημίες, τα φυτώρια, η παραγωγή παικτών. Ομως αυτά είναι δύσκολα, χρονοβόρα και θέλουν σχέδιο. Το να πιέζουμε το κράτος να βάλει τη δημόσια τηλεόραση π.χ. να μας δώσει χρήματα είναι σαφώς πιο εύκολο, ειδικά τώρα που χάσαμε (;) ως παράγοντες και κάποια έξτρα από το στοίχημα…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή