Ο πρώτος σχεδιασμός επί χάρτου για την Εθνική ομάδα που θα παραταχθεί στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Λιθουανίας, μπήκε στο αρχείο του Ηλία Ζούρου. Ο δεύτερος σχεδιασμός του νέου τεχνικού, που «κρατούσε μικρό καλάθι» για την ανταπόκριση αρκετών παικτών, ανατράπηκε από την πρώτη κιόλας μέρα. Οι Περπέρογλου, Νικ Καλάθης και Σπανούλης τραυματίστηκαν και ο Μαυροκεφαλίδης αρνήθηκε την πρόσκληση λόγω προσωπικού προβλήματος.
Η ολοκλήρωση του πρώτου σταδίου της προετοιμασίας της Εθνικής, γίνεται σήμερα στο Καρπενήσι. Ο Ζούρος αρχίζει τον τρίτο σχεδιασμό, ύστερα από την ανατροπή των δύο προηγούμενων και το απουσιολόγιό του έχει ονόματα πέντε παικτών, εκ των οποίων οι τρεις «αδυνατίζουν» επικίνδυνα, την πιο ισχυρή γραμμή της Εθνικής ομάδας, την τελευταία εξαετία.
Η νευραλγική θέση του πλέι μέικερ, κυρίως, αλλά κι αυτή του σούτινγκ γκαρντ που συνθέτουν τη γραμμή των περιφερειακών κάθε ομάδας, καλύπτεται μόλις από πέντε παίκτες και είναι οφθαλμοφανές ότι ο Νίκος Ζήσης θα σηκώσει το βαρύτερο «φορτίο». Οι εναλλακτικές επιλογές είναι ο Σλούκας, ο Μάντζαρης και οι προσφάτως κληθέντες Χαραλαμπίδης και Ξανθόπουλος.
Αν τελικά ο Νικ Καλάθης δεν ξεπεράσει το κάταγμα αστραγάλου, η Εθνική που το 2006 είχε «τα καλύτερα μυαλά περιφερειακών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ» -κατά δήλωση του Π. Γιαννάκη- θα έχει, θεωρητικά, αδυναμίες στην οργάνωση του παιχνιδιού της και μπορεί να είναι ευάλωτη στην πίεση των αντιπάλων της. Ο Ζήσης μπορεί να παίξει κατά περίσταση στη θέση του πλέι μέικερ και χωρίς μεγάλη διάρκεια σε κάθε παιχνίδι, καθώς έχει καταξιωθεί, με τον ρόλο και τις αρμοδιότητες του σούτινγκ γκαρντ.
Η μεταφορά του κέντρου βάρους στο παιχνίδι της ομάδας από την περιφέρεια στην γραμμή των ψηλών, είναι επιβεβλημένη, αναγκαστική και ενδεχομένως σωτήρια για την αγωνιστική δυναμικότητά της στο Ευρωμπάσκετ. Γιατί, ανεξαρτήτως του αποδεκατισμού της άλλοτε πανίσχυρης, περιφερειακής γραμμής της Εθνικής, η πληρότητα, η ποιότητα και η πείρα που υπάρχει, εντός της ρακέτας, θα είναι οι «αιχμές» του ελληνικού «δόρατος» στη Λιθουανία.
Από την εποχή του διδύμου Γκάλη – Γιαννάκη, αλλά και παλιότερα με τους Κορωναίο, Γκέκο κι άλλους σπουδαίους γκαρντ, το κουμάντο της Εθνικής ομάδας μπάσκετ είχαν οι… κοντοί. Οι ψηλοί ήταν είδος εν ανεπαρκεία και τύχαιναν της προστασίας των συμπαικτών τους για να μη φθαρούν. Ο Σχορτσιανίτης, ο Μπουρούσης, ο Φώτσης, ο Κουφός, ο Βουγιούκας, θα έχουν τον πρώτο λόγο.
Το δυσκολότερο «σταυρόλεξο» που πρέπει να λυθεί, είναι πόσο αποτελεσματικά και σωστά θα λειτουργήσει η κυκλοφορία της μπάλας, ώστε να φτάσει στους ψηλούς παίκτες και να αποδειχτεί ότι η ελληνική ομάδα μπορεί να νικά με τη δύναμη και την τεχνική της, σε αντίθεση με την πατροπαράδοτη τακτική της…
Η περίπτωση Νοβίτκσι
Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες για την ανταπόκριση καταξιωμένων Ευρωπαίων παικτών στις εκάστοτε υποχρεώσεις των Εθνικών ομάδων τους, χωρίς να σημαίνει απαραιτήτως ότι όσοι φοράνε ανελλιπώς τη φανέλα με το εθνόσημο είναι περισσότερο «πατριώτες» απ’ αυτούς που θέτουν θέμα κόπωσης ή κορεσμού, ώστε να μην προσκληθούν. Η περίπτωση του Ντιρκ Νοβίτσκι είναι απολύτως χαρακτηριστική για τον παίκτη – σύμβολο του γερμανικού μπάσκετ που φορώντας το δαχτυλίδι του πρωταθλητή του ΝΒΑ με τους Ντάλας Μάβερικς, δεν έμεινε στις δάφνες του, αλλά θα ενισχύσει τα «πάντσερ» στη Λιθουανία. Ο Νοβίτσκι έδωσε συνολικά 94 παιχνίδια μέχρι την κατάκτηση του τίτλου και περί κούρασης ούτε λόγος…
Στα ίδια χνάρια ο συμπατριώτης του, Κρις Κέιμαν, ο Ισπανός Πάου Γκασόλ κι άλλοι Ευρωπαίοι ΝΒΑer που θα βρεθούν στη Λιθουανία.