Μια εβδομάδα πριν στη Δανία, ο Παναθηναϊκός απέναντι στην Οντένσε ήταν μετριότατος και γι’ αυτό τον λόγο δεν κέρδισε. Η νωθρή εκείνη εμφάνιση, όπως δυστυχώς συνήθως συμβαίνει, χειροκροτήθηκε από τον Τύπο γιατί συνοδεύτηκε από ένα θετικό αποτέλεσμα. Μια εβδομάδα μετά, οι Δανοί πέτυχαν τέσσερα γκολ στο ΟΑΚΑ γιατί κατάλαβαν καλά με τι αντίπαλο έχουν να κάνουν: ο ΠΑΟ ήταν ίσως λίγο καλύτερος από ό,τι στη Δανία – όμως, δεν ήταν πάλι μια κανονική ομάδα. Σε μια κανονική ομάδα υπάρχει αλληλοκάλυψη στην άμυνα, τρέξιμο στη μεσαία γραμμή, αποτελεσματικότητα και φαντασία στην επίθεση: όλα αυτά από τον ΠΑΟ λείπουν.
Σε μια κανονική ομάδα, υπάρχει επίσης μια κανονική διοίκηση κι ένας κανονικός προπονητής. Η διοίκηση ορίζει τις προτεραιότητες, υπάρχει για να εμψυχώνει τους παίκτες ή να τους τρίζει τα δόντια. Ο προπονητής υπάρχει για να να αξιολογεί το υλικό, να χτίζει. Στον ΠΑΟ οι μέτοχοι είναι απόντες, ο προπονητής καλείται να ευλογήσει κυρίως παραχωρήσεις παικτών, οι ίδιοι οι παίκτες γνωρίζουν ότι παραμένουν στην ομάδα γιατί δεν έχουν προτάσεις να πάνε αλλού. Ολοι άλλωστε πωλούνται.
Αυτός είναι ο ΠΑΟ, που δέχτηκε τέσσερα γκολ από την Οντένσε: μια μη κανονική ομάδα, που χαντακώθηκε γιατί ο Τύπος υπερεκτίμησε τη μέτρια εμφάνισή της στο πρώτο ματς…