Ο υπουργός Πολιτισμού, Παύλος Γερουλάνος, είπε πριν από λίγες μέρες ότι το νέο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου πρέπει να ξεκινήσει κανονικά στις 28 Αυγούστου και παράλληλα να συνεχιστούν και οι διαδικασίες της κάθαρσης. Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Οτι το θέλω του κράτους είναι από τη μια να ξεκινήσει το πρωτάθλημα, ώστε να φανεί ότι η κατάσταση τελεί υπό έλεγχο, και από την άλλη οι αθλητικοί δικαστές να συνεχίσουν να καλούν ομάδες και προέδρους που εμπλέκονται στο σκάνδαλο των στημένων σε απολογία, προχωρώντας σε πιθανές τιμωρίες. Αυτό το σκεπτικό έχει σίγουρα λογική – μια λογική που μπορεί εύκολα να καταστρέψει το επόμενο πρωτάθλημα!
Ουσιαστικά, αυτό που ζητεί ο υπουργός Πολιτισμού είναι η διεξαγωγή ενός πρωταθλήματος, στο οποίο οι ομάδες να τελούν υπό ομηρία. Οι κλήσεις τους και οι τιμωρίες τους μπορεί κάθε φορά να δίνουν τη δυνατότητα στους κρατικούς λειτουργούς να μιλάνε για κάθαρση, να υπόσχονται ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο, να απειλούν τις ΠΑΕ ότι θα τους κόψουν τις επιχορηγήσεις του ΟΠΑΠ και άλλα τέτοια ωραία. Ομως, αυτό δεν είναι διεξαγωγή πρωταθλήματος – είναι ένα επικίνδυνο παιγνίδι με τη φωτιά, που μπορεί να έχει ανυπολόγιστα αρνητικές εξελίξεις. Ας πούμε, π.χ., ότι δύο μέρες πριν από την Κυριακή της διεξαγωγής της πέμπτης αγωνιστικής καλούνται σε απολογία η Κέρκυρα και ο Αστέρας Τρίπολης και την Κυριακή στο μεταξύ τους ματς κερδίζει ο φιλοξενούμενος. Ποιος θα συγκρατήσει τον οπαδό από το να μπει μέσα στο γήπεδο και να κάνει επεισόδια σίγουρος ότι το ματς στήθηκε;
Η Πολιτεία παίρνει τη ρεβάνς από τους ποδοσφαιρικούς φορείς, οδηγώντας όμως το πρωτάθλημα σε ανυποληψία. Τα προηγούμενα χρόνια, το ποδόσφαιρο αυτονομήθηκε, αυτοδιοικήθηκε, πολλάκις οι άνθρωποί του έφτασαν σε σημείο να κοροϊδεύουν τους κυβερνητικούς άρχοντες απειλώντας με προσφυγές στην UEFA και διεθνές κυβερνητικό ρεζιλίκι. Σήμερα η ΕΠΟ και η Σούπερ Λίγκα μοιάζουν παραδομένες στις ορέξεις του κράτους, που θέλει να χρησιμοποιήσει το ποδόσφαιρο και για να κάνει την πασαρέλα του. Βεβαίως να το καθαρίσουμε – δεν χρειάζεται όμως να το διαλύσουμε το ποδόσφαιρο. Ούτε χρειάζεται να το κάνουμε κι αυτό πεδίο δράσης βουλευτών και λοιπών πολιτικάντηδων. Αν υπήρχε Σούπερ Λίγκα θα απαιτούσε ένα τελικό πόρισμα της αθλητικής δικαιοσύνης στο πρώτο εικοσαήμερο του Σεπτεμβρίου: χρόνος υπάρχει. Με την ολοκλήρωση των αθλητικών δικαστηρίων θα ξεκινούσε και το πρωτάθλημα. Ενα πρωτάθλημα κανονικό κι όχι ένα πρωτάθλημα ομήρων, σαν αυτό που πιθανότατα ονειρεύεται