Πιο κοντά στον ουρανό βρέθηκε η Νικόλ Κυριακοπούλου τις τελευταίες εβδομάδες. Η 25χρονη άλτρια του επί κοντώ εκτοξεύθηκε με τον καταπέλτη (το κοντάρι) και πέρασε δύο φορές πάνω από τα 4,70μ. Στο πανελλήνιο πρωτάθλημα υπερέβη αυτό ακριβώς το ύψος, ενώ λίγες ημέρες αργότερα, στο Λονδίνο, στο μίτινγκ της σειράς «Ντάιαμοντ Λιγκ», ανέβηκε στα 4,71μ. Μάλιστα, τα δύο από τα τρία άλματά της στα 4,79μ. ήταν πολύ καλά. Δείγμα του ότι μπορεί να ξεπεράσει και αυτό το ύψος στην καλή της ημέρα. Θα είναι αυτή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Νταεγού (Ν. Κορέα), στον τελικό της 30ής Αυγούστου; Η Νικόλ απεχθάνεται τις προβλέψεις.
«Πάω να κάνω τον αγώνα μου και να τον ευχαριστηθώ. Αν αγχώνεσαι, δεν υπάρχει λόγος να κάνεις αθλητισμό. Αυτό σε »ρίχνει», άλλωστε. Θέλω να πάω, όπως ήμουν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και στο Λονδίνο. Φυσικά κι έχω τους στόχους μου. Δεν τους λέω, όμως. Μόνο εγώ και ο προπονητής μου τους ξέρουμε».
Ούτε στην ερώτηση, ποιες πιστεύει πως είναι γενικά οι δυνατότητές της, απαντάει.
«Δεν τις ξέρω. Και ποτέ δεν μιλάω για αριθμούς και στόχους», λέει.
Οι τελευταίες εμφανίσεις τής έχουν προσθέσει πολλά στην αυτοπεποίθησή της. Ειδικά ο αγώνας του Λονδίνου, επειδή έγινε εκτός Ελλάδος με αντιπάλους μερικές από τις κορυφαίες του κόσμου.
Πιστεύει ότι το χρυσό μετάλλιο θα κριθεί με άλμα από τα 4,80 και πάνω, αλλά όχι πάνω από τα 4,90μ. Για τ’ άλλα δύο θεωρεί ότι θα τα πάρουν όποιες πηδήσουν τουλάχιστον 4,75-4,80μ. «Πιστεύω ότι άλμα στα 4,75μ. με την πρώτη μπορεί να δώσει το χάλκινο μετάλλιο. Νομίζω πως πολλά θα κριθούν στις αποτυχημένες προσπάθειες. Πάντως το επίπεδο είναι υψηλό. Εχουν περάσει πολλές τα 4,70 και ακόμη περισσότερες τα 4,60μ. Πιστεύω ότι θα σημειωθούν κι εκπλήξεις», προσθέτει.
Πράγματι, η Νικόλ με τα 4,71μ. βρίσκεται στην 6η θέση με άλλες δύο. Πάνω από 4,70μ. έχουν πηδήσει εννέα και πάνω από 4,60 άλλες 11. Από τις 20 αυτές τουλάχιστον δύο δεν θα μετάσχουν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, διότι είναι η 4η άλτρια των ΗΠΑ και η αντίστοιχη της Γερμανίας. Μία χώρα μπορεί να εμφανίσει έως τρεις σε κάθε αγώνισμα.
Ελπίζει στην Νταεγού να μη συμβεί ό,τι πέρσι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του κλειστού στίβου κι εφέτος στο αντίστοιχο ευρωπαϊκό. Πέρσι προκρίθηκε στον τελικό με 4,45μ., αλλά σε αυτόν απέτυχε τρις στα 4,30 και μηδενίστηκε. Εφέτος μπήκε στον τελικό με 4,55, όμως έμεινε στην 9η θέση με 4,35μ.
Εκφράζει και το μεγάλο παράπονό της: «Ολοι οι αθλητές που είμαστε διορισμένοι στο Δημόσιο, έχουμε πρόβλημα με τις άδειες. Δεν νοείται να πηγαίνουμε για αγώνες με την εθνική ομάδα, να εκπροσωπούμε την Ελλάδα και να παίρνουμε άδεια από την κανονική μας ή άνευ αποδοχών. Δεν πρέπει κάποτε να ξεκουραστούμε;».
Η βελτίωση στην τεχνική της την «εκτόξευσε»
Αλλαγμένη στην τεχνική εμφανίστηκε φέτος η Νικολέτα Κυριακοπούλου. Ηταν εμφανές και στους μη ειδικούς.
«Με τον Μανώλη τον Καραγιάννη δουλέψαμε πάρα πολύ στην τεχνική. Κάναμε και δύναμη, βέβαια, αλλά σε αυτήν πάντα ήμουν καλή. Από πέρσι είχα άλματα στα 4,60-65μ., αντιμετώπισα, όμως, πολλά προβλήματα με τον διορισμό μου. Τα είχατε γράψει κι εσείς. Πέρσι έκανα μόνο τρεις αγώνες. Κάθε χρόνο αποκτώ περισσότερη εμπειρία και εξοικειώνομαι με αυτά τ’ άλματα. Με βοήθησαν και ο Μανώλης Σουβλάκης στις αλτικές ασκήσεις και όλοι οι δικοί μου άνθρωποι», υπογραμμίζει.
«Η Νικόλ έπρεπε να εκμεταλλευτεί τα προσόντα και τα θετικά της στοιχεία. Δεν πηδούσε όσο μπορούσε. Στη δύναμη ήταν καλά. Δουλέψαμε, λοιπόν, πολύ στην τεχνική από το πάτημα και μετά. Τον χειρισμό του κονταριού, το άλμα στον αέρα, γιατί έχανε τα ύψη πάνω από τον πήχυ. Το επί κοντώ είναι και αγώνισμα ψυχολογίας. Εμπεριέχει επικινδυνότητα. Δεν πρέπει να φοβάσαι τα ύψη. Και, όπως σε όλα τ’ αγωνίσματα και τ’ αθλήματα, έπειτα από μια αποτυχία πρέπει να επιμείνεις, ώστε να μη σε πάρει από κάτω», τονίζει ο Μανώλης Καραγιάννης.
Για στόχους στην Νταεγού δεν θέλει να μιλήσει:
«Τι να λέω; Πάμε να πηδήσουμε τόσο και να πάρουμε αυτή τη θέση; Δεν το κάνω. Οταν ανεβαίνεις σ’ επίπεδο, διεκδικείς το καλύτερο. Θα πάμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Πρώτος στόχος, φυσικά, είναι να προκριθεί στον τελικό και ο προκριματικός να είναι λιγότερο οδυνηρός, δηλαδή λιγότερο κουραστικός και αγχωτικός, από ό,τι στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου, στο οποίο ξεπετάχτηκαν κάποιες άλτριες χωρίς μεγάλες επιδόσεις».